ကျွန်တော်ခင်များကို လူထင်လို့ဂုတ်ပိုးစီးမိတာပါ (Complete ✓)

အပိုင္း 1 Zaw

   
  သစ္ပင္၊ခ်ဳံႏြယ္မ်ားထူထပ္ေပါမ်ား‌လွေသာ ေနရာတစ္ခုအတြင္းျဖစ္သည္။အလြန္ေတာနက္ေသာေၾကာင့္ လ၏ ျဖာက်ေနေသာ အလင္းေရာင္ မႈန္ျပျပေလးသာ သစ္ပင္မ်ားၾကားမွ ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္ အလင္းက်လ်က္ရွိသည္။အလင္းက်ႏႈန္း နည္းသျဖင့္ မဲေမွာင္‌ မေနသည့္တိုင္ေအာင္ အရမ္းလည္း ရွင္းလင္းမေနခဲ့ေခ်။

  လူသြားလမ္းတစ္လွမ္းစာ ေျမျပင္အေနအထားေလးတြင္ အလင္းလုံးေလးတစ္လုံးပ်ံသန္း‌လ်က္ရွိသည္။ဤအလင္းလုံးေလးရဲ႕ အ႐ြယ္အစားဟာ မသိလွ်င္
ပိုစုန္းၾကဴ ႏွင့္ဆင္တူေနကာ အေကာင္အထည္လည္းမရွိ။

"ေတာ္ေသးလို႔...ငါေကာင္းေကာင္းအႀကံစည္ခ်ထားရဲ႕နဲ႔....ေနာက္ဆုံးက်မွ ေသသြားရတယ္လို႔...ျပန္ရလိုက္တာကလဲ ပါးစပ္...လိုခ်င္တာက ခႏၶာကိုယ္ဘယ္မွာလဲ ငါ့အတြက္ တရားမွ်တမႈ...ေတာက္!!"

  အလင္းလုံးေလးက စကားေျပာေနသည္။ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္လွ်င္ ၎အလင္းလုံးေလးမွာ အနက္ေရာင္ မ်ဥ္းေကြးပုံစံ ပါးစပ္ကေလးႏွင့္ မ်က္လုံးပုံစံ အစက္ေပ်ာက္ေလးႏွစ္ခု ရွိေနတာကို ေတြ႕ရမည္။
 
   ညရဲ႕ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလက ေက်ာ႐ိုးတေလ်ာက္ေအးစိမ့္ေစရန္လုံေလာက္သည့္ စြမ္းအားရွိသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လမ္းတစ္‌ ေလွ်ာက္ရဲ႕ အေမွာင္ထုထဲတြင္ အနီေရာင္မ်က္လုံးမ်ားက အလင္းလုံးေလးကို အရသာရွိေသာ အစာတစ္ခု အျဖစ္ တတ္မတ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။
 
    မာန္ဖီေနေသာ အသံမ်ားမွာ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ေပၚထြတ္လာေသာ္လည္း အလင္းလုံးေလးက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေရွ႕ကိုသာဆတ္သြားေနသည္။အ႐ြယ္အစားအားျဖင့္ ေသးငယ္လြန္းလွတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေရွ႕သို႔ မေရာက္ဘဲရွိေနေလ၏။

    တခ်က္ တခ်က္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနည္းငယ္ နီးကပ္လာရကာ မည္သည့္ေနရာ ကေနမွန္း
မသိေသာ ခပ္ေဆြးေဆြး သီခ်င္းစာသားမ်ားက ေလထဲသို႔ ကူးလူးပ်ံႏွံ႔ေနတာကို တခ်က္ တခ်က္ ၾကားေနရသည္။

"~တျဖည္းျဖည္းနဲ႔....ထိုလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ....စိတ္ထဲမွာစြဲလမ္းေနခဲ့တယ္..ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ ခက္ခဲေနခဲ့ရ...~
 
~~ ~အမွန္တရားတစ္ခုက...သူ႔မွာခ်စ္ေနရတဲ့လူတစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့ၿပီ....~~~
 
  ~ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္.....မင္းကေတာ့..တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေနမိေလရဲ႕...~~~~