Epilogue

66 2 0
                                    

Athalia's POV

A white ceiling welcomed me with the intoxicating scent of alcohol greeting my senses.

I was at the hospital.

I glanced on my side and saw Damascus leaning against the wall with a cigarette between his fingers.

Kumunot ang noo ko, biglang nairita sa nakita.

Ano ba iyan, kakagising ko lang at mukhang gusto ko na ulit matulog, para hindi lang makita ang bwesit na 'to.

"Parang tanga lang, alam na may pasyente tapos magsigarilyo pa," agad na reklamo ko na umirap sa kanya.

Sumilay ang nang-aasar na ngisi niya.

"Tulog ka ulit, tapos paggising mo ubos na 'to,"  sabi niya at humithit bago bumuga ng usok sa mismong direksyon ko.

Anak ng-

"Akala mo ba ikinacool mo iyan? Mukha kang adik na humihithit,"

"Adik's are hot, stop complimenting me senyora, its making me kilig," pa conyo na sabi ni Damascus.

I gave him a sneered look. "Ulol,"

"Oh c'mon senyora! Akala mo ba hindi ko malalaman kung paano ka nagselos kay Fernan? Damn girl, pati future in law mo nagawa mo pang pagselosan," natatawang aniya.

Nagpintig ang tenga ko sa narinig. My head instantly overheated at that.

Lumingon ako sa gilid at ngumisi nang may makitang vase na nakapatong sa side table ko. Kinuha ko iyon at walang pag-aalinlangang ibinato kay Damascus na ikinatili niya sa gulat.

"The fuck senyora?!" he held his chest as if he was about to get a heart attack at the moment.

I chuckled.

"Athalia!"

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang nag-aalalang si Caleb habang nasa likuran niya sina Amaris at Anastasia.

Agad namang tumakbo si Caleb sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Sa sobrang higpit ay ayaw na niyang bumitaw.

The warmth and intensity of his embrace melted me into his arms.

Iniwas ko ang tingin ko kay Caleb at sa kung sino man ang humawak sa aking kanang kamay, ay doon nakatayo si Amaris, mahigpit na nakahawak sa kanila.

Katabi niya ay si Anastasia, nakangiti sa akin na may pag-aalala.

Then I heard a sob from Caleb. Hanggang sa sumunod si Amaris at Anastasia.

"Akala ko mamatay ka na!" Amaris spat out while crying.

Anastasia was just standing behind her, silently crying but her eyes spoke more than any words could.

The concerned and relieved look in her eyes was enough to convey her feelings she is having at the moment.

"I thought....I almost lost you," si Caleb iyon habang nakabaon ang mukha sa leeg ko. Patuloy pa din na umiiyak.

"Damn it, maiiyak din ako kapag hindi pa ako aalis dito," rinig ko na bulong ni Damascus sa gilid bago naglakad papuntang pinto at tuluyang lumabas.

I rolled my eyes at him while comforting the three of them crying so damn hard like toddlers.

After for almost 30 minutes session of crying, Caleb went out to buy some food and clothes. Leaving me with the two girls.

"You were in a coma for two weeks!" balita ni Amaris na ikinatango ni Anastasia.

I tried to make a serious face but still couldn't help but chuckle seeing their puffy swollen eyes.

Timeless Euphoria (Friend Series #3) | ✓Where stories live. Discover now