Chapter 46

118 2 0
                                    


@YeonEy scene

Girl : អ្នកនាងតូចមានមនុស្សមករកចាស
YeonEy : អ្នកណា!?
Sansa : អ្នកនាង!!
YeonEy : Sansa!!

Sansaស្ទុះចូលមកចាប់ដៃរាងតូចដែលអង្គុយលើរទេះរុញទាំងចិត្តនឹករលឹក

YeonEy : Sansa...នាងមកបានយ៉ាងម៉េច!?
Sansa : ខ្ញុំត្រលប់ទៅវីឡាប៉ុន្តែបែជាគ្មានមនុស្សនៅ ខ្ញុំក៏ទើបទទួលដំណឹងពីSujungថាអ្នកនាងមកទីនេះទើបខ្ញុំប្រញាប់មក

YeonEyញញឹមស្រាលតបនឹងអ្នកដែលមានអាយុបងខ្លួនប៉ុណ្ណានឆ្នាំ

Sansa : មើលអ្នកនាងចុះស្គមណាស់...លោកប្រុសពិតជាមិនមែនមនុស្សមែនហើយបែរជាធ្វើបាបអ្នកនាងថ្នាក់នេះ!!
YeonEy : រឿងវាកន្លងហួសហើយ..កុំរំលឹកវាទៀតអីសូមអោយខ្ញុំបានបំភ្លេចវាផងចុះ
Sansa : មិនអីទេអ្នកនាង....

Sansaអង្អែលខ្នងនាងតូចថ្នមៗទាំងចិត្តអាណិតពេញទ្រូង....

________________

Taehyung : បងប្រុសទៅធ្វើការហើយណាYeon
YeonEy : ចាសបងប្រុស

នាងញញឹមតបនឹងអ្នកជាបងក្នុងសភាពដែលអាចនិយាយបានថាស្រស់បោះជាងមុនបន្តិច...អាចនឹងមានកម្លាំងញញឹមខ្លះមិនដូចដែលរាល់ដង...

Taehyung : Sansaផ្ញើរមើលខុសត្រូវYeonផងណា
Sansa : ចា៎លោកប្រុស
Taehyung : បងទៅហើយ
YeonEy : ចា៎

Taehyungអោនមុខថើបថ្ងាសអ្នកជាប្អូនថ្នមៗដោយក្ដីស្រលាញ់ពេញបេះដូងមុននឹងដើរចេញទៅ.....

--------------

@Jeongguk scene

រាងក្រាស់ទម្លាក់ខ្លួនលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ បន្ទាប់ពីប្រជុំពេញមួយថ្ងៃ..ក៏សំណាងដែលមានSujungជួយជួសដៃជើងអោយគេខ្លះស្របពេលដែលគេត្រូវសោយសុខលើការជាន់ឈ្លីកញ្ជ្រោងតូចប្រហែលជា1ខែជាងនេះ

Sujung : ចៅហ្វាយ!!
Jeongguk : វាស្អីឯងទៀតហើយ!?
Sujung : មានមនុស្សមានបំណងមិនល្អលើចៅហ្វាយប៉ុន្តែត្រូវកូនចៅខ្ញុំទៅឃើញមុន
Jeongguk : shhhhយកវាទៅគុកងងឹតហើយសួរចម្លើយទៅ
Sujung : បាទចៅហ្វាយ

Sujungអោនគំនាបដាក់អ្នកជាចៅហ្វាយបន្តិចហើយក៏ប្រញាប់ចេញទៅ....

រាងក្រាស់ដកដង្ហើមធំបន្ធូរអារម្មណ៍តានតឹងក្នុងចិត្តមុននឹងលើកដៃមើលនាឡិកាបន្តិច...ស្នាមញញឹមដែលបង្កប់ក្នុងមុខរឹងមាំក៏លេចឡើងជាថ្មីម្ដងទៀត

Jeongguk : ខ្ញុំគួរទៅលេងនាងបន្តិចល្អទេ!?...

រាងក្រាស់ញញឹមចុងមាត់ហើយក៏ទាញសោរឡានដើរចេញទៅដោយឬកពារអំណាចដណ្ដប់ដោយផ្សែងអ័ប្សនៃគំនុំមកជាមួយ....

_________

Sansa : អ្នកនាងខ្ញុំចេញទៅខាងក្រៅមួយភ្លែតណា
YeonEy : នាងទៅណា?
Sansa : អឺ...គឺមានការតិចណាអ្នកនាង
YeonEy : okក៏បាន តែត្រូវត្រលប់មកវិញណា នាងត្រូវជួយខ្ញុំដាំផ្កា
Sansa : ចាសអ្នកនាង

Sansaញញឹមហើយក៏ដើរចេញទៅដោយទុកអោយនាងតូចនៅតែម្នាក់ឯងក្នុងសួនខាងក្រោយផ្ទះ....
នាងតូចអង្គុយអង្អែលស្រទាប់ផ្កាថ្នមៗហើយក៏ញញឹមឡើងតាមកម្លាំងដែលនៅសេសសល់... ពេលនេះនាងយល់ហើយជីវិតនាងគឺដូចជាផ្កា...ស្នាមញញឹមនាងដូចផ្កាកំពុងរីក..វាស្រស់ស្អាត ទន់ភ្លន់នឹងគួរអោយស្រលាញ់..ប៉ុន្តែរយះពេលមួយដ៏ខ្លីវាក៏រុះរោយទៅវិញ...

YeonEy : ហេតុអីទើបខ្ញុំមកត្រូវជួបរឿងអីបែបនេះ!?

YeonEyតូចនិយាយទាំងញញឹមស្ងួតហើយសម្លឹងទៅផ្កាជាច្រើនដែលនៅជុំវិញខ្លួននាង...មិនថាយ៉ាងណាផ្កានៅតែជាថ្នាំដែលអាចអោយនាងញញឹមបានខ្លះ មិនថាមានទុក្ខច្រើនប៉ុណ្ណា...

Jeongguk : សួស្ដីកញ្ជ្រោងតូច...ខានជួបគ្នាយូរហើយ...ពិតជានឹកនាងណាស់...ខ្ញុំដូចជាខានឃើញទឹកភ្នែកនាងយូរហើយ ហើយក៏ខានស្ដាប់នាងថ្ងូរយូរហើយដែរ...

សម្លេងគួរអោយខ្លាចដែលនាងមិនប្រាថ្នានឹងស្ដាប់ម្ដងទៀតវាបន្លឺឡើងក្បែរត្រចៀកនាងតូច
នាងរហ័សបង្វិលរទេះរុញត្រលប់ក្រោយដើម្បីមើលអោយជាក់ច្បាស់ថាដូចអ្វីដែលនាងគិតឬអត់!?...ក្នុងចិត្តក៏ប្រថ្នាអោយវាត្រឹមជាសុបិន្តតែអ្នកណាទៅដឹងថាវាមិនមែន

YeonEy : ហឹកហឹកកុំចូលមកជិតខ្ញុំ!! ចេញទៅ!!

នាងស្រែកឡើងស្របពេលដែលគេឈានជើងចូលមកក្បែរនាងយឺតៗ

Jeongguk : នាងមិនចាំទេហ្អេស!?...នរករបស់នាងនឹងមិនចប់..បើនាងនៅមានជីវិត...ខ្ញុំមិនព្រលែងក្បាលនាងទៅងាយៗទេ...Kim...YeonEy....

រាងក្រាស់ញញឹមយ៉ាងកំណាចមុននឹងចាប់អូសរាងកាយតូចចេញពីរទេះហើយបោះនាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់យ៉ាងកំរោល....

Jeonggukសង្កត់នាងតូចម្ដងហើយម្ដងទៀតរហូតនាងសន្លប់ទៅ....
រាងក្រាស់ទាញអាវមកស៊កនឹងខ្លួនទាំងស្នាមញញឹមមិនដាច់ជាមួយសភាពរាងកាយតូចស្ដើងដែលត្រូវគេធ្វើបាបញុាំញីរហូតសឹងតែគ្មានដង្ហើមនឹកដក....

គេពិតជាមិនបណ្ដោយអោយនាងមានឱកាសបានដកដង្ហើមស្រួលពិតមែន....

Namjoon : JEONGGUK !!! អាចង្រៃយ៍!!!

« WEDDING DRESS OF BLOOD »Where stories live. Discover now