Wolfgang

Rozdział 10

Jurij jechał pociągiem do sektora A5 i przeglądał lokalną gazetę. Nagle jednak jego spokój został zachwiany, gdy przysiadł się do niego inny mężczyzna.

- Przekaż królowi, że nie potrzebuję niańki.

- Nie jest on tego taki pewien, w końcu ostatnio działasz na własną rękę.

- Ale wypełniam jego wolę. Tyle powinno go obchodzić.

- Przekazać mu to?

Łowca uśmiechnął się cynicznie, wyjął z buta pistolet i strzelił mu prosto w głowę.

- Nie trzeba, królewicz szybciej dostanie wiadomość w takiej formie.

Gdy schował broń na swoje miejsce, ciało pośrednika zaczęło gnić, aż została po nim czarna breja.

Kilka godzin później dotarł do sektora A5. Ich dworzec różnił się od tego w B4 - był schludniejszy. Owszem, mógł dopatrzeć się kilku mankamentów, jak spora ilość bezdomnych, jednak całość wydawała się mu taka czysta.

Mężczyzna wziął głęboki oddech i udał się w stronę miasta. Mijając tabliczkę "Witamy w A5", podszedł do grupy palących nastolatków.

- Dacie jednego?

Paczka wymieniła między sobą zdezorientowane spojrzenia, po czym cała sztuka zaczęła się śmiać. Jurij patrzył na nich z zagubieniem w oczach do czasu, aż nie odezwał się jeden chłopak.

- Przepraszam, ale nie wiedziałem, że cyborgi posiadają jakieś nałogi.

- Cyborgi?

- Nie powiesz mi, że nimi nie jesteście, w końcu ktoś musiał wsadzić wam te kije w dupę.

Łowca był zainteresowany tym, co powiedział nastolatek. Czyżby łowcy z tego rejonu unowocześnili sposób nauczania? Tą myśl szybko jednak odepchnął, nie po to tutaj w końcu przyjechał.

Wyjął on z kieszeń zdjęcie kobiety i pokazał je chłopakowi.

- Znasz ją?

Nastolatek przyglądał się zdjęciu przez dobrą chwilę, zmarszczył brwi, a reszta grupy również wydawała się zainteresowana.

- Stary, skąd masz tak stare zdjęcie Norwiny?

- Niezłą dupą była.

- Nieważne. Powiedz mi, gdzie ją mogę znaleźć.

- Zapewne jest w burdelu, jest tam jego właścicielką od jakiegoś czasu.

Jurij podziękował im i udał się w wyznaczony przez dzieciaki adres.