GERÇEK AİLEM (Ara Verildi)...

7. BÖLÜM: HASTALIK

Bu kitap hayal ürünüdür!
İyi okumalar(;💐

7. Bölüm: Hastalık

🦋

Odamın dev balkonundan aşağı baktığımda Uras abimin sigara dumanını gökyüzüne üflediğini görmüştüm. Çok yorgundum dişlerimi fırçalamıştım bu beni biraz rahatlatmıştı yorgun bir şekilde çift kişilik yatağıma doğru adım atmıştım. Beni fark etmemişti Uras abim onu izlediğimi allahtan görmemişti bugün yeteri kadar macera yaşamıştık Atlas'la aklım onda kalmıştı acaba durumu nasıldı? Adım sesleri duyuyordum büyük ihtimalle Uras abim Atlas'ı odasına çıkarıyordu. Baş ağrısından uyku tutmuyordu. Fazla kalın olmayan pike tarzı örtünün içine bedenimi iyice yerleştirmiştim hasta olmak istemiyorum.

Gözlerimi kapatıp açıyordum, uyku tutmuyordu bir türlü annem ve babam daha gelmemişlerdi galiba, Utku abim ve Barlas abim de daha gelememişti büyük ihtimalle. Üşüyordum, sanki kutuplarda gibiydim.

Genç adam küçük kardeşini odasına kadar götürmüştü. Bu duruma kızsa da onların çocuk oldukları gerçeğini değiştiriyordu gözünde, derin bir nefes alıp Atlas'ı yatağına yerleştirmişti gözleri Asya'ın odasına bakınıyordu ona biraz sert davranmıştı ama endişelendiği içindi kendini kötü hissediyordu. Ağır adımlarımla Asya'ın odasına doğru yol almıştı onu izlediğini fark etmişti ama yinede onu korkutmak istemediği için birşey demiyordu.

Kapıyı bi kere çalmıştı belki uymuyor olabilirdi ya da müsait olmaya da bilirdi bunları göz önünde bulundurdu bir kaç dakika bekledi. Sonra kapıyı açtı genç kız yatağına kıvranıyordu.

"Asya, güzelim iyi misin?" dedi Uras.

"Üşüyorum!" dedi Asya.

Uras birazda yaklaştı küçük kız kardeşine bir teslik vardı. Kesin kocaman eliyle genç kızın alına biriken saçları elleriyle incitmeden temizlemişti ateşi vardı. Hasta oluyordu dişlerini sıkıyordu hızı adımlara Atlas'ın odasına doğru yol almıştı Atlas 'ta aynı şekilde yatakta huzursuzca hareket ediyordu.

"Atlas iyi misin?" dedi.

Uras bu dağınık oda hareket etmesi pek mümkün değildi o yüzden Atlas'ı da Asya'ın odasına taşımıştı tekrardan.

Bu iki yaramaz çocukla ne yapacağını bilmiyordu Utku ve Barlas 'ı aramıştı,
Yarım saat sonra Utku ve Barlas panik bir hâlde eve dönmüşlerdi.
Uras olan biteni iki kardeşine de anlatmıştı. Utku panik hâlinde Asya'ın odasına doğru hareket etmişti. Asya'ın ateşi vardı baya terlemişti üşüyordu, Atlas da aynı durumdaydı sayılıyordu.

Genç adam müdahale etmeye başlamıştı. Alına soğuk bir bez koymuştu ikisine de aynı müdahaleyi yapaya çalışıyordu.

"O büyük orman da onların ne işi olur ki hem beni niye çağırmamışlar ki." dedi Barlas, isyan etmişti Asya'ın odasında sağa sola doğru kararlı adımlarla yürüyordu.

"İyiler mi?" dedi Uras, kardeşine bakıyordu. Düşmanları fazlaydı çoğu zaman tehdit ediliyordu bir ağabey olarak kardeşleri için endişeleniyordu. Orman da başlarına birşey gelebilirdi.

"Ateşleri düştü allahtan dinlenmeleri lazım bu gece nöbet tutuyoruz beyler." dedi Utku yorgundu ama yinde belli etmemeye çalışıyordu hem hastane hem şirket onu yoruyordu kardeşleri için herşeyi yapardı.

"Kendimi resmen iki çocuklu dul bir baba gibi hissediyorum." dedi Uras.

"Ben de anneleri olabilirim?" dedi Barlas böcüğü Utku gülüp kahkaha atmaya başlamıştı.