၇၀ခုနှစ် ကျွန်းပေါ်ရှိစုံတွဲ

8

8(uni)

၇၀ ခုနှစ် ကျွန်းပေါ်ရှိ စုံတွဲ

အပိုင်း ၈

" မင်း ငါ့ကို ဘာ ပြောချင်တာလဲ။ တနင်္ဂနွေနေ့ မင်း ညစာစားပွဲရှိတယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးလား။ ငါ မုန့်ယန်နဲ့ သဘောတူပြီးသွားပြီ"

နောက်ထပ် နေ့ခင်းပိုင်းမှာ လုဟန်ကျွင်းက စွေ့ကျစ်မင်ကို အစိုးရပိုင် စားသောက်ဆိုင်ဆီ ဖိတ်လိုက်သည်။ သူလာတာကို မြင်ပြီးတော့ သူက ခွက်ထဲကို ဝိုင်တချို့လောင်းထည့်လိုက်ကာ ပြောခဲ့သညိ။ " အစီအစဉ်က ပြောင်းသွားပြီ "

" အပြောင်းအလဲ ရှိသွားတာလား " ဝိုင်ခွက်ကို ယူလိုက်တဲ့အချိန် စွေ့ကျစ်မင် အေးခဲသွားပြီး အသံကျယ်လောင်စွာနဲ့ မေးခဲ့သည်။ " မုန့်ယန်ကရော "

"အမ်"

"ဘာပြောင်းသွားတာလဲ? မင်း နောင်တရသွားတာလို့တော့ ငါ့ကိုလာမပြောနဲ့ " စွေ့ကျစ်မင်ရဲ့ စိတ်က ဗြောက်အိုး စားထားသလိုမျိုး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

သေသေချာချာ စဉ်းစား ဆင်ခြင်တာမရှိတော့ဘဲ၊ သူက စားပွဲခုံကို လက်သီးနဲ့ထုလိုက်သည်။ အပြင်မှာ ပြဿနာဖြစ်နေတယ်လို့ထင်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲက ဝန်ထမ်းတွေကကြောက်လန့်မှုကြောင့် ထွက်ကြည့်ခဲ့ကြသည်။

နှစ်ယောက်သား တိုက်ခိုက်ပြီး နှစ်ရက်မြောက်နေ့စောစောမှာ လုဟန်ကျွင်းက စွေ့ကျစ်မင်ဆီ ချဉ်းကပ်သွားပြီး သူက သူ့နဲ့ ပူးပေါင်းချင်တယ်လို့ ပြောလာသည်။

အနည်းဆုံး‌တော့ သူနဲ့ စုန့်ရိရန်ကို မထိခိုက်စေဘဲ မုန့်ယန်ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို ယခုအချိန်ကစပြီး ကန့်သတ်ထားရမည့် အခြေအနေတွင် မုန့်ယန်ကို ရဖို့ စွေ့ကျစ်မင်ကို သူကူညီပေးခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် မနေ့က မုန့်ယန်‌ပြောခဲ့တာတွေက သူ့ကို ‌နိုးထလာစေသည်။ စွေ့ကျစ်မင် သူမကို ဖမ်းတာ အောင်မြင်သွားပြီး သူမ မလွတ်မြောက်နိုင်ရင် သူမ သူ့အပေါ် အငြိုးမထားလောက်ဘူးလား။ စွေ့ကျစ်မင်ကို မြို့တော်ကနေ ဖယ်ထုတ်လိုက်တာ တစ်ခုလေးနဲ့ အန္တရာယ်အားလုံးကို ရှင်းထုတ်နိုင်သည်။