Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 13

Kaçabileceğim ne bir yer vardı ne de yardım çağırabileceğim birisi. Etrafa bakıyordum ama kimse yoktu.

"S-Sen kimsin?"

"Ecelin küçük kız ecelin."

Korkudan bacaklarım titremeye başlamıştı ve aklım resmen durmuştu. Ne yapmam gerektiğini idrak edemiyordum.

"Ben... Ben bir şey yapmadım. Kim olduğunu bile bilmiyorum."

"Ailenin içeri soktuğu adamın kardeşiyim ben."

"Fırat'ın kardeşi mi?"

"Ta kendisi."

"Bak ben cidden hiçbir şey yapmadım. Ben bu aileye yeni geldim. İndir şunu lütfen korkuyorum."

"Kork lan kork. Daha çok kork bak." diyip daha çok yaklaştı bana. Geri geri gitmek istiyordum ama adım atsam suya düşecektim ve bu güçlü akıntı bana zarar verebilirdi hatta sürükleyebilirdi. Yüzme şansım yoktu.

"Yaklaşma bana!"

"Naparsın yaklaşırsam? Benide mi hapse attırısınız? En azından suçsuz yere girmem. Adımızı temizleyip girerim."

"Senin abin birisini öldürdü. Haksız yere girmemiş. Sende şimdi beni-"

Devamını söylemek istemiyordum. Hala gözlerim etrafa bakıyordu birini görme umuduyla.

"Boşa bakma etrafa. Bu saatte burda kimse olmaz. Bak hava kararıyor. Seninkilerde gelmiyorlar neden biliyor musun? Seni umursamıyorlar çünkü."

"Bu seni ilgilendirmiyor."

Silahı bana doğru sallayarak biraz daha yaklaştı.

"Gelme."

Sesimin titremesine engel olamadım çünkü gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile.

" Aptal aptal ağlama karşımda. Annemde böyle ağladı. Kahrından öldü kadın. Oğlunu son kez göremeden öldü gitti. Sende öyle olucaksın. Seni vurduktan sonra suya atıcam ya da gömerim kim bilir? Benden başka kimse sana nolduğunu bilemiycek. Belki bedenin çürümeye başladığında bulucaklar seni. O da benim merhametime kalırsa. Yazık. Daha yeni ailem oldu derken onlara daha alışamamışken ayrılıp gidiceksin. Tek başına gebericeksin. Acı çeke çeke. Aynı anam gibi. "

Hafiften yağmurda yağmaya başladı.

" Ben üzgünüm. Cidden her şey için üzgünüm. "

" Senin üzgün olman abimi ya da anamı ger getirmiyor! "

" Beni öldürmende kimseyi geri getirmiyor. Lütfen bırak gideyim. "

" Bırakıcam merak etme. "

Silahın tetiğini çekmişti.

"Yardım edin kimse yok mu!? Yardım edin!"

Daha çok ağlamaya başladım.

"Kes lan bağırmayı!"

"Bırak gideyim lütfen."

"Zavallısın. Tıpkı onlar gibi. Sıra onlarada gelicek. Yalvarıcaklar hepsi senin gibi. Merak etme fazla ayrı bırakmam sizi."

Gözlerimi kapatıp dua etmeye başladım. Allahım lütfen. Ölmek is-  duam bitmeden silah sesiyle irkildim. Bedenimde acı hissetmiyordum. Belkide öldüm ve bu yüzden hissetmiyorumdur.

Gözlerimi yavaşça araladığımda önümde daha doğrusu onun önünde birisi vardı ve silah tutan elini havaya kaldırmış öylece tutuyordu.

"Abi?"

"NAPIYORSUN LAN SEN!?"

"İntikamımızı alıyorum abi. Senin yapman gereken şeyi yapıyorum."

"SUÇSUZ BİRİNİ VURARAK MI? DELİRDİN Mİ OĞLUM SEN?"

"Delirdim abi delirdim. Oldu mu delirdim."

"Siktir git lan burdan. Seninle sonra hesaplaşıcaz. Dağ evine git bir süre gözükme gözüme. Peşine düşeceklerdir sakın ben gelmeden çıkma sikerim bu sefer belanı!"

"Abi-"

"SİKTİR GİT DEDİM GÖKHAN. BU KIZIN YANINA DA YAKLAŞMIYCAKSIN Bİ DAHA. YOKSA SENİ BEN ÖLDÜRÜRÜM. ONLARA BIRAKMAM. DUYDUN MU BENİ!?"

Adının Gökhan olduğunu öğrendiğim çocuk bana sinirli baktıktan sonra koşar adımlarla gitmişti yanımızdan.

Kendimi olduğum yere bıraktım. Başım dönüyordu ve midem bulanıyordu. Fırat yanıma gelip eğildi.

" İyi misin sen? Bir şey yaptı mı sana? "

" Ben bir şey yapmadım. Hiçbir şey yapmadım."

Hala şokun etkisinden çıkartamıyordum kendimi.

"Biliyorum. Bir suçun yok senin. Hadi kalk seni evine bırakıyım. Abilerin merak etmiştir. Gerçi haber uçurmuştum. Yolda karşımıza çıkarlar."

Beni kollarımdan destekleyip ayağa kaldırmıştı. O sırada kolu dikkatimi çekti. Kanıyordu. Beyaz gömleğinin bi kısmı kıpkırmızıydı.

" Kolun! Kolun kanıyor. "

" Silahı alayım derken sıyırdı. Önemli bir şey değil. "

" Nasıl değil? Kanıyor işte. "

" önemli değil dediysem önemli değildir. Hadi gidelim."

Korkunun etkisinden çıkamadığım için bacaklarım titriyordu. Fırat beni kucağına aldı.

" Kendim yürüyebilirim bırak beni. "

İnmeye çalıştığımda daha sıkı tuttu beni aynu zamanda acı bi ses çıkmıştı ağzından.

" Daha adım bile atamıyorsun. Bayıldı bayılacaksın hala agresiflik peşindesin. Kolum bu haldeyken bile seni taşıyorum."

Ne kadar onu sevmesemde beni kurtarmıştı. Daha doğrusu kardeşini korumuştu. Katil olmaması için.

"Teşekkür ederim beni kurtardığın için."

"Seni kurtarmadım. Kardeşimi kurtardım."

Tamda düşündüğüm gibi işte.

DEVAM EDECEK