Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 40

"Ali gelmeyecekmiş. Başlayalım biz o zaman."

Gıcık herif ya. Bir günde eve vakitlice gelsen de bizi açlıktan öldürmesen olmuyor dimi yani. Uyuz Ali.

"Aytemur oğlum bu Ali'nin bir derdi falan mı var? Eve gelmiyor hastaneden çıkmıyor. Konuşsan mı acaba?"

"Anne derdi sencede belli değil mi?"

Başıyla beni işaret etti.

"Ne alakası var benimle ya? Kıyamet kopsa benden bilicen Ahmet!"

"Kızım affetmeyen sen değil misin? E çocukta bunu dert ediyor işte. Haksız mıyım Yiğitçim?"

"Hem haklısın hem değilsin Ahmet. Ali abimde az şeyler yapmadı kıza. Sürünsün biraz."

Konuş ve Yiğit. Kim tutar seni.

"Anne sen bi de onu hastanede gör. Bölümüne asistan gitmek istemiyor. Aşırı baskılı ya. Allahtan onun bölümünde değilim. Yoksa pestilim çıkardı."

"Ali küçüklüğünden beri öyle zaten. Hayalleri ya da işi onun için her şeyden önemli. Yağız'la çok kavga ederlerdi. Odalar yüzünden."

"Seninle de kavga ederdi Aytemur. Eve az kız atmazdın yani. Ali'de sürekli ders çalışırdı evde. Kanlı bıçaklıydınız bir ara."

"Ama hala haklıyım orda ya. Kızı seviyordum evde de film izleriz diye getirdim. Kızı kovmadığı kalmıştı onu da yaptı sağolsun."

Tüm masa gülmeye başladı. Keşke bende görseydim onların bu hallerini. Bu ailenin içinde büyüseydim nasıl olurdu acaba hayatım?

" Abi sen pek film izlemeyi sevmezsin ama neyse. "

" Kes lan kızların yanında. Duyma sen onu abim. Senin biricik abin oldukça namuslu iffetli bir gençlik yaşadı. Halam şaka yapıyor."

"Ya hakket sen niye evlenmiyorsun? Evlensene artık. Bi git ya başımızdan. Üf!"

Selma hala alttan alttan gülüyordu. Aytemur'a bir sürü kız fotoğrafı gösteriyordu bahsediyordu ama Aytemur bana mısın demiyordu. Kocadı artık ya.

"Evlilik ne zaman kardeşim?"

"Selçuk abi? Sende gitsen artık. Koca adam oldun 35'e yaklaştın. Çocuğun olmuycak sonra görürsün. Ha hayallerin başkaysa bilemem orasını."

Ağzındaki ekmek boğazına takılmış olacakki öksürmeye başladı.

"Valla bu gidişle Almira sizden önce evlenecek benden demesi. Daha 18 yaşında ciddi ilişkisi var. Yarında kaynanasıyla tanışacak hatta. Siz daha ayakta uyuyun."

"Ne evlenmesi lan!? Vermem o zibidiye kız falan. Abi vermeyecez desene! Bana bak kız. Evlenmek falan yok. Sırayla bu işler. Önünde 4 kişi var hatta özge ve Ahmet'ye dahil 6 kişi."

"Size kalırsak mahşerde evleniriz biz. Sıra mıra dinlemem ben. Evlenecem. Vermezseniz de kaçacam."

Halam artık kahkaha atıyordu. Diğerleri de öyle. Yiğit hariç tabiki. Sinirinden kıpkırmızı oldu yüzü. Uzun zamandır kimsenin bu kadar mutlu olduğunu görmemiştim. Eski halimize mi dönüyoruz ne?

...

" Hala yeter ya yeter. İstemiyorum kız falan. Daha evlenmeyi düşünmüyorum. Gencim ben genç."

"34 yaşındasın ne genci? Bak bu kızda güzel ha. İçi dışı bir. Aysel adı. Sokağın köşesinde oturuyor. Hanım hanımcık. Görüştiriyim mi sizi?"

"Allah sahibine bağışlasın ama istemiyorum."

"Bana bak. Senin sevdiğin falan mı var yoksa?"

Herkes kendi halinde takılıyordu bahçede. Yazın son sıcaklıklarının tadını çıkarıyorduk.

"Ben daraldım yeter da."

"Var mı yok mu çocuğum söyle işte. Konuştuğun mu var yoksa?"

Abim kaçamak bakışla Özge'ye baktı ama ufacık bir an. Yoksa!? Özge'yle abim? Hadi canım! Yok artık. Özge'ye baktığımda o da telefonuyla ilgileniyormuş gibi yapıp sohbetlerini dinliyordu. Ben daha önce nasıl fark etmedim bunu? Yaşlanmışsın be Almira. Gözünün önündekileri görmüyorsun.

"Kuzen. Mutfağa gelsene bi bir şey isteyecektim senden."

"Bebeğim mutfak orda işte. İstediğini yap."

"Yok. Bunu sadece sen yapabilirsin hadi."

"Almira yorgunum ya. Sonra yapsak?"

"Olmaz hadi kalk. Hadiii."

Kolundan tutup zorla kaldırdım. Ben görücem şimdi yorgunluğunu senin.

Mutfağa girer girmez kapıyı kapatıp onu sandalyenin üzerine oturttum.

"Anlat çabuk."

"Neyi bebeğim?"

"Abimle aranızda ne var?"

"Hangi abinle?"

"Özgee! Anladım işte ya. Abimle ne var aranızda şuan."

"Yanlış anlamışsın aşkım. Hadi gidelim içeri."

Ayağa kalkacağı sıra tekrar oturttum.

"Abim bu yüzden kimseyi istemiyordu. Seviyorsunuz yani birbirinizi."

"Of Almira of"

"Anlat hadiii. Çatlıycam meraktan."

"Yani evet seviyoruz birbirimizi."

"Ne zamandan beri?"

"8 yıl falan olmuştur birbirimize söyleyeli."

"NE!?"

"Kızım sus herkese duyuracak ya!"

"Duymamaları zaten çok saçma. Nasıl sakladınız bunca sene?"

"Sakladık işte. Aslında ayrılmak istedi çoğu kez. Asker olduğundan beri. Şehit olursam üzülürsün falan diye. Birazda o yüzden evliliğe sıcak bakmıyordu. Ama şimdi buraya geldi. Karakol komutanlığı yapacakmış. Söyleyelim artık diyor."

"E çok güzel bu. Yaza düğün var o zaman?"

"Kızım dur ya utanıyorum zaten. Anneme nasıl söyliycem onu da bilmiyorum."

"Şuan çok mutluyum varyaa. Kuzenim ve abim yani. Değişik hissettiriyor."

"Annem iyi daralıyor ama. Bu halleri hoşuma gitmiyor değil."

"Fırat'a da birisi böylr yapsa ve renkten renge girse benimde hoşuma giderdi de ben bugün Fırat'la konuşmadıııım. Unuttum resmen öküzümü."

"Koş ara hadi. Abinler yokken değerlendir bu şansı."

"İstersen abimi çağırabilirim. Yalnız kalmazsın burda."

"Sus ya birisi duyucak."

"Ay duyarlarsa duysunlar banane ayol."

Gülüp mutfakta çıktım. Arayalım bakalım yaban öküzümüzü.

DEVAM EDECEK