Dudakları hafifçe dudaklarıma temas etti. Nefesi nefesim olacak kadar yakınımdaydı. "Gül Güzeli.." diye fısıldadı. "Hep kal."
Hep kalmak isterdim Afşin eğer parmağında
başka bir kadının yüzüğü olmasaydı.
Zihnimde yankılanan g...
Belirli bir bölüm günü olmasını ister misiniz? İsterseniz hangi gün olsun?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"19.KIZLAR ANNELERİNİN KADERİNİ YAŞAR"
Bir gecede kabusa dönen hayatım, aynı hızla düzelmeye başladı.
Babamın doğum günü gecesinde kapanarak ruhumu karanlığa mahkûm eden gözler; hamile olduğumu öğrendiğimden kısa bir süre sonra açılıp beni aydınlığa kavuşturdu. Annem bana geri döndü.
Kafamı kaldırıp aynadaki kadına baktım. Tek bir gecede kaybetmiş olduğu renklerini geri kazanan ela gözleri görmek beni gülümsetti. Aylar sonra ilk kez tüm kalbimle mutluydum. Öyle ki benden saklandığını öğrenmiş olduğum sırların artık bir önemi yoktu. Sevdiğim adamın hayatında başka bir kadının olmasının önemi yoktu. Uyanması zor denilen annem uyanmıştı, babam aylar sonra ilk kez parıldayan gözlerle gözlerime bakmıştı. Sevdiğim adam benim yanımdaydı ve ne kadar imkansız olursak olalım bedenimde ikimize ait bir parçayı büyütüyordum.
Gözlerim ışıl ışıl parıldayan ela gözlerden kayıp arkamda kalan yatağın yansımasını buldu. O yatağı süsleyen bedeni görmek dudaklarımdan huzurlu bir nefesin dökülmesini sağladı. Bedenin sahibi ruhumun karanlığa mahkûm edildiği zaman diliminde hayatıma girmişti, sadece yanımda durarak hayatımı aydınlatmıştı. Ona minnettardım.
Uyuyordu. Bedeni kısmen benim yatmayı tercih ettiğim tarafa kaykılmıştı. Bir kolunu benim yastığıma sarmıştı. Yastığı kendine çekmişti. Burnu yastığa dayalıydı, yastıktan kalan kokumu soluyor gibiydi. Bunu görmek daha doğrusu düşünmek gülümsememi genişletti.
Ayağa kalkıp yanına gitmek için hareketlendim ama tam o sırada dün gecenin hatıraları zihnimi yokladı. Gülümsemem yüzümde donup kalırken Asil Özdemir'in sorduğu soruya vermiş olduğum cevap tümüyle zihnimi ele geçirdi.
Kalbim acı hatıralarla dolup taştı. Yutkundum. Defalarca bana, beni sevdiğini söyleyen adamın gözlerinin içine baktım. Onun aksine ben hiç ona, onu sevdiğimi söylememiştim fakat şimdi bir başkasını sevdiğimi söylemek üzereydim. Aslında söylemek istediğim söylenemezdi. Kendime bile yeni itiraf ettiğim duygularımı ona değil bir başkasına, duygularımın sahibine, söylemek istiyordum ama dudaklarım aralandı; "Ona aşığım."
İtirafım boğazımı tahriş etti.
Göğün yarılmasına benzeyen bir ses içerisinde bulunduğum çatı katında yankılandı. Ela gözlerim şaşkınlıkla merdivenlere yöneldi. Kıyametimin geri sayımı tamamlandı.
Kalbim göğüs kafesimi parçalayıp boğazımda atmaya başlarken görüş açıma gri tüylü yavru bir kedi girdi. Rahatlayarak nefesimi dışarı vereceğim anda onu gördüm; itirafımın gerçek muhatabını.
