Trapped By Him

CHAPTER 67

Mary POV

"Let me kill that bitch"  madiin kong saad kay Dwayne at bakas sa kaniyang mukha ang pagkagulat sa sinabi ko

"Are you sure? I think you should rest for a bit and let me handle everything, Mary" Sagot nito sa akin ngunit agad akong umiling bilang tugon

"No, I don't want your hands to get dirty just because of that fake." pangungumbinsi ko sa kaniya

"But--"

"This is not the first time that I killed someone, Dwayne. I know what to do and I'm not crazy" seryoso kong saad sa kaniya habang mahigpit siyang hinahawakan

"Fine, I have a plan on my mind, just go with the flow" sabi nito sa akin at awtomatikong napayakap ako sa kaniya

"Thank you" I said and he hugged me back

Nang matapos ang aming usapan ay hinalikan niya ang aking noo bago nilisan ang kwarto na kinaroroonan ko. Agad ako napahiga at napaisip ng malalim.

Argh! Ang tanga mo Mary, Bakit ka nag suggest ng ganiyang bagay kay Dwayne? 

Baliw na baliw na ako sa mga nangyayari sa buhay ko. Simula nung makunan ako ay parang wala nang saysay ang mundo ko. My first baby will be my first family, yung tunay kong kadugo  pero sa isang iglap lang, nawala na.  It hurts like hell and I can't bring myself to move on and keep living without my child.

Patuloy akong umiiyak gabi-gabi dahil sa pangongonsensya ko kaya sinubukan kong patayin ang sarili ko para kahit sa kabilang buhay ay makasama ko ang anak ko at makita siya pero lagi akong nasasagip ni Lucy. I don't know if I should be happy because she is still here to comfort me pero mas nangingibabaw ang pag sisisi ko at matatahimik lang ang konsensya ko kapag namatay ako bilang kapalit ng katangahan ko. 

Kung hindi lang talaga ako tatanga-tanga ay baka naisalba ko pa ang buhay ng anak ko. Siguro kung nag duda na agad ako sa sinabi nung Lorry na yun na makikipagkita sa akin si Chief Jed sa basement ay baka hanggang ngayon, nandito pa anak ko. 

Bakit ba kasi hindi ako nagduda? Masyadong wierd kung pinapatawag ako ni Chief Jed sa basement, pwede naman sa office niya o hindi kaya ay sa hallway lang, bakit hindi pa ako nag taka noon pa lang? If I can only turn back time, I will definitely save my child and won't listen to that Lorry. Alam ko namang inosente siya dahil wala naman talaga siya alam sa nangyayari pero naiinis ako sa kaniya pero mas naiinis ako sa sarili ko

What should I do now? I only want to get revenge to that woman and make her regret everything she do to me, especially to my child. I want her to beg for her life, torture her slowly to make her feel the pain I've been through.

I want to make her kneel, begging while crying to the point she gave up and ask me to kill her and then before I kill her, maybe I will let some random guys rape her, go rough on her and when she got pregnant by those random man, I will make her drink a medicine to kill her child and watch her suffer to her own medicine. I bet this will be a perfect plan on torturing her. 

Am I smart right? She will experience the things that I've experience to let her know  how  miserable I am  right now. And then finally, I will kill her by my own hands and succeed my revenge.

Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Lucy na agad tumakbo papalapit sa akin at niyakap ako ng sobrang higpit and then I heard her sobbing.

"Finally, you're okay. Thank god, he hear my prayer" she said to me and then look at me

"S-Stop hurting yourself, Mary. Please, I'm begging you. Kung kailangan ko pa lumuhod para lang mapatigil ka sa mga bagay na hindi mo dapat gawin, I will do it, just please stop killing yourself" she said while wiping her tears and kneeled down on me