What I Once Was (Highschool Series #1)

Chapter 31

Tila paulit ulit na nag pla-play sa utak ko ang mga sinabi ni Alfonso. Matapos niyang sabihin yon ay di ko alam ang gagawin at sasabihin kaya lumabas nalang ako at umuwi.

Kaya eto ako ngayon papasok sa opisina na kinakabahan. Pagpasok ko ay bumungad sa akin ang bouquet ng roses sa mesa. Biglang may humaplos sa aking puso nang makita ko iyon.

No one was there kaya nilapitan ko ito at binasa ang note nakalagay.

"I'm sorry baby." Di ko napigilang ngumiting binasa ko iyon. This time my mind is clearer, I want him back too.

Buong umaga kong hinintay siya sa opisina pero ang sabi ni Edna ay nasa field ito kasama ang ilang manggagawa. It is quarter to one at sigurado akong di pa ito nananghalian. So I hurriedly went to the canteen para mag order ng foods at binitbit ko iyon papunta sa labas. Umaambon, senyales na uulan.

Sa di kalayuan ay nakita ko siyang nakikihalubilo sa iba. He is sweaty with stains on his long sleeve na tinupi niya. But he stands out dahil sa kagwapuhan nitong taglay.

"Sir, ang Secretary niyo ho." sabing isang worker.

Agad na nahanap ako ni Alfonso at parang nag slow pa ang lahat.

We looked at each other na parang nag uusap ang aming mga tingin. Biglang bumuhos ang ulan kaya tumakbo siya palapit sa akin at hinila ako papunta sa sasakyan niya sa tabi ko lang. Pumasok kami at agad niyang pinunasan ang medyo nabasa kong buhok at mukha.

I felt happy dahil mas inuna niya ako kaysa sarili niya.

"Bakit ka lumabas? Baka mabinat ka?" Parang galit nitong sabi na may bahid ng pag aalala.

"Ah I brought you lunch baka kasi di ka pa kumakain." Di ako makatingin sa kaniya.

Pag angat ko ng tingin ay sakto namang nagtama ang aming mata.

"I'm sorry too." I whispered and I felt his warm embrace.

Niyakap ko rin siya ng mahigpit. Umaasang tumila man ang malakas na ulan ay di dito matatapos ang lahat. And we found ourselves okay, nagtawanan kami at pinag usapan ang mga nangyari sa nakalipas na buwan.

Everything went smooth. Sabay na kaming umaalis ng mansyon at gayun din kung uwian. We also eat together sa canteen and almost all of his whereabouts ay dapat kasama ako.

"No kissing Alfonso." I warned him. When I saw him staring at my lips one day sa loob ng executive office. Thankfully walang ibang tao sa loob. He looked defeated.

"Wag masyadong mabilis." I uttered sabay labas, leaving him look irritated.

Sakto namang paglabas ko ay nakasalubong ko si Kuya Christian. Narinig niya kaya yon?

He smiled at me kaya ipinagsawalang bahala ko nalang yon.

Kinukulit ko si Alfonso sa sasakyan dahil di parin mapinta ang mukha nito. I remembered him yelling to one of the managers earlier at pati ang ibang empleyado ay nadamay.

The hot headed Alfonso.

He is driving habang ako naman ay pinapayuhan siya tungkol sa asal nito kanina na di tama. He is listening but feels like he isn't.

Pagbaba ko ng kotse ay narinig ko ang sigaw mula sa veranda.

"Sam!" Sigaw ng lalaki. Napakunot noo naman ako.

"Blake?" siya nga kaya naman lumapit ako sa kaniya at sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap.

"I miss you so much!" masaya nitong bati habang inaakbayan ako.

"I miss you too Blake." I smiled. Nakabalik na pala ito. He grew up fast dahil mas matangkad na ito sa akin.

"Lumalaki ka na ha!" Saka ko ginulo ang buhok niya.