GERÇEK AİLEM (Ara Verildi)...

10. BÖLÜM: KARAKOL

Bu kitap hayal ürünüdür!
İyi okumalar(:💐

10. Bölüm: Karakol

🦋

Minik Sakız biraz huysuzluk yapsa da bana yavaş, yavaş alışıyordu camdan dev malikahane bakıyordum, yorulmuştum Atlas da yorulmuştu yorucu bir gündü ama bu durumu aramızda bir sır olarak kalacaktı.
Siyah dev kapı açılıyordu, iki araç bizden önce evin dev bahçesine giriş yapmıştı sıra bizim araçtaydı.
Annem ve babam gelmişlerdi abimgilde bize bakıyorlardı. Yol boyunca Atlas'ı bu konuda sessiz kalmasını istiyordum, aslında bu durumu anlatabilirdik ama Utku abimin bana güvenmişken güvenini kırmak istemiyordum.

"Tamam, güzelim anladım matematik dersi anlatsaydın onu bile anlardım valla." dedi Atlas.

"Of, ne yapıyım ya bize doğru geliyorlar birşey deme işte, zaten gerildim." dedim sesim biraz kısılmıştı.

"Merak etme sen o iş bende."

"Annecim hoşgeldiniz, Utku abin anlatı bize Sakızı veterinere görürmüşsünüz." dedi annem her zaman ki gibi neşeliydi bu kadın neyse sarılmıştım, sarılmama karşılık verip yanağıma bir öpücük kondurmuştu. Atlas da anneme sarılıyordu babam bize doğru yaklaşıyordu, siyah takım elbise giyinmişti. Yeşil gözleri parlıyordu.
Gür sesiyle konuşmaya başlamıştı.

"Biz yokken, Barlas abiniz herşeyi anlatı hasta olmuşsunuz ayrıca ormanda kaybolmuşsunuz yani üslü bir çocuk olacağınıza dair söz vermiştiniz." dedi babam Atlas bana bakıyordu bense kucağımda alınan minik Sakız'a bakıyordum bir çalışan alıp abimlere doğru götürüyordu.

"Şey, baba şimdi bunlar uzun hikâye hem bizi özlemedin galiba babacım." dedim Sakız'dan rol çalıyordum sevimli görünmeye çalışıyordum, minik kedileri kim sevmez ki.

"Güzelim benim özledim tabii ki de sadece abilerinizin sözlerinden çıkmanıza takıldım bide iyisiniz değil mi?" dedi yaşlı kurt bakışlım benim.

"İyiyiz merak etmeyin artık babacım hem biz Asya ve ben çok açıktık önce bi yemek yiyelim sonra konuşmaya zamanımız alıcaktır." dedi Atlas gorilim.

"Evet, ben çok açıktım önce yemek mi? Yesek."

"Hadi o zaman yemek salonuna gitmeden önce ellerinizi güzelce yıkayın çocuklar." dedi annem her zaman ki. Kafamızı sallayıp Atlas'la merdivenleri kullanıp benim odama gittik. Ellerimizi yıkarken birbirimizi ıslanmıştık, sıvı sabundan köpük yapıyordum Atlas'ı yüzünü hep köpük yapmıştım bana yaklaştığında çığlığı basmıştım bu oda da benden çok diğer aile üyeleri de gelmişti hemen Atlas geriye doğru gidiyordu yani benden kaçarken bende elimde ki köpüğü Uras abimin yüzüne sürmüştüm, biraz tırsam da gülüp havluyla kuruluyordu.

"Ya bu haksızlık bensiz eğleniyorsunuz bak iki oluyor!" dedi Barlas böcüğüm.

"Çocuklar! Hadi ama yemeğe!" dedi annem hepimiz çağırıyordu herkes odamdan ayrılmıştı, bende üzerimi değiştirip öyle aşağı inmiştim, annem ve babam gittikleri davetleri anlatıyorlardı bende onları bir yandan dinleyip diğer yandan yemeklerin tadına bakıyordum yemekten sonra Utku abim bana doğru geliyordu umarım bir sorun yoktur diye içimden geçiriyordum Atlas bana bakıyordu.

"Güzelim, ben çok teşekkür ederim yani Atlas Aslanım sana da size güveneceğimi biliyordum, Sakız şuna çok mutlu bende öyle." dedi centilmen adamım Utku'm teşekkür ediyordu.

"Abi lafı bile olmaz!" dedi Atlas.

"Lan mahvettin, abicim önemli değil."

"Tamam, tamam sakin olun kavga etmeyin hem yarın okul var biraz bu durumdan bahsedebiliriz." dedi Utku abim.