GEÇMİŞİN GELECEĞİ

ÇARESİZ

Ejder Eceli:

-Biraz konuşmak ister misin Emilia?

Emila gözündeki bezden içeri sızan ışıkla önünde kimin olduğunu biliyordu. Fısıldayan sese cevap olarak:

-Nihayet, dedi.

Ejder eceli Emilia’nın saçlarından aldığı tutamı parmaklar arasında gezdirirken birden durdu. Emlia’nın bulunduğu konumun aksine bu denli rahat olan sesi huzurunu bozmuştu:

-Nihayet… Gelmemi dört gözle bekliyordun sanırım.
-Elbette, sessizliğin içinde ne kadar süre durduğuma dair sayı saymaktansa, bririyle konuşmak benim için daha eğlenceli bir aktivite olur.

Ejder eceli ellerini, yavaşça Emilia’nın saçlarından çekti:
-Eğlenceli? Ellerini, gözlerini bağlayan, varlığının kokusunu leşe karıştıran, ayaklarının yere değmesine izin vermeyen, her gün acıyla çığlık atamanı sağlayan ve daha nicelerini yapabileceğini bilmediğin biriyle konuşmak, sana eğlenceli mi geliyor?

Emila eğik olan başını yukarı kaldırdı. Göremese de gözlerinin Ejder Eceli’nin üstünde olduğunu biliyordu.Gülümseyerek:

-Eğlenceli yapan da bu zaten, dedi.

Ejder Eceli’nin gözleri vicdanın dayanamayacağı halde olan kadını hızlıca baştan aşağı süzdü. Emila’nın geçmişten kalma, hiç değişmeyen ukala tavırlarından dolayı nefes alışı kesilmişti. Sinirlenmişti, yine de sakinliğini bozmamaya çalışıyordu:

-Neden eğleniiyorsun?

-Çünkü, ne yaparsan yap,  benden korkuyorsun.

Ejder Ecelli, görmeyi beklediği ve istediği halinden çok daha farklı duran kadının tavırlarına olan öfkesini kahkaha atarak bir nebze olsun örterek:

-AHAHAHAH! Senden korkuyorum öyle mi? Bu denli aciz olan bir kadından korktuğumu sana düşündürten nedir?

Emila’nın sesi fısıltılıya dönüşerek kışkırtıcı bir hal almıştı:

-Ellerim bağlı, varlığım leşler arasında kaybolmuş, ayaklarımdan öte tenimin hiç bir yere değmesine dahi izin veremediğin aciz bir kadın. Yüzünü bilmesine rağmen, gözleri bile bağlı. Sen bakışlarımdan bile korkuyorsun.

Ejder Eceli yutkundu. başını yukarı kaldırdı burnundan soluyordu:

-Ağzından sökmem gereken onca şey varken , bunları senden korktuğum için mi yaptığımı mı düşünüyorsun?

Emila hala kışkırtıcı fısıldayan sesini kullanıyordu:

-O zaman, gözlerimi çözebilir misin?

Ejder Eceli dişlerini sıkıyor aynı zamanda yutkunmakta zorlanıyordu. Bu kadın gerçekten haddini aşıyordu, sesini Emila ile aynı tona getirdi:

-Elbette çözebilirim.

Emila fısıldamaya devam etti:

-Eee, ne bekliyoruz, çözsene.

Ejder Eceli’nin bakışları keskinleşmişti. Sinirinden damarları gerilmiş yüzü kızarmaya başlamıştı. Emila’nın dediği çok basit bir istekti. Öfkesinin bu kadar kabarmasının sebebi, Emila’dan korktuğuna inanmak istememesiüydi.Farkında değildi ancak, korkusunu kendinden dahi saklamaya çalışıyordu. Emila fısıltılarına devam etti:

-Hey, hadi. Çözsene.
Emilia’nın yüzündeki ifadeden gerçekten eğlendiği belli oluyordu.

Ejder Eceli sesini yükseltti:

-Beni bu tür komik numaralarla kandırabileceğini mi sanıyorsun?

Emila dağnık saçlarıyla kapanmış yüzünü aralayack şiddette gülmeye başladı: