Bu kitap hayal ürünüdür!
İyi okumalar(:
Oy, yorum(: 💐3. Bölüm- Gerçek Kimlik
🦋
Uzun bir aradan sonra huzurlu uyumuştum. Atlas'ın sesini duymamıştım sinir patlamasına son vermiş olabilirdi. Komodin üstünde ki telefonumu alıp Poyrazı aramak istiyordum ama buna pek cesaret edemiyordum gerçi anlatsam hayatımı bir çekirdek alıp bankta oturup. Bir yandan anlatıp diğer yandan kola yudumlardık bizim kankilerle.
Uzandığım çift kişilik yatağımdan doğrulup kalkmıştım soğuk zeminle ayaklarımı buluşturdum. Akşam olmuştu dev merdivenlerden inmiştim etrafı inceliyordum ödüllerle dolu dolap vardı. Kitaplar, ünlü tablolar vardı görkemli bir salondu.Hoşuma gitmedi değil.
Havalı, düşüncelerden sıyrılıp lacivert takım elbiseyle gelen Gülay hanımı inceliyordum.Tam bir iş kadını gibiydi."Dinlene bildin mi? Güzel kızım."dedi Gülay hanım."Evet çok iyi geldi huzurla uyudum valla."dedim.
"Buna sevindim."Yüzümde bir tebessüm olmuştu. Gözleri parlıyordu huzur veriyordu.
İki tane canavar abi ve ikiz vardı etrafta onları şimdilik görünmemiştim.Utku üzümlü kekim hariçti yanağında oluşan gamzeleri gelmişti aklıma."Elektrikte bir sorun oldu bu konu da bilgin varmıydı kızım".
Ne demeliyim? Ellerimle oynama alışkanlığım vardı yalan söyledim belli olurdu ellerimi yumruk yapmıştım, Arada oluyordu istemsizce."Bilmiyorum, elektirik sorunu ben yaşamadım, yani o saatte uyuyordum." Utku abimle en son konuşmuştum sonra odamdaydım.
"Evet tatlım biliyorum sadece haberin olsun diye sordum. Birazdan akşam yemeği hazır olur baban ve abilerin gelir onları beraber karşılayalım mi?"
"Geliyorum," düşüncelerden sıyrılıp Gülay hanımı takip ediyordum.
Sonunda kapının yanına doğru yol almıştım sinirle bana bakan Atlas'ı umursamadım bile ama bana öyle bir bakıyordu ki intikam almak ister gibi. Lan biz kardeş ha! Bana öyle bakma! Gibi baktım gözlerinin içine bakıyordum belki anlardı."Hoşgeldin hayatım, ve oğularım sizde hoşgeldiniz! Sofra hazır önce ellerinizi yıkayın sonra da masada bekliyoruz sizileri beyler." dedi Gülay hanım bu kadın niye bu kadar sevgi doluydu ben niye bu kadar sevgi civcivi değildim.
Minik katil civciv gibiyim! Karikatür yanlış anlaşılmasın.
"Asya güzel kızım alışabildin mi? Bu eve abilerine, kardeşine".dedi. Yani karizmatik adamdı yaşlı kurt bakışlım, gözlerinin içi gülüyor gibiydi.
"İyi, alışmaya çalışıyorum."
"Tabii ki de alışır, benim odama gelip benim elektronik gitar tellerimle oynamış!"
"Ne, ben senin elektironik gitara dokunmadım bile, odana geldim ama o elektironik gitarına dokunmadım yalancı."Tamam elektirik kesintisine payım vardı.
"Cevap versene yüzüme bak sana Asya asıl yalancı senin."O inci dişlerini sıkıyordu, ah ikizim umarım o dişlerin zarar görmezdi.
"Bu konu da bir bilgim yok, dedim duymadın galiba."
"Yeter, çocuklar bi yemek yiyelim sonra konuşuruz!"dedi Uras ağabey! Ara da demek ki mantıklı olabiliyor.
'Kabul etmeye başladın yani'
Sus,lütfen iç ses!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GERÇEK AİLEM (Ara Verildi)...
Teen Fiction17 yaşındaki Asya için kabullenmesi zor bir durum vardır. Gerçek ailesi bildiği kişiler aslında onun ailesi değildir. Peki yeni ailesini kabullene bilecek mi? üç ağabeyi ve ikizi onu kardeşi olarak görebilecekler mi? ... (Bu kitap hayal ürünüdür!) ...