Akademinin Kör Kılıç Ustası Oldum

Bölüm 43: Rahatlık

Karartma. Ya da dedikleri gibi film durur.

Bayıldığım için mi yoksa daha sonra hafızamı kaybettiğim için mi bilmiyorum.

Vücudunuzun kendi kendine hareket etmesi ve bir yerlerde dolaşmanız eminim hoş bir deneyim değildir.

'Korkarım eğitmenlerin partisine katılacağım...'

Reina'nın kişiliği de dövüş stili kadar asi. Üstelik içiyordu... Hafife alınacak bir öğretmen değildi.

Bana dik dik bakan Aizel ve Sierra'yı kenara ittim ve gömleğimin düğmelerini iliklemeye devam ettim.

Gömleğimin düğmelerini iliklerken odaya yaklaşan ayak seslerini duydum. Açık kapıdan içeri girdi ve konuştu.

"Kalktın mı?"

Ses Priscilla'ya aitti.

"Demek burası... Priscilla'nın evi.

İç mekan onun tipik bir örneği: temiz ve düzenli, parlak renkli mobilyalar yok.

Priscilla işe gitmeye hazırlanıyordu, bu yüzden iç çamaşırını giymişti ve gömleğini yeni giymişti. Muhtemelen kör olduğumu düşündüğü için kıyafetinden hiç utanmıyordu. Tıpkı bana akupunktur öğrettiği zamanki gibi.

Priscilla'nın çıplak vücudu bana akupunkturu öğretirken yaşadığım hisleri hatırlatmaya yetiyordu.

'...Geriye dönüp baktığımızda, kritik bölgelerde akupunktur noktalarının olmaması iyi bir şey.'

Priscilla'nın bana akupunktur öğrettiğini hatırladığımda yüzüm ısınıyor çünkü Üstün Duyular seviyem arttığından beri duyusal hafızam oldukça gelişti.

Yatakta oturuyorum ve Priscilla büyüleyici bir yürüyüşle bana doğru yürüyor.

Yatağın yanında durup sessizce durumumu değerlendirdi. Sonra uzanıp alnıma dokunuyor.

"...Kızardığın için ateşin olduğunu sanıyordum ama çok şükür ki değilsin."

Priscilla'nın hasta olup olmadığım konusunda kafası karışmış görünüyordu.

"Hatırlamıyorum ama ne oldu gömleğimin düğmeleri açık ve Aizel Hanım yanımda uyuyor..."

Akşamdan kalma halimden kaynaklanan zonklayan baş ağrısını ve Priscilla'nın teninin benimkine değdiği karıncalanma hissini kafamdan atmaya çalışarak bunu ona söyledim.

"Sen bayıldın ve sonra Aizel bayıldı... Bırak Kaliman'ı ya da Raina'yı, ikinizi de orada bırakamazdım, o yüzden seni eve getirdim. Yalnız yaşıyorum ve tek yatağım var, bu yüzden kanepede uyuyorum ve boğazımda bir düğüm var."

Priscilla daha sonra boğazını tuttu ve başını çevirdi ve birkaç kıyafet almak için yatağın yanındaki dolabı açtı.

"..."

Yanında oturan Aizel, Priscilla'ya baktı ve hiçbir şey söylemeden yorganı sıkıca örttü.

"Normalde böyle bir şey için beni, bir erkeği ayrı ayrı kanepeye koymak daha iyi olurdu, haha..."

"Yine de buraya gelmeyeli uzun zaman oldu, o yüzden bana bir yatak vermelisin. Aksi takdirde kendimi rahatsız hissedeceğim. Ayrıca ikiniz de o kadar sarhoşsunuz ki zar zor hareket edebiliyorsunuz."

"İlgin için teşekkür ederim. ...Gece boyunca başka bir şey oldu mu?"

Priscilla'ya gülümsedim, teşekkür ettim ve sonra en önemli soruyu sordum.

Sarhoş sersemliğim içinde, söylememem gereken bir şeyi mi mırıldanmıştım ya da cinsiyetler arasında geçilmemesi gereken bir çizgiyi mi aşmıştım? Ne olursa olsun böyle bir şeyin olmaması gerekiyordu.