Dudakları hafifçe dudaklarıma temas etti. Nefesi nefesim olacak kadar yakınımdaydı. "Gül Güzeli.." diye fısıldadı. "Hep kal."
Hep kalmak isterdim Afşin eğer parmağında
başka bir kadının yüzüğü olmasaydı.
Zihnimde yankılanan g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"26.BİR BEDEN İKİ ADAM"
Hayatta neyi kınarsak başımıza gelirdi. Bunu bilerek yetiştirilmiştim. Annem her zaman beni kimseyi kınamamam konusunda uyarırdı. Onu dinlemeye çalışmış, uyarısını hayat felsefem haline getirmiştim. Tanıdığım ya da tanımadığım kimseyi kınamamıştım. Fakat boyumdan büyük sözler söylemiştim. Annemin uyarısındaki bir açıktan yararlanıp asla demiştim.
Ben asla evli bir adamla beraber olmam. Olmuştum.
Ben asla erken yaşta anne olmam. Hamileydim.
Ben asla başkasını seven adamı yar diye kalbime almam. Almıştım.
Hayat dile getirdiğim asla sözcüğünü yaşamam için ağlarını örmüştü. Neyi asla yapmam demişsem onu yapmıştım. İşin kötü tarafı yapmam dediğim şeyleri yapmış olmam değildi. Muhatabının gözlerinin içine bakarak yapmayacağım diye ant içmiş olmamdı. O gece henüz dün yaşanmış gibi kanlı canlı zihnimde oynuyordu.
Yutkunarak "Verda," demişti. "Seninle ben sadece bir bebeğin ebeveynleri olacağız." Anlamımı ister gibi sözlerini tane tane söylemişti. "İkimiz arasında asla romantik bir ilişki olmayacak."
Dudaklarımdaki zoraki tebessümü silmeden ona bakmaya devam etmiştim. "Benhâlâ seninle mezarlıkta tanışmış olan o kadınım." demiştim. Yalan söylüyordum, fakat ben bile o an bunun farkında değildim. "Hâlâ onun gibi düşünüyorum. Bebeğimiz... bebeğim doğar doğmaz sen sanki hayatıma hiç girmemişsin gibi kaldığım yerden devam edeceğim. Gerekirse burada bebeğimle kendime yeni bir hayat kuracağım ama sen o hayatta sadece figüran olarak var olacaksın."
Huzur bulduğum, güvende hissettiğim kollarının arasında hiç istemeyerek ayrılmıştım. "Parmağında başka bir kadının yüzüğünü..." Bunu söylerken bile kalbim, o kadar çok acımıştı ki kısa bir an durarak nefes almıştım. Sonrasında kafamı iki yana sallayıp işaret parmağımla kalbini hedef göstermiştim. "Dahası kalbinde başka bir kadının aşkını taşıyan bir adama aşık olacak kadar aciz bir insan değilim ben. O yüzden sakın sana aşık olacağımı zannetme hatta bunu aklından bile geçirme!"
O an bile ona karşı bir şeyler hissettiğimin farkındaydım ama aşk olmamasını dilemiştim. Bu ihtimali kendi iyiliğim için yok saymıştım. Afşin'e karşı hissettiklerimin bağlılık olduğunu düşünmüştüm. Haklıydım da ben resmen ona bağımlı olmuştum.
Parmak uçlarımda yükseldim, "Sen benim..." Dudaklarına dudaklarımı değdirmeden fısıldadım. "ruh eşimsin." Kendi boyuma dönmek için hamle yapacağım anda bir eli belime dolandı. Benim yapmadığımı yaptı, dudaklarımızı birleştirdi.
