schrijf wedstrijd

5.3. X-melis-X

Ik had x-Melis-x een andere opdragt gegeven (aangevraagt)

Ik liep met kleine stapjes naar het prikbord achterin de gang vlak bij mijn Nederlands lokaal.Daar hing het, het inschrijvingsformulier voor de jaarlijkse talentenjacht waar ik aan mee wilde doen. Maar niemand deed daaraan mee. Niemand, alleen de nerds.Als ik me zou inschrijven, zou gaan zingen, zou ik nooit meer populair zijn. Ik zou één van de nerds worden en iedereen zou me weer uitlachen zoals vroeger.Dat nooit, had ik al vroeg besloten."June, daar hebben we geen les hoor!" Zei Aria, mijn beste vriendin.Ik wist niet hoe ik moest antwoorden. "Ik- Ik moet nog even wat regelen, ik kom zo, oké?""Oké?" Ze klonk vragend, maar ik besloot om er maar niet op in te gaan.Ik klemde mijn pen nog steviger tussen mijn vingers en mijn handpalm, zoekend naar wat houvast. Ging ik dit echt doen?Als antwoord op mijn vraag zette ik een paar grote stappen naar voren en schreef mijn naam onder het kopje: 'zang'.~~~~

Twee weken later, de dag van de talentenjacht...

~~~~Aria en ik liepen samen naar de aula voor de talentenjacht waar iedereen verplicht naar moest kijken."Ugh, deze show is zó saai!" Merkte Aria op toen het eerste meisje - een nerdje met duidelijk geverfd rood kroeshaar, en een rond Harry Potter-brilletje - op het podium klom en met tomaten begon te jongleren."Ja inderdaad," antwoordde ik. "Tomaten, het meest on-originele fruit om mee te jongleren!"Aria wierp een blik op me en ik besloot dat ik maar eens moest gaan; ik was als derde.Ik wist niet hoe ze, en vooral Aria, zouden reageren maar ik probeerde mijn gedachtes gewoon even uit te schakelen op het lied dat ik zo zou zingen. Titanium."Waar ga je heen?" Vroeg Aria toen in midden in de tweede act opstond, een playbackende jongen. Hoe schamend?!"Ik- doet dat er toe?" Ik kon het haar niet vertellen; nog niet..."Ja, dat doet er toe," antwoordde ze.Ik besloot te gaan voor een standaard antwoord: "Ik moet plassen, nou goed?""Oké..." Ze zweeg even. "Is het soms de tijd van de maand ofzo? Je bent ineens zo pissed-off!""Hou gewoon je mond..." Bitch, wilde ik eraan toevoegen, maar dat leek me niet zo'n goed idee op het moment."Ik moet nu echt gaan, ben ik bang," probeerde ik het goed te maken met Aria en ik sloeg mijn handen hopeloos voor mijn blaas."Oké," ze gaf me een 'het-maakt-niet-uit-het-is-al-goed' blik en ik vluchtte opgelucht weg. Ik kon beter beginnen met Aria aan mijn kant. Ik zuchtte diep en sloeg de gang in, in de richting van waar ik me moest melden."Ah June, daar ben je! Je moet al bijna op!" Zei Meneer Mulder van Biologie, die hielp bij de talentenjacht. Ik knikte lichtjes.Net op dat moment hoorde ik het brugklassertje die de show presenteerde mijn naam zeggen en ik wilde niet denken aan de blikken die mijn klasgenoten nu ongetwijfeld uitwisselden.Meneer Mulder duwde snel een microfoon in mijn handen en ik wikkelde mijn klamme vingers eromheen alsof mijn leven er vanaf hing.Toen ik het podium op stapte ving ik de blik van Aria op, die me met gefronste wenkbrauwen aankeek - een blik die niets goeds kon betekenen. Ik slikte en rechtte mijn rug om mezelf moed in te spreken.De muziek startte, ik bracht de microfoon naar mijn mond om vervolgens de eerste noten van Titanium mijn mond te laten verlaten. ~~You shout it outBut I can't hear a word you sayI'm talking loud not saying muchI'm criticized but all your bullets ricochetYou shoot me down, but I get upI'm bulletproof nothing to loseFire away, fire awayRicochet, you take your aimFire away, fire awayYou shoot me down but I won't fall, I am titaniumYou shoot me down but I won't fallI am titanium, I am titanium, I am titanium, I am titaniumCut me downBut it's you who has further to fallGhost town, haunted loveRaise your voice, sticks and stones may break my bonesI'm talking loud not saying muchI'm bulletproof nothing to loseFire away, fire awayRicochet, you take your aimFire away, fire awayYou shoot me down but I won't fallI am titaniumYou shoot me down but I won't fallI am titanium, I am titaniumStone-hard, machine gunFiring at the ones who runStone-hard, thus bulletproof glassYou shoot me down but I won't fall, I am titaniumYou shoot me down but I won't fall, I am titaniumYou shoot me down but I won't fall, I am titaniumYou shoot me down but I won't fall, I am titaniumI am titanium ~~De laatste noten hield ik extra lang aan en toen het liedje afgelopen was was het heel even stil, maar toen begon iedereen te klappen.Ik voelde me opgelucht toen ik zag dat Aria ook meeklapte en de knoop in mijn maag verdween onmiddellijk.Toen ik weer naast Aria kwam zitten zei ze: "Wow June, je was echt goed zeg!""Bedankt," ik bloos even.~~~~De volgende dag op school~~~~"Titaniuuuum!" Schreeuwde Daniel, een klasgenoot van me afgrijselijk lelijk.Ik richtte mijn ogen naar beneden, het was dom van me om te denken dat ze me zouden accepteren.Toen ik Aria zag rende ik meteen naar haar toe, al dat gepest was me even teveel. "Aria!""Oh. Hoi June." Ze leek bijna teleurgesteld me te zien."Kom je mee naar het lokaal?" Vroeg ik haar."Uhm. Ja. Nog even daarover... Ik heb eigenlijk afgesproken met Sacha..." Sacha was de studiebol van de klas, waarom zou Aria met haar om willen gaan?"Sacha? Sinds wanneer zijn Sacha en jij vrienden?" Vroeg ik."Sinds-" sinds wat? "Sinds jouw afgang van gisteren!""Afgang? Je zei dat je me GOED vond!" Ik schreeuw bijna. Mijn best vriendin die me gewoon verraad?!"Als de rest je slecht vind, vind ik dat ook. Sorry June, we kunnen geen vriendinnen meer zijn." Sinds wanneer is Aria zo'n stomme meeloper?"Aria?!" Ik kan nog net mijn woede bedwingen."Ik moet gaan, doei June," zei ze toen ze wegliep.En zo stortte mijn hele wereld in. Verhalen spreken blijkbaar niet de waarheid. De waarheid is hard, maar ik voel me wel opgelucht.Dit is wie ik ben, en mezelf verbergen was het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan.

----------------------

9,8