Akademinin Kör Kılıç Ustası Oldum

Bölüm 23: Usta (1)

Oyundan farklıydı ama tamamen farklı bir insan değildi.

'Farzedelim......'

Aklımda hızla uğursuz bir önsezi hissi parladı.

"Ha..."

Bunu görmezden gelmeye çalışarak derin bir iç çektim.

Bilgi ve geçmiş bilgiler değişmez... Bununla ancak teselli olup ilerleyebilirdim.

Eğer durursam, bu kadardı.

***

Gevezelik eden arabacı bir anlığına sustu ve bana birkaç dakika uyuyabilme fırsatı verdi.

[Gürültü.]

Aniden arabanın sesi beni uykumdan uyandırdı.

"Çıkmak. Buradaydı."

Arabacının sesi ön taraftan geldiğinden vagonun kapısını açtım ve yavaşça dışarı çıktım.

Arabadan indiğim anda sayısız bambu ağacının dimdik ayakta durduğu görüntüyle karşılaşıyorum.

Gece vakti ve manzara ürkütücü.

"Burası bambu ormanı mı?"

"Seni ne zaman yanlış yere götürdüm?"

Arabacıyla yaptığım boş konuşmanın ortasında, ormanı hışırdatan bir rüzgâr esti.

"...Rüzgarın sesine bakılırsa burası doğru yer."

"Peki... daha önce söylediğin gibi burada mı bekleyeyim?"

Arabacı bana baktı ve önceki isteğimi onayladı.

Vagona binmeden önce arabacıdan ek ücret karşılığında varış noktasında beklemesini istemiştim.

Bölge alışılmışın dışında ve başka bir arabaya binmek için uzun bir yol yürümek zorunda kalacağım.

"Elbette. Çok fazla zaman almamalı, eğer dediğim gibi uzun bir süre dönmezsem gitmekte özgürsün."

"O halde yolu nasıl bulacaksın?"

"Merak etme, bunları bana ustam öğretti."

"Lütfen dikkatli ol."

Arabacıya gülümseyerek elimden geldiğince onu rahatlattım.

Zaten malları almam gerekiyordu ve yer hakkında genel bir fikrim vardı, bu yüzden uzun sürmezdi.

Arabayı arkamda bırakıp yavaş yavaş bambu ormanına doğru yürüdüm.

Masumiyet Akademisi'nden biraz uzaktaki bu geniş bambu korusunun çok karmaşık bir yolu vardı.

Etrafıma baktım ve her yerde bambu gördüm. Aslında hiçbir yol yoktu.

'Ancak...'

Hayalet Kılıcıma mühürleyeceğim ve başkalarına öğretmenim olarak adlandıracağım ruh, burası çok az insanın gelip gittiği bir yer olduğu için kapalı kapı eğitimini burada yapmaya karar vermişti.

'Bu bambu korularının bir yerinde onun mağarası var.'

Sayısız bambunun içinden geçerek yolumu buldum.

Geri dönmem gerekirse diye çantamdan bir parça beyaz kumaş koparıp sık sık karşılaştığım bambunun üzerinde göze çarpan bir yere bağlıyorum.

Zaten buralarda kimse yok, o yüzden kör gibi davranmanın bir anlamı yok.

Oyunda mağarayı bulmak için bir ipucu vardı.