Chapter 30

113 2 0
                                    

Auntie : អ្នកនាងតូច~

សម្លេងរបស់រាងចំណាស់បន្លឺឡើងដាសនាងអោយភ្ញាក់ពីដំណេករាងតូចបើកភ្នែកឡើងហើយសម្លឹងមើលសភាពដែលខ្លួនឯងគេងលើឥដ្ឋក្បែរទ្វា

Auntie : អ្នកនាងតូចមកគេងអីត្រង់នេះ?!
YeonEy: ?...
Auntie : អ្នកប្រុសបញ្ជាអ៊ំអោយលើកអាហារយកមកអោយអ្នកនាង
YeonEy : អ៊ំលើកទៅវិញទៅ ខ្ញុំមិនញុាំទេ
Auntie : ហេតុអីមិនញុាំ?!អ៊ំឃើញថាអ្នកនាងមិនទាន់បានញុាំអ្វីតាំងតែពីព្រឹក
YeonEy : ម៉ោងប៉ុណ្ណានហើយ?
Auntie : ម៉ោង8យប់ហើយ
YeonEy : 8យប់?!នេះខ្ញុំគេងយូរប៉ុណ្ណាហើយ?!

រាងតូចឧទានឡើងហើយដកដង្ហើមធំបន្តិចហើយក្រលេកទៅមើលថាសអាហារមុននឹងបន្ត

YeonEy : រំខានអ៊ំជួយលើកយកទៅវិញផងខ្ញុំមិនញុាំទេ
Auntie : ប៉ុន្តែ...
YeonEy : ខ្ញុំក៏ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនឃ្លានអ៊ំយកទៅវិញទៅ
Jeongguk : អ៊ំចេញទៅក្រៅសិនទៅ

សម្លេងរាបស្មើយ៉ាងត្រជាក់ស្រេបបន្លឺឡើងដោយអំណាចទៅលើរាងចំណាស់ ហើយក៏សាយភាយមកដល់រាងច្រលឹងដែលអង្គុយបញ្ឈរជង្គង់ក្បែរនោះ
នាងតូចសម្លឹងមើលកែវភ្នែកខ្មៅនិលទាំងគូរដែលសម្លឹងមើលមកនាងក្នុងន័យអ្វីម្យ៉ាងដែលនាងព្យាយាមមើលយ៉ាងណាក៏មើលមិនយល់ន័យ...

Jeongguk : ហេតុអីនាងមិនញុាំhmm?

រាងក្រាស់ចោទសួរនាងតូចដោយសម្លេងស្រទន់ប៉ុន្តែបង្កប់អ្វីម្យ៉ាងនៅខាងក្នុងដែលវាធ្វើអោយនាងព្រឺតាំងពីក្បាលរហូតដល់ឆ្អឹងកងខ្នង...

Jeongguk : បើឈឺគិតយ៉ាងម៉េចទៅ?...ឆាប់ញុាំទៅ

គេហ៊ុចចានអាហារអោយនាងតូចជាមួយក្រសែភ្នែកមួយគូរដែលសម្លឹងមើលនាងដូចជាតោព្រៃកំពុងចាប់ចំណី

YeonEy : ខ្ញុំមិនឃ្លាន
Jeongguk : ចឹងឃ្លានខ្ញុំមែនទេ?

នាងតូចបើកភ្នែកធំៗបម្រុងនឹងហាមាត់បដិសេធតែនាងកែខៃអ្វីមិនទាន់ព្រោះរាងកាយនាងត្រូវបានបេះបោចដោយដៃ
រាងក្រាស់បាត់ទៅហើយរាងសង្ហារញោចចុងមាត់ញញឹមឡើងក្នុងគោលជំហរជាអ្នកឈ្នះក្រោមពាក្យថាឃោឃៅដែលលេចឡើងក្រោមកែវភ្នែកទាំងគូរបស់គេរាងច្រលឹងគួរអោយអាណិតក៏មិនអាចតវ៉ាអ្វីបានក្រៅពីបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរ លាយឡំនឹងការឈឺចាប់ស្រោចស្របដោយភាពឈឺចាប់រាប់មិនអស់មួយយប់ទល់ភ្លឺជាមួយសង្គៀមជាច្រើនទឹក

រយះពេលមិនយូរធ្មេចបើកៗនាងរស់នៅជាមួយនរកក្នុងទីកន្លែងដែលស្រស់ស្អាតដូចជាឋានសួគ៌របស់នាងមួយសប្តាហ៍ទៅហើយពេលថ្ងៃនាងក៏ត្រូវគេប្រើអោយធ្វើការ
គ្រប់សព្វដូចអ្នកបម្រើហើយពេលយប់យកជាន់ឈ្លីនាងសង្កត់នាងសឹងតែមួយយប់ទល់ភ្លឺ.....នាងពិតជាហត់នឿយនឹង
ការសម្រក់ទឹកភ្នែករៀងរាល់ថ្ងៃហត់នឿយនឹងនរកដែលនាងកំពុងរស់នៅរាល់ថ្ងៃ បើស្លាប់បានតើវានឹងល្អយ៉ាងណាទៅ?! តែវាមិនស្រួលពេកទេ ព្រះបានប្រគល់ជីវិតនាងអោយទៅdemonមួយក្បាលហើយdemonមួយក្បាលនោះក៏គ្មានថ្ងៃព្រលែងនាងអោយបានសេរីភាពបានដូចគ្នា..

«និយាយស្វាគមន៍មកកាន់នរករបស់នាងទៅKim YeonEy...នាងជាឃាត់ករ...នាងសម្លាប់កូនខ្ញុំ...នាងសម្លាប់Im- ju..នាងត្រូវតែសងខ្ញុំវិញ...វាមិនមែនជាជីវិត...តែជាទឹកភ្នែករបស់នាង!!»

« WEDDING DRESS OF BLOOD »Onde histórias criam vida. Descubra agora