What I Once Was (Highschool Series #1)

Chapter 21

Nagising ako ng madaling araw. The sound of the bullfrog echoed inside the cave. And my head is a little bit heavy. Tumila na rin ang ulan.

I removed the jacket wrapped around me... his jacket. When did he put this on me? I glanced at him and he's still on his last position last night, still asleep.

Dahan dahan kong kinuha ang aking tshirt na ngayo'y hindi na basa at sinuot ko ito. Si Zamyr naman ay nakahiga subalit nakadungaw ang ulo nitong nakatingin sa akin.

"We should go." wika ni Alfonso saka tumayo ito at inalis ang alikabok na nakadikit sa katawan. His biceps moved and I looked away. Kasabay non ang alala sa nangyari kagabi.

"A-ah tungkol pala sa nangyari-"

"Let's forget it." malamig nitong sabi na di man lang tumingin sa aking gawi.

"Right." sabi ko. So last night was just like a dream.

A product of our blurry thoughts and worried minds.
Sumunod ako sa kanya palabas habang hawak nito si Zamyr.

Nakapagtataka lang dahil kung gaano ka ingay kagabi ay siyang sobrang payapa naman ngayon. The chirping birds are everywhere. May mga maliliit na sanga na naputol at ang langit na ngayo'y tila pininta ng isang tanyag na pintor.

Sumampa ito kay Zamyr at inilahad ang kamay sa akin.

"Let's go. Hinahanap na nila tayo." marami mang bumabagabag sa aking isip ay mas importanteng umuwi na kami dahil nag aalala na marahil sila sa amin.

Pinatakbo na niya si Zamyr. He is right behind me and I can smell his manly scent na mabango pa rin. I feel conscious dahil di pa ako nakaligo.

Paglabas namin sa maliit na gubat ay sumabay sa amin ang pagbukang liwayway at ang boses ng ilang kalalakihan na papalapit sa amin.

"Naku! Mabuti nalang at maayos kayo. Kagabi pa nag aalala ang mga tao sa mansyon." Wika ng lalaking sumalubong sa amin. Nag aala naman ako dahil baka inatake ng nerbyos si Tiyang.

Mabilis na pinaharurot ni Alfonso si Zamyr kaya di ko na namalayang nasa paanan na kami ng mansyon. Mula roon ay lumabas si Donya Cecilla kasunod nito ang asawa at mga anak. Nakita ko namang halos madapa na si Tiyang sa kakatakbo kasama si Maye.

"Ano bang nangyaring bata ka at kung saan saan ka napunta? Pinag alala mo ako." Naiiyak na sabi ni Tiyang saka ako sinuri kung may sugat.

"Pasensya na ho Tiyang."

"That was foolish Sam. Sana hinayaan mo nalang ang paghahanap sa kabayo. It's your life at stake." Madiing sabi ni Blake na lubos na nag aalala at ng tumingin ito kay Alfonso ay bakas ang galit.

"Bakit mo kasi siya pinagalitan! You just accuse Sam all of a sudden!" Galit nitong turan na parang susugudin ang kapatid.

"Look. I'm really sorry. I really am." Alfonso uttered.

"Sorry? What if something bad happened!" Blake fired. Sinuway naman ito ni Kuya Christian.

"Mang Carding told us what happened. And I'm sorry kasi di ko nasarado ang tarangkahan." Ate Elsie apologized to me sincerely.

"Okay ka lang lha?" tanong ng nag aalalang Donya sabay tapik nito sa aking balikat.

"O-ho. Pasensya na ho p-pinag alala ko k-kayo." pilit kong sabi kahit na parang umiikot ang mundo ko.

"Stop it you both. Blake stop arguing with your brother, he already apologized. And you young man, fix your anger management issue." pinal na sabi ng Don sa dalawang anak saka tumingin ito sa akin at tumango.

I was about to take a step when I feel a sudden jolt restraining me and a force is draining my energy. After a moment it was a total darkness.

I woke up on my bed with Blake sitting on the chair beside me. He's reading his statistics book. And I surprise him a little. When he left, dumating naman sina Tiyang at doon ko na kinuwento kung anong nangyari- maliban sa mga pribadong bagay. At buong araw ay nagpahing lang ako. Pinapaalala sa sarili na ito ang pinasok kong mundo.