37

26 4 0
                                    

chapter 37

"Should we put something on his drink so he will shut up or not?" Nagising ako sa boses ni Levi. I rubbed my eyes and confusedly look at the man beside me, tahimik lang si Xavier ngunit hindi naman tulog because he’s crying. "He’s my cousin but I am afraid of what he might do to himself."

Tiningnan ko ang boss ko na kinakausap naman ang nag-iisang mukhang matinong lalaki sa tabi n’ya, sa mukha ng boss ko hindi pa naman s’ya lasing pero medyo namumula na ang tenga nito. Tiningnan ko naman ang pinsan n’yang humihikbi na.

"It is really my fault." Paghikbi nito at nilapitan naman ang pinsan ko. "The pain on my chest right now is unbearable! I can’t even breath when I looked at her, the pain in her eyes sinasabi lahat nito na kasalanan ko lahat! Kung nakinig lang ako, kung naniwala lang ako baka akin parin s’ya ngayon."

Kinakausap n’ya ang pinsan kong umiiyak rin, I didn’t react nor judge them, no I can’t judge them because they’re both in pain. Umiwas lang ako ng tingin sa kanilang dalawa.

"You know Xav, when you called her I thought you are her boyfriend. I was so jealous at you that time plus Mr. Guevara and his daughter even add a fire to it saying you’re her boyfriend." Pagkukwento nito habang umiiyak. "But then, from Levi that your Jiselle’s boyfriend that give me hope, just a little hope."

Para naman akong nabulunan sa sinabi ni Ian sa pinsan ko, everyone believe. Hindi ko na lang sila pinansin. Tahimik lang ako habang nakikinig sa mga sinasabi ni Ian, he was so much in pain that he broke so much in tears, he even looked for something that might hurt him physically.

"Let me go, I wanted to let go of these and feel a physical pain!"

I was just looking away and keep my eyes shut, after he went wild for a minute the room went quite. Pagtingin ko kay Ian, he’$ already unconscious and Levi is putting him on the couch. Inayos ni Levi ang kan’yang pinsan, nabalik naman ang tingin ko kay Xavier nang bigla ako nitong niyakap.

"I want to see her but I can’t." Bulong nito sa akin.

I wrapped my arms on him and console him by caressing his back. Without me knowing, my Xavier is also hurting pero pinipigilan n’ya lang ngayon, minsan naman hindi n’ya na talaga mapigilan. He was just holding back right now.

Napaangat naman ang tingin ko nang tumayo si Joshua at walang sabi na umalis, hindi ko na sinundan kong saan s’ya pupunta, Levi also looked up and shared a look with me while holding his cousin.

"Alis na tayo, malalim na ang gabi kanina pa kayo umiinom." Tumayo ako ng maayos at hinila s’ya patayo.

He’s not stubborn, sumunod s’ya sa lahat ng gusto ko kaso nga lang pagewang-gewang ang paglalakad nito palabas hanggang sa umabot na kami sa kan’yang sasakyan. Hinatid ko s’ya sa unit n’ya at doon narin natulog. Wala naman s’yang naging reklamo sa paggising n’ya, he look even satisfied after he woke up.

Hindi ko tuloy minsan maintindihan ang pinsan ko, minsan naman ang ginagambala n’ya sila Angel at Raiden na nanahimik sa buhay nila but most of the time kila Raiden talaga s’ya. Mabilis naman lumipas ang mga araw na naging linggo na naging buwan. I was having my own peace. Hindi ko na s’ya nakita ang I never wished that I would see him again.

"Huwag kang magsalita, si Queen nasa stage pa lang kasi ng pag-momove on."

Bumaling kaming lahat kay Queen na busy sa kan’yang cellphone mukhang hindi pa nito narinig ang sinabi ni Angel sa kan’ya. Kung ano-ano ginagawa nito sa buhay n’ya, pumayat si Queen pero kaunti lang naman hindi mo naman pansin kung lagi mo s’yang kasama.

"Mapanakit pala ang MSSB students." Dagdag pa ni Angel, dito na napatingin si Queen sa amin. We acted like we didn’t said anything.

Bumalik ang tingin sa libro ko at si Angel naman tumingin sa dingding, masama ang tingin ni Queen sa amin bago binalik ang tingin sa kan’yang cellphone. Angel and I shared a look before snickering.

Admiring Its Glorious Miracle (Typographic Editing)Where stories live. Discover now