schrijf wedstrijd

6.1. x-Melis-x

Ik word stevig vast gepakt van alle kanten. Ik zucht. 'Ik heb kunnen doen wat ik wilde doen'.'Hem redden.' Fluister ik zachtjes. Ik zie haar al op mijn afkomen. Ze gaat drie meter van mij af staan.'Jullie kunnen gaan,' zegt ze kwaad. 'Ik wil even alleen met haar zijn.'De mensen die mij vast hebben knikken en lopen weg. Ik kijk naar de grond. Ze werpt een kwade blik op mij af. 'Ik had dit nou nooit verwacht van jou'. 'Wat ik nou niet snapt is waarom? Waarom zou je het doen?'Ik zucht. 'Ik denk dat je het nog steeds niet snapt, misschien heb jij je vergist'. 'Ik hou meer van hem dan dat ik jou moet helpen'. Zeg ik.'Nee, jij bent degene die je vergist'! Roept ze en ze staat klaar om aan te vallen. Ik haal mijn wapen erbij. Niemand had dit ooit verwacht...'Je hebt hem bijna vermoord, Kyara! Je hebt Lake bijna vermoord!' Ik slik als ik bedenk dat ze dat inderdaad heeft gedaan. 'Als ik niet hem niet op tijd had gevonden zou hij nu verleden tijd zijn, net als Zeke!''Hou op met dat gezeur, Indy,' bijt ze me toe. 'Je weet dat ik de moordenaar van Zeke meteen heb laten vermoorden, ik dacht dat we vrienden waren.''Ja dat dacht ik ook...' Mompel ik, starend in haar felle, donkergroene ogen.Vijf dagen eerder...~~~'Indy!' Roept Lake van de andere kant van de haven. 'Kom eens!'Ik wil even vragen wat er is, maar besluit hem dan maar te vertrouwen. Een fout? Misschien.Als ik aankom op de plaats waar Lakes stem vandaan kwam zie ik hem praten met een blond meisje met lichtgroene ogen. Ze ziet er vrolijk uit op het eerste gezicht, maar als je goed kijkt zie je denkrimpels in haar voorhoofd van de vele beproevingen van het leven.Misschien is haar ook wel iets vreselijks overkomen.'Indy, dit is Kyara.' Ik kijk hem boos aan omdat hij mijn echte naam heeft genoemd, en niet gewoon Gem of een andere naam die hij ter plekke kon verzinnen.Ze ziet mijn blik en showt al har parelwitte tanden.'Ach Indy, doe niet zo chaggie!' Wie gebruikt nou het woord chaggie in plaats van chagrijnig? 'Lakey kon er ook niets aan doen hoor! Ik had je toch wel herkend!'Ik glimlach beleefd, maar niet gemeend.De actrice in mij heeft de touwtjes weer in handen.'Leuk je te ontmoeten, Kyara.' Ik probeer zo veel mogelijk gevoel in de zin te leggen zodat het overdreven en sarcastisch klinkt. Ik mag haar nu al niet.Zou het ook zo zijn geweest tussen Zeke en Lake? Moet ik straks ook huilend bij háár graf staan?'Indy, Kyara's broer is ook "verdwenen" en ze wil ons dolgraag helpen!'Kom op, moet dat nou?'Weet je zeker dat ze niet dronken is?' Ik werp een vuile blik op Kyara. 'Als ze nuchter was had ze vast geen "chaggie" gezegd!''Kyara?' Lake kijkt haar vragend aan.'Er is niets hoor Lakey,' zegt ze, om vervolgens over te schakelen van haar mierzoete toontje naar een gemene noot. 'Volgens mij kan Indy gewoon niet tegen concurrentie.'Nu mag ik haar nog minder. Ik. Vind. Lake. Niet. Leuk.Ik mag hem als vriend, en bovendien vind hij mij wel leuk en is Kyara totaal géén concurrentie. Oké, misschien een beetje door haar uiterlijk...Ben ik nou jaloers? Op Kyara?! Ugh, ik heb mezelf echt niet meer in de hand!Jeetje, Indy, ik had niet verwacht dat je zó zou reageren als ik je ermee zou confronteren!''Confronteren met een leugen?' Ik snuif. 'Amehoela! Bemoei je gewoon met je eigen zaken en met die van je tutje!''Indy. Kyara en ik zijn nu samen, door jou jaloerse gedrag komen we geen stap verder!' Zegt Lake, langzaam articulerend. Hij weet dat ik daar een hekel aan heb.Ik wil een gemene opmerking terugwerpen maar ik weet niets meer, dus draai ik me in een tuk om en loop weg. 'Ik zoek het zelf wel uit! Ik zeg je één ding: Vertrouw haar niet!'~~~Die avond...~~~Als ik wil gaan slapen komt Kyara naar me toe. 'Hey Indy, hoe gaat het?''Hoe denk je dat het gaat, nadat je mijn vriend hebt afgepakt?' Snauw ik.Ze zucht, 'ik wilde gewoon even sorry zeggen. Ik had Lake niet zo moeten toe-eigenen, hij is ook jouw vriend.''Wat wil je van me?' Vraag ik.'Ik dacht dat we misschien vriendinnen konden worden?' Antwoordt ze aarzelend.Ik stuur haar nog één laatste, norse blik. 'Oké.'~~~Volgende dag...~~~'Nee... Nee!' Ik word gillend en schreeuwend wakker uit mijn nachtmerrie. De tranen stromen over mijn wangen maar ik ben mijn nachtmerrie alweer vergeten, niet dat ik daar iets aan kan doen. Het enige dat ik weet is dat het vreselijk was.Ik besluit om naar Lake te gaan en mijn excuses aan te bieden. Ik was niet bepaald tactvol geweest en ik moet leren aanvaarden dat ik sen met iemand moet werken die ik niet vertrouw, net als bij Zeke en Lake.Als ik naar Lakes matras toe loop zie ik dat zijn bed leeg is. De dekens liggen nog overhoop alsof iemand is vertrokken die niet genoeg tijd had om zijn bed netjes op te maken. Ineens besef ik wat er aan de hand is.Ze zijn weg. Hij ging weg zonder mij in te lichten! Hij heeft me in de steek gelaten!Ik besluit bij mezelf dat het toch geen zin heeft om ook te gaan - ik weet toch niet hoe lang ze al weg zijn - als plotseling een ringtone van een telefoon klinkt. Kyara's telefoon.Ik loop er naartoe en neem met trillende handen de telefoon op. 'Hallo?''Hallo Raisha - of moet ik je Kyara noemen -, loopt alles op schema?' Klinkt het van de andere kant van de lijn.'Ik ben Kyara, of Raisha, niet. Sorry.' Antwoord ik.'Niet?' Vraagt de stem. 'Ach ja, we hebben toch hulp nodig.''Oh ja? Waarmee?' Vraag ik nieuwsgierig.'Met het uitschakelen van ene...' Er klinkt geritsel van papier op papier alsof de stem iets zoekt. 'O ja, Lake Newton.''Lake?' Vraag ik verontwaardigd.'Ja, dat is zijn naam. Hij zal rond kwart voor tien in het lab zijn te vinden, waar jij hem met vuurwapen kan opwachten.' Vertelt de stem.'Ik- Sorry, ik heb geen tijd. Vraagt u iemand anders maar.' Zeg ik en ik hang op.Nee.Ze gaan Lake vermoorden. Ze willen mijn beste vriend dood!Zo snel als ik kan raap ik mijn spullen bij elkaar. Ze zijn bij het hoofdkwartier van rood, weet ik bijna zeker. Dat is het enige gebouw met een lab.Gelukkig is het vlakbij en heb ik nog iets meer dan een kwartier te gaan voor het kwart voor tien is - volgens mijn holorloge (hologram-horloge).Ik ren op speed-tempo over straat. Van overal en nergens lijken mensen mij aan te staren, maar dat kan me nets schelen. Ik moet Lake zien te bereiken.Zodra ik het gebouw bereik lijkt alles zich in een waas - een grote bubbel - af te spelen.Van overal en nergens komen bewakers, maar ook gewone burgers, op me af om me in mijn nekvel te grijpen maar dat vertik ik. Ik heb niet anderhalf jaar vol moeilijkheden doorstaan om nu zomaar op te geven!Als ik het lab in wil rennen - om twee voor kwart voor tien (geweldige tijd) - bots ik op tegen een jonge professor met een ouderwetse bril op zijn neus.'Sorry,' ik durf alleen een vluchtige blik op hem te werken. Hij doet me denken aan Lake, die nu ieder moment hier kan zijn.Pas als hij zich naar me toe buigt om wat in mijn oor te fluisteren vallen zijn oceaan blauwe ogen me op. De kleur van het water van een meer, waar hij naar vernoemd is.'Indy, wat doe jij hier? Maak dat je weg komt!' Fluistert hij. 'Straks sturen ze beveiliging op je af!''O neehoor, die heb ik al afgeschud.' Lake kijkt mee hoofdschuddend aan. 'Maar ik ben hier niet om voor de lol wat bewaking af te schudden.'Hij trekt een wenkbrauw op.'Lake, Kyara bedriegt je! Ik reeg een telefoontje!' Mijn fluistertoon is niet al te best, waardoor de rest van de gang - als er iemand was - mee zou kunnen luisteren.'In het echt heet ze Raisha,' vertel ik, 'en ze heeft je hier naartoe gestuurd om je te laten vermoorden!''Indy! Doe niet zo stom, je bent heel kinderachtig bezig, wist je dat?' Zegt Lake boos.Ik? Kinderachtig? Ik probeer hem hier wel te redden hoor!En bovendien ben ik een half jaar ouder dan hij is: Ik ben net zeventien en hij is zestien en een half.'Als je dood wil, is dat jouw keus,' sis ik. 'Ik ga. Dag Lake.''Wacht Indy! Ik-' Ik kan niet horen hoe hij zijn zin afmaakt omdat ik word gegrepen door een stelletje roden.'Lake!' Roep ik.'Ja?''Ik hou van je!' Op dat moment gaan we de hoek om, weg van Lake. Zonder dat ik weet of ik hem ooit nog zal zien.~~~Tien minuten in een totale stilte later...~~~Een rode loopt binnen in mijn zogenaamde cel: een witte ruimte met witte muren, een witte vloer en een witte stoel.Ooit heb ik gehoord dat wit mensen gek kan maken, en ik heb net meegemaakt dat ze gelijk hebben.In mijn tien minuten alleen heb ik al mijn nagels helemaal kapot gekloven en zotten piekeren over Lake. Zou hij zij ontkomen?Alsjeblieft ja!De rode pakt me ruw beet aan mijn arm en trekt me mee een witte gang in. Ik kan wel gillen.We komen voorbij allemaal witte deuren, en na een tijdje hoor ik wat stemmen: 'Is hij ontkomen?''Ja, dankzij die onrust die dat meisje, die Indy, zaaide.''We moeten hem natrekken.''Te laat.''Dang it!' Kyara.De rode sleept me mee de kamer in waar Kyara - Raisha - ook is.Op het moment dat de rode me los laat word ik van alle kanten gepakt.Ik zucht, 'ik heb gedaan wat ik moest doen...' ...Lake beschermen.

------------------------------------

prachtig, mooi geschreven. 

9,8