Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 5

Ne yapıcamı şaşırmıştım.

"Lütfen sakin ol lütfen."

Resmen atı ikna etmeye çalışıyorum. Tamam sakin ol kızım. Yağız ne demişti? O kadar paniktim ki ne dediğini bile hatırlayamıyordum.

"Sakin ol. Korktuğunu ona belli etme. Elindekileri sıkı tut yoksa düşersin."

Biraz öne doğru eğildim. Aklıma ilk ve saçma gelen şeyi yaptım. Atın yelelerini seviyordum. Göz yaşlarımı tutamıyordum.

"YAĞIZ KORKUYORUM!"

Hani korktuğumda indirecekti beni. Ağlamalarım hıçkırıklara dönüşmüştü. Sanki at duygularımı hissetmiş gibi yavaşlamıştı. Şimdi daha sakindi.

Hala o kadar çok korkuyordum ki elimdeki kayışları sımsıkı tutuyordum. Birinin belimden tutup indirmesiyle kendime gelmiştim.

"Cücük iyi misin?"

Aytemur'un beline sarılıp ağlamaya devam ettim.

"Düşücem sandım. Çok korktum."

Hıçkırıklarım artmaya başladı. Aytemur'da bana sarıldı.

"Tamam sakin ol. Geçti gitti. Bak düşmedin. Zarar da gelmedi sana."

"Hani korktuğumda Yağız indiricekti beni."

"Ben varım işte daha ne istiyorsun. Ondan daha mükemmelim. Ona mı kaldık sanki eşek herif."

"Ya Aytemur"

"Gül işte şöyle. Ne öyle kız çocuğu gibi ağlamak. Ayrıca sen nasıl durdurdun atı? Şimşek iğne olmadan duramazki."

"Bende bilmiyorum. Ağlamaya başladığımda durdu. Hissetti sanırım."

"Hmm"

"Aytemur?"

"Söyle."

"Biraz daha sıkarken nefessizlikten ölücem."

Sıkı sıkı sarıldığını o an fark etmişti ve ayrıldı.

"Sen öyle sarılınca sakinleştirmek için sarıldım yani."

"Aytemur eve gitmek istesem gününüzü mahvetmiş olur muyum?"

"Almira!"

Yağız nefes nefese yanımıza gelmişti.

"İyisin dimi. Ben çok özür dilerim. Aptal kafam ne diye bindirdiysem seni. Ben cidden çok üzgünüm."

"Oğlum siz mal mısınız? Ne diye tutmuyorsun hayvanı? Ya bi şey olsaydı?"

"Abi yeminle tutucaktım. Yiğit ürküttü hayvanı kaçtı sonra."

"YİĞİT!"

Aytemur ciddi manada sinirlenmişti. Şuan fark ediyordumki korkunun etkisiyle bacaklarım titriyordu. Adım atacak gücü kendimde bulamıyordum.

"Ayrıca cücük günümüz zaten bitti. Kahvaltımızı yaptık aksiyonumuzu yaşadık evimize dönüyoruz. Ayrıca yarın göreve gitmem gerek."

"Hemen mi?"

"Ne hemen mi? Alışman lazım bunlara. Ansızın gelirim ansızın giderim. Hadi gidelim annemlerin yanına. O yiğit'le de evde görüşücez."

Ben ağzımı açamadan Yağız kucağına aldı beni.

"Bacakların titriyor be kızım. Çok mu korktun?"

"Hıhım."

"Tatlılığa bak. Evde sakinleştirici şeyler yaparız ya da dinlenirsin biraz."

Bende Yağız'ın boynuna sarılıp başımı omzuna koydum. Burda uyusam nolur?

...

Eve gelmiştik. Aytemur sinirden yerinde zor duruyordu. Korkuyordum benim yüzümden bi şey olmasına.

" Oğlum biraz sakin mi olsan? "

" Anne sen hiç konuşma kalbini kırmak istemiyorum. Yiğit sen nasıl böyle bir şey yaparsın? Bilmiyor musun hayvanın huyunu? Ya Almira düşseydi nolucaktı? Ya zarar gelseydi ona?"

"Gelmedi ama. Gördüğümüz gibi sapasağlam"

"YİĞİT! Beni çıldırtma. Tamam anladık ergensin. Kanın deli akıyor. Eğlence arıyorsun. Bizde bu zamanlardan geçtik ama senim yaptığın canilik. Almira'yı sevmiyor olabilirsin ama bu ona zarar verebileceğin anlamına gelmiyor. Attan düşüp ölebilirdi. Bunu mu istiyordun? Ölmesini mi istiyordun Yiğit!? "

Yiğit başını olumsuz anlamda salladı.

" Abi tamam hatasının farkında. Yeter da. Sakinleş. "

" Kes sesini Ali. Hadi bu gerizekalı aptal. Sen aklı başında insansın. Neden itiraz etmedin? "

" Kız istedi abi ne yapsaydım? Her türlü kötü oluyorum. Ayrıca kardeşimi de ezdirmem ne olduğu belirsiz bi kız için."

"Ali düzgün konuş!"

"Ne baba yalan mı? Kızı tanıyor muyuz? Hayır! Bu kız yüzünden ailemizin tekrar parçalanmasını istemiyorum. Sevgi mi istiyor siktirsin gitsin başka aileye. Ben kardeşimi bu aptal istek için ezdirmem."

İşte tam şuan iliklerime kadar istenmediğimi hissettim. Bakışlarımı önümde birleştirdiğim ellerime çevirdim. Ben bunları hak etmiş miydim? Bende hayır. Tanımadığım aileme bir kere daha lanet ettim. Ben sadece ailem olsun istedim. O sıcaklığı yaşamak istedim. Hayatım biraz da olsa düzene girsin istedim.

"Ali ağzını topla."

"Abi yeter. Cidden yeter. Mantıklı düşün. Yiğit'in haline bak. Pişman işte. Söyledi de bunu. Daha neden üstüne gidiyorsunuz? Kızında bir şeyi yok."

Yiğit'e bakmıştım. O da bana bakıyordu. Benim bakışlarımda kırgınlık varken onunkinde saf öfke vardı.

Mahvetmiştim her şeyi. Onlar haklıydı. Bu aileye ait değildim. Hiçbir zaman da olamıycam.

Aytemur biraz daha sakinleşmişti. Odada sessizlik hakimdi ve bu beni geriyordu. Yağız elimi tuttu ve birazcık sıktı. Ben yanındayım der gibi ama ben elimi çektim.

"Ben müsaadenizle odaya çıkabilir miyim?"

"Gelmemi ister misin tatlım? Biraz konuşuruz hem."

"Gerek yok Sevda hanım. Birazcık işlerim var yalnız kalsam iyi olur."

"Peki tatlım."

Hızla odama çıktım. Banyoda elimi yüzümü yıkadıktan sonra eşyalarımı toplamaya başladım. Zaten fazlada bir şey yoktu. O sırada kapım açıldı. İçeri Aytemur ve Yağız girdi. Elimdeki valize bakıyorlardı.

"Yolculuk nereye cücük?"

"Ben... Ben gidiyorum."

"Nereye?"

"Bilmiyorum. Gitmem gerekiyor bunu biliyorum bi tek. Huzurunuzu kaçırmaktan başka bir şey yapmıyorum. Zaten istemiyorsunuzda. Yinede her şey için teşekkür ederim. Az da olsa ailemi ortamı yaşamak iyi geldi."

"Şuan sadece Ali'nin saçmalıklarına inanıp saçmalıyorsun. "

" Aynen öyle cücük. Bırak şimdi o elindekini ve içindekileri geri yerlerine koy. "

" Gitmem gerekiyor. "

" Hayır gerekmiyor. Biz her zaman böyleyiz. İki dakika sonra canım cicim olucaz merak etme. Saman alevi bizimki. Buna takıldıysan eğer-"

" Buna takılmadım Yağız. Yiğit'in gözlerindeki duyguyu gördüm. Nefret ediyor benden. Ali desen zaten hiç istemiyor beni. Aytemur bi istiyor bi istemiyor gibi çok belirsiz. Ben yaparım sanmıştım ama yapamazmışım. "

" Sende çok çabuk pes ettin. Takma sen onları. 4'e 2'ler. Ali seni tanıdıkça cidden sevecek seni. Benden çok hemde "

Yağız yapma işte umutlandırma beni. Sonra ben kırık parçaları toplarken kanıyorum.

DEVAM EDECEK