schrijf wedstrijd

6.3. Yellokiki

"Kunnen we dit niet oplossen als volwassen mensen? Alsjeblieft, ik heb je nooit pijn willen doen!" tranen staan in mijn ogen. De gekwetste blik in haar ogen geeft weer hoeveel ze om hem gaf, hoeveel hij voor haar betekende....hoe erg ik haar heb gekwetst. "Ik wil dit ook oplossen als volwassen mensen." Zegt ze, terwijl ze met haar mes uithaalt naar mijn gezicht. Ik mis het op een haar na. "Alsjeblieft, Laila, je weet dat ik nooit...." "Dat wou je wel!! Het was het liefste dat je wilde!!" Tranen stromen over haar wangen. Waarom wil ze nu niet gewoon luisteren? Het is mijn schuld, maar haar reactie: die is er echt over. Met een zwiep ontwijk ik weer haar mes dat dit keer een uithaal naar mijn buik koos. Ook ik weet dat ik haar diep heb gekwetst, maar mij vermoorden om een jongen? Dat vind ik een stap te ver...FlashbackMet voldoening sleur ik mijn valies uit de kusttram. Ik schenk de chauffeur nog een glimlach, en loop richting mijn hotel. Een weekje aan de zee: zalig! Mijn kamer in het hotel is niet meteen grote luxe, maar het kan ermee door. In mijn bikini loop ik naar het strand. De zon straalt en doet de zandkorrels koken onder mijn slippers. Mijn handdoek wappert bijna uit mijn handen. De wind staat sterk en maakt de zee woest.Met mijn voeten dop ik in het ijskoude water van de zee. Na een tijdje durf ik erin tot aan mijn enkels, wat ik zelf al een hele prestatie vind. Rustig kijk ik heel het strand rond, op zoek naar knappe mannen. Ik zie er maar een die me echt opvalt. Zijn haar zit in de perfecte kuif en zijn diepe groene ogen kijken me doordringend aan. Verlegen kijk ik de andere kant op. Maar toch doe ik een beetje meisjesachtig om zijn volle aandacht te trekken."Hey." Hoor ik een lieve stem achter me. Uiteraard weet ik dat hij het is, maar toch doe ik alsof ik opschrik van hem. "Oh, hey." Zeg ik als reactie. Natuurlijk fake ik mijn verlegenheid, maar dat vinden mannen nu eenmaal aantrekkelijk. "Ik zag je naar me kijken, je lijkt me heel leuk! Wist je trouwens dat je heel mooi haar hebt?" meteen overlaad hij me met complimenten, hij is overduidelijk een player, maar goed genoeg voor 1 weekje. "Hoe heet je?" vraag ik 'verlegen'. "Dan, en jij?" "Kyara." Antwoord ik verlegen. "mooie naam." Zegt hij meteen. Ondanks dat ik al heel de tijd alsof doe of ik verlegen ben, verschijnt er toch een blosje op mijn wangen.Het duurde me maar een paar dagen om Dan zover te krijgen me te kussen. Maar net toen we waren aan het zoenen onderbrak een felle kreet ons. "Dan?! Ik....hoe durf je!!!!" roept een meisjesstem. Geschrokken trek ik me terug. Had hij al een vriendin? Dom van me!! Dat had ik eerst moeten checken. Het meisje dat ons aansprak draait zich ruw om en loopt gewoon weg. Meteen staat hij op en loopt haar achterna.Einde flashbackWat hierop volgde was gewoonweg rampzalig: ik kon Dan nog maar net redden toen Laila, want zo heette zijn vorige vriendin, op het punt stond een mes door zijn keel te halen. En nu stond ze met datzelfde mes voor mijn neus. Ik weet niet wat ik moet denken van haar: is ze moedig om wat ze durft? Of is ze eerder gestoord om wat ze wil doen? Persoonlijk denk ik meer gestoord. Op z'n minst heeft ze een heel erg goede psychiater nodig.Terwijl ik nog steeds pogingen doe om haar mes keer op keer te ontwijken, denk ik verder. Waarom zou ze iemand vermoorden om die rede? Het zou toch veel te ver gezocht zijn? Een gefrustreerd gegrom brengt me weer naar de werkelijkheid. Laila zit voor me en steekt haar mes snel weg, waarna ze meteen een pistool uit haar zak haalt. "Nee, je kan me niet zomaar...." "Dat kan ik wel." Verzekerd ze me. Tranen stromen onophoudelijk over mijn wangen. "Hou op met dat gejank, je wilt toch niet je laatste moment verbrodden door gewoon te zitten janken!!" haar bitsige stem maakt me nog meer van streek. 23 is toch veel te jong om te sterven?Met een knal gaat het geweer af. Ik zak op de koude bosgrond. Ik voel geen pijn, maar ik weet dat ik weldra zal sterven. "Hahahahahahaaa!!!!!! Wat een vreselijke dramaqueen ben jij wel niet!!!!" ik open mijn geslote ogen. Ik leef? Naast mij zit Laila onophoudelijk te lachen. "Wat? Waarom? Hoe?" "Haha...dit...hah..was gewoon een smoes om.....hahaha....je te doen boeten voor wat je hebt gedaan...hahahaa....en je bent er met open ogen in getrapt!!!!" Met knikkende knieën van schrik sta ik op, mijn woedende blik op Laila gevestigd. Die dag heeft me een trauma bezorgd voor de rest van mijn leven.....

wauw dat had ik niet verwacht. 

9,9