Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 6

"Hemen dönersin dimi?"

"Orası belli olmuyor cücük ama hızlı gelmeye çalışırım ne kadar olursa artık."

"Seni özlemiycem ihtiyar Aytemur."

"İhtiyar mı? Nerem ihtiyar benim? Senden gencim ben tamam mı? Terbiyesize bak."

Gülme krizine giricektim şimdi.

"Aslanım Almira sana emanet tamam mı? Geldiğimde her şeyin raporunu alıcam. Üzüldüğünü duyarsam senden bilirim."

"Abi annemler de yok ben nasıl başa çıkıcam?"

"Orası senin bileceğin iş. Yiğit'le konuşursun sen. Hala kırgın bana. Sabah odasına gittim ama uyuma numarası yaptı."

"Sen merak etme abi bende o iş."

"Hadi Allah'a emanet o zaman. Dikkat edin kendinize."

"Sağlam gel."

"Bakarız cücük."

Aytemur'un arabası görüş alanımızdan çıkana kadar bekledik. Ali nöbette olduğu için yoktu evde. Yiğit zaten o günden sonra tripli. Odasından çıkmıyor. Sevda hanım ve kemal bey ise ani bi şekilde yurt dışına çıkmışlardı. Kimseye de bir şey söylememişlerdi. Sadece kısa bir süre sonra geleceklerini söylediler ve öylece gittiler. Yani evde tek sığınağım Yağız'dı.

"Evde mi zaman geçirmek istersin yoksa dışarı mı çıkalım?"

Gökyüzüne baktım. Hava bozucak gibiydi.

"Hava kötü duruyor. Evde kalalım. Yiğit'i odasından çıkarabiliriz mesela."

"Hiç hiç hiç uğraşma onunla boşuna. Bağırır çağırır şimdi uğraşamam. Sakin sakin geçirelim günümüzü."

"Ya saçmalama. Doğru düzgün bir şey yemiyor kaç gündür."

"Ben uğraşamam uğraş-"

"Yağız lütfen ya."

"Hayır dediysem hayır. Uğraşamam ben o ergenle. Hem benim işlerim var. Arkadaşlarımla buluşucam."

"Beni tek mi bırakıyorsun?"

"Gelmek istersen gel."

"Almıyım ben sağol."

....

Koca evde tektim resmen. Yiğit hala odasındaydı. Kaç gündür doğru düzgün yemek yemiyor zaten. En iyisi ona bir şeyler hazırlamak. Kendisi inmiyorsa ben ona çıkartırım yemeğini.

....

Kahvaltılık şeyler hazırlayıp tepsiye koydum. İyi ya. İdare eder yani.

Tepsiyi alıp yukarı çıkmaya başladım. Umarım aşırı bir tepki vermez. Her ne kadar beni sevmese de bence mutlu olucaktır.

Yiğit'te hissettiğim ama adını koyamadığım tanıdık hisler vardı. Yalnız gibiydi ama aksine çevresi kalabalıktı. Senin de çevren kalabalıktı Almira ama hep yalnızdın. Dimi ya?

Yiğit'in odasının önündeydim. Hadi bakalım gazabımız mübarek olsun. Kapıyı tıklatıp içeriden ses gelmesini bekledim ama gelmedi. Tekrar tıkladım yine gelmedi.

"Yiğit müsait misin?"

Yine ses yoktu. Uyuyor muydu acaba? Kapıyı sessizce açıp içeri baktım. Yatağında yatıyordu. Sessizce içeri geçip tepsiyi masanın üzerine koydum ve yatağının yanına yaklaştım.

Cidden uyuyordu sanırım.

"Yiğit hadi kalk."

"Git başımdan."