Admiring Its Glorious Miracle (Typographic Editing)

45

chapter 45

"The CCTV is working again." Tiningnan ko si boss na nakapamewang habang nakatingala sa bagong CCTV na naka install sa pwesto ko. Tatlong araw na ng s’ya ay nakabalik mula sa business trip n’ya. Tiningnan n’ya ako na may kakaibang ngiti sa labi. "I wonder what happened during those time that I was gone."

Umikot ang mata ko sa boss ko, "The same as usual as you went out in this freaking empire of yours."

Naningkit ang mata n’ya sa akin, hindi parin nawala ang kakaibang ngiti sa kan’yang labi. Umiling ako, sumusuko na ako sa boss ko. Wala akong panahong makipagtalo sa kan’ya, pagod ako. Hindi ko na pinansin ang boss ko.

"Joshua mah friend! Napapadalas ang dalaw natin ah." Masama kong tiningnan si Boss sa sinabi nito.

Pinagloloko na naman ako ng boss ko! Pero bumaling naman din sa pinto nang marinig kong sumara ito, there I saw the finest man in my eyes.

"Here’s your food and for the fuck sake Levi I am not a delivery boy!" Tumaas ang boses nito medyo napaigtad ako sa boses n’ya.

My boss tsk, "As if naman wala kang gustong makita dito, be thank you my man, I am playing cupid here."

Isang matalim na tingin ang binigay ko kay boss na tumawa lang sa akin at iniwan na ang lalaki, pumasok ito sa opisina n’ya and he even locked the door! I saw him grinning ear to ear when he entered his office!

Bumuga ako ng marahas na hangin at binaling na naman ang tingin kay Joshua na umiinom ng tubig. Sumunod lang ang tingin ko sa kan’ya, lagi s’yang nandito because of the same reason. Taga deliver ng gusto ni Levi dahil busy ang pinsan nito. Nakita kong napupuno na s’ya sa kaibigan n’ya pero tinitiis n’ya naman din.

Narinig ko ang pagbuntong hininga nito at lumapit sa mesa ko at umupo doon dala parin ang baso ng tubig.

Humaba ang nguso n’yang nakatingin sa paahan namin, "I’m tired, that man should hire his personal delivery boy."

"Then you should rest," nakanguso parin s’ya, "I’ll suggest that to my boss."

Umangat ng kaunti ang ulo n’ya, "Though, gusto ko rin naman na nandito ako."

Nagtama ang paningin naming dalawa ng bumaling s’ya sa akin. It’s been days since that night but after that night I received a noticed from my boss that he’s going home already and I told him about it. I was happy because I can now finally rest and have a good sleep even though sometimes I am having trouble in sleeping.

Pero araw-araw naman s’yang pumupunta dito kasi may pinapakuha s’ya kay Ian kasi hindi daw madedeliver ni Ian, busy daw ito. He has to deliver this and that to Levi, na nagmumukhang personal delivery boy na si Joshua pero umaalis din naman agad kasi busy din s’ya. Hindi ko nga alam kung anong meron sa gabing iyon.

We started talking casually.

Parang ang close na namin sa isa’t isa, we would start a conversation and I would just listen to him. I like to listen to him. The table has turned, kung dati s’ya ang nakikinig sa akin sa mga pinagdadaldal ko, ngayon naman ako na ang nakikinig sa kan’ya at s’ya naman tung madaldal.

"Your tired but still you want to be here, your unbelievable." Hindi makapaniwalang saad ko sa kan’ya.

"I’ve got a time to see you even if it was just a glances." Nagkibit balikat s’ya na parang wala lang sa kan’ya ang sinasabi nito.

Pero para sa akin malaki ang epekto non! It was just a simple sentence but it made my heartbeat skip a beat. Titig na titig s’ya sa akin na para bang ngayon lang n’ya ako nakita sa boung buhay n’ya. Naputol lang iyon ng biglang bumukas ang pinto, hindi s’ya umalis sa mesa pero umiwas s’ya ng tingin.