Dudakları hafifçe dudaklarıma temas etti. Nefesi nefesim olacak kadar yakınımdaydı. "Gül Güzeli.." diye fısıldadı. "Hep kal."
Hep kalmak isterdim Afşin eğer parmağında
başka bir kadının yüzüğü olmasaydı.
Zihnimde yankılanan g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"8.İKİNCİ DEFA İZLENECEK FİLM"
Afşin Mirzaoğlu tanıştığımız gün ayağıma çelme takıp beni düşürmüş, cayır cayır yakan güneşin altında beni üşümeye terk etmişti fakat tanışmamızın üstünden çok geçmeden kahverengi gözlerinde anlamını çok iyi bildiğim bir duygunun adım izleri oluşmaya başlamıştı. Şefkat. Şefkat sözcüğü birisini korumaya çalışırken hissedilen sevgi ve merhamet duygusu anlamına geliyordu. O, kimsesiz hissettiğim bu yabancı şehirde köşeye sıkıştığımda baktığım adamdı. Ona baktığımda kahverengi gözlerinde rastladığım şefkat her şeye rağmen iyi hissetmeme neden oluyordu.
Dün gece içim içimden sökülürcesine ağladıktan sonra olduğum konumu bozmadan sızmıştım. Geceyi ağlayarak noktaladığım için yeni güne yoğun bir baş ağrısıyla gözlerimi aralamak zorunda kalmıştım. Bir süre yataktan kalkmadan boş gözlerle altında uzandığım tavanda göz gezdirmiştim. Gecenin kirini hâlâ taşımakta olan bedenime örtülmüş olan yorganı fark ettiğimde can havliyle uzandığım yerden doğrulmuştum. Üzerimi ben örtmemiştim. Bu durumda üzerim nasıl örtülmüştü, bu konu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Kısaca odada göz gezdirdiğimde çok geçmeden ela gözlerim komodinin üzerindeki çikolata paketiyle buluşmuştu. Normalde köşeli olan jetonum ilk denemede düşerek beni bir başıma bırakıp gitmiş olan adamın ben uyuduktan sonra odaya geri döndüğünü anlamamı, aptal gibi gülümsememe neden olmuştu.
Onun geri dönmesi beni mutlu etmişti. Üstelik eli boş dönmemişti. Ondan daha önce almasını isteyip aldırdığım çikolatadan alarak geri dönmüştü.
Onun ince düşünceli bir adam olduğunu bir kez daha fark etmem beni sabahki gibi gülümsetirken olduğum yerde sarsıldım. Gözlerim bakmakta olduğu noktadan çekilerek kollarımdaki elleriyle bedenimi sarsarak adımı dile getiren Berçem Mirzaoğlu'nu buldu. Allah aşkına niye yayık ayran gibi çalkalıyordu bu kız beni?
Ben ne olduğunu anlamaya çalışarak ona bakarken o kollarımdaki ellerini benden uzaklaştırdı. "On dakikadır adını sesleniyorum." dedi. "Dalmış gitmişsin."
Dalmış mıydım? Gözlerimi kırpıştırarak daldığımda bakıyor olduğum noktaya geri baktım. Tam tahmin ettiğim gibi Afşin Mirzaoğlu oradaydı. Erkek kardeşi Mirza ile bir şeyler konuşuyordu ama beni rahatsız eden karısının yanında olmasaydı. Hayır karısının onun yanında olmasından rahatsızlık duymuyordum. Benim rahatsızlık duyduğum şey kadının gözü önünde kocasına bakarak anlamsızca gülümsememdi.
Allah'ım tam sırası al canımı.
Ela irislerimi Zarin'in kehribarlarından hızla kaçırıp yeniden ona doğru baktım ama bu sefer odağım onda değildi. Odağımdaki adam Helin Karadağ konusunda ne yaptığına dair merak duyduğum Mirza Mirzaoğlu'ydu.
