schrijf wedstrijd

4.3. MrsSlowDeath

Toen ik verdwaalde

En als ik ooit iemand kwaad heb gedaan geef ik je nu oprecht mijn excuses. Ik heb nooit willen veranderen in dit vreselijke monster maar wie weet was ik gewoon mezelf niet en was mijn ganse lichaam overgenomen door iets onbekends. Als ik je kon vertellen wat er precies mis is gegaan zou ik het zeer graag doen. Spijtig genoeg heb ik die kans niet meer en dat is misschien nog wel het meeste mijn eigen fout.

Als ik neer kijk denk ik enkel aan wat ik allemaal fout heb gedaan, wat ik allemaal niet heb gedaan en aan wat ik gedaan heb dat voor jou misschien wel vreselijk moet zijn geweest. Ik denk enkel nog aan zoiets als fouten alsof er niets belangrijkers meer is dan inzien wie ik was. Vergeef me voor mijn woorden maar vergeet mijn daden niet. Ik besef heus dat wanneer je iets doet het vaak ook gewoon zo is dat je het doet voor een reden. Ik probeer me kalm te houden en je niet te forceren tot iets waar je niet toe in staat bent. Maar denk aan me en kijk naar me... beeld je in dat ik nooit weg was gegaan. Waar zouden we nu dan staan? 

Ik weet niet waar ze me naartoe hebben gebracht en waarvoor ze me hebben vervangen maar ik ben er zeker van dat het me meer pijn heeft gedaan om toe te moeten kijken hoe ik langzaam alles verloor dat ik ooit lief had. Mama, papa, vergeef me snel voor wat ik heb gedaan. Maar je wist al langer dan vandaag dat ze me over hadden genomen en me weg hadden gebracht naar een plaats die zij het paradijs noemde.

Oma, opa, het is heus niet dat ik jullie niet liefhad maar ik was al een tiener en die roze knuffel die je me gaf voor mijn verjaardag hoorde er niet te zijn. Had geaccepteerd dat jullie kleine meid plots een dame aan het worden was. Ook al kun je dat nu nog minder accepteren dan ooit tevoren. Maar vergeet niet dat ik jullie dankbaar ben voor de opvang die jullie telkens deden als mama en papa weer eens moesten werken.

Mijn lieve kleine zusje vergeet maar snel wie ik ben. Je bent zo jong en teder dat het je weinig zal uitmaken dat ik er niet ben om je te leren hoe je haar te doen, je make-up goed aan te brengen of om met je te praten over het onderwerp jongens. Mama zal je verder helpen dat beloof ik je.

Aan iedereen die ik ooit een vriend heb genoemd, aan elke vriendin die ik ooit heb gehad, wil ik me excuseren voor de onnuttige ruzies die nooit hadden moeten ontstaan. Of misschien wel eerder wanneer ik je niet meevroeg als we met een hele groep wat leuks gingen doen. Of al de andere dingen die jullie zouden hebben kunnen kwetsen in het diepste van je hart.

Het is hier best goed en ik heb mezelf teruggevonden. Geloof me maar wanneer ik zeg dat ik veel gelukkiger ben. Dagelijks zal ik een klein beetje geluk over jullie heen strooien zodat jullie me niet zullen vergeten maar vooral dat jullie niet hetzelfde zouden moeten meemaken als ik. Niemand verdient de pijn die ik had zelfs mijn grootste vijanden niet. Ik slaap zacht en prettig maar leef voort in jullie gedachten.

Het was mijn eigen keuze om te gaan en te beslissen wat het beste was voor mezelf. Een leven als voordien wou ik niet leven dus koos ik voor zoiets dat we ook wel eens de dood noemen. Dus vergeef me dat ik jullie niets heb verteld want ik was mezelf al een hele tijd niet meer. Ik was verdwaald in het kamertje boven in mijn hoofd.

wauw prachtig! 9,3