Admiring Its Glorious Miracle (Typographic Editing)

32

chapter 32

"It’s been a long time since, I saw my son being this happy. Since we migrate here in Philippines, my son became quite, unexpressive, and always stays in his room lalo na pag wala yung mga bago n’yang kaibigan, I know he feel lonely sometimes because his life was so different because of his cousin but please held him tight, he might act though but he’s a fragile one."

"Masaya ako na nakilala ka ng anak ko, you change him the way he is now, bumalik ang dating sigla ng anak ko. Nakita ko kung paano ka n’ya tingnan at alagaan and I also saw how you take care of him, kung paano mo pinahahalagahan ang anak ko."

Umiwas ako ng tingin kay tita at napabulong. "I thought you hate me."

Nakita ko ang kaguluhan sa mukha n’ya, "What? Bakit mo naman nasabi yan?"

"Because of my mother?" Nahihiya kong saad sa kan’ya but then she held my hand and smile.

"Hindi makitid ang utak ko, Jiselle, kung ano man ang kasalanan ng ina mananatiling sa ina lang iyon, yeah, I hate your motther because of what she did to my employee and to our restaurant, it was proven na pinatay n’ya ang isa sa pinakamagaling na chef namin at ninakawan kami ng pera, pero hanggang doon lang yun, hindi ka kasama."

It was really a nice talk with her, at maghihintay na naman ako ng isang buwan para makasama ulit si Joshua but during those days na wala s’ya we always talked in phone. Habang ako naman binuksan ang bakeshop ni Mama pero ako lang ang nagtatrabaho doon, orders lang ang tinatanggap ko.

After my mother was proven guilty by the court, binibisita ko s’ya minsan sa loob pero hindi n’ya ako kinakausap, tanging sinasabi n’ya lang sa akin na gusto n’yang makalaya at ayaw n’ya sa loob ng selda. She would shout on me, non-stop sometimes saying the same words na gusto n’yang makalabas sa kulungan.

O kung hindi man ay parang sinusumbat n’ya sa akin ang lahat ng kan’yang nagawa para mapabalas ko s’ya pero pano ko s’ya malalabas kung wala naman akong pera para mailabas s’ya sa kulungan. Dalawang kaso pa ang nakapatong sa kan’ya kayaa medyo malaki ang kakailanganin na pera.

"Magtrabaho ka!"

I was rotten on my place, when I heard her shputed before she turned her back and went back inside. Paano n’ya nakayanang sabihin iyon sa akin? Ramdam ko naman ang pagbabago ni Mama matapos ang pag-uusap nila ni Papa at sa araw na nalaman kong s’ya ang naglason kay Papa.

Galit ako doon, pero kahit anong galit ang ilabas ko hindi na maibabalik ang buhay ni Papa, may galit parin but I need to let go of it, pero napapatanong ako. Bakit n’ya nagawa yun? Hindi n’ya ba mahal si Papa? Pano n’ya nakayanan na lasonin si Papa?

"Ayos ka lang ba dito?"

Nasa harap ko si Clever, binisita ako sa bakeshop ni Mama. Nilibot n’ya ang kanyang tingin sa loob. Ngumiti lang ako sa kan’ya at tumango.

Wala si Sam dahil may lakad ata, si Queen nasa Agusan, si Angel nasa Japan kaya s’ya lang ang nandito. Panigurado kapag nandito ang tatlong iyon iingay ang loob ng bakeshop ni Mama na tahimik.

"Yeah, nakakaraos naman sa araw-araw." Mahinang saad ko sa kan’ya.

"Nakausap mo na ba ang Tito Roel mo?" Tanong n’ya, alam nila ang dilemma sa buhay ko. Sinabi ko sa kanila lahat.

Umiling ako sa kanila, simula nong araw na iyon na binisita ni Tito si Mama hindi ko na s’ya masyadong nakikita, lagi itong busy, pag pumunta ako sa bahay nila lagi s’yang wala, kung makikita ko man s’ya may ginagawa ito lagi.

"Hindi ako makahanap ng tyempo." Sagot ko sa kan’ya, "I am in mess, Clev."

Walang sinabi si Clever, hinila n’ya lang ako at niyakap. Hindi naman agad s’ya nagsalita. Hinayaan ko lang s’yang yakapin ako.