IN YOUR EYES | Hyunlix |

•24•

Selammm
Bir az geç geldi bölüm👉👈
Ama siz yine de oy verip yorum yapmayı unutmayın 🐥

"Neden buraya geldik ki?"

"Dedim ya, dolunaya kadar burada kalacağız."

"Hayır, ben kendi evime gitmek istiyorum."

"Tamam, gidelim istersen?"

"Ne?! Sen de mi benimle geleceksin?"

"Evet, dolunaya kadar yanındayım."

Hyunjinle Felix nihayet didişmeli geçirdikleri yolun ardından dağ evine gelmişlerdi. Şimdiyse bir katlı ahşap evin salonunda oturmuşlardı. Hyunjinin siniri hala geçmediği için kaşlarını çatmış kolları göğsünde birleşmiş şekilde oturmuşdu. Sırtını Felixe çevirmişdi.

Bu hali Felixi üzmek yerine daha da gülümsetiyordu. Felix Hyunjinin bu hallerini seviyordu. Aslında tüm hallerini seviyordu.

Hyunjin Felixden uzak şekilde diğer ayrı bir koltukda oturmuşdu. Bu yüzden aralarında baya bir mesafe vardı. Felix bu mesafeyi kapatıp farklı bir şeyler yapmamak için kendini zor tutuyordu. Çünki onu durduran bazı şeyler vardı. Kendinin bile bilmediği şeyler.

Bu etkenler Felixi şimdiye kadar durduran Hyunjini bu kadar yılda görmesine engel olan şeylerdi. Ama kendi içindeki duygulara hisslere inanmış ve şimdiye kadar sadece onları uzaktan izlemişti.

Şimdiyse bazı şeylerin zamanı gelmişdi. Bir adım atması lazımdı. Bu adımı bu gün atacaktı.

Dayanamayarak ayağa kalkdı ve tam Hyunjinin dibine oturdu. Hyunjin hala aynı pozisyonda yüzü Felixe dönük olmadığı için onu henüz farketmemişdi. Ta ki yanında kıpırdanma hiss edene kadar.

Kaşları çatık ne olduğunu anlamaya çalışarak Felixe taraf döndüğünde burun buruna gelmişlerdi.

Anında yerinde kıpırdanarak bir azcık geri çekildiğinde hala kaşları çatıktı.

"Ne yapıyorsun be?"

"Ne yapıyormuşum?"

"Son bir kaç gündür çok değişdin sen!"

"Nasıl değişmişim?"

Hyunjin bu soruya cevap vermeyip gözlerini devirdiğinde Felix hala yüzündeki gülümsemeyi eksik etmiyordu.

"Sanki sen hiç değişmedin?" Felixin imalı sorusuna karşı Hyunjin yeniden ona dönmüş ve altdan üstde süzmüşdü.

"Nasıl değişmişim ben?"

Bu sefer Felix Hyunjini süzmüş ve dudağının kenarını kıvırarak cevap vermişdi.

"Bilmem, sanki böyle sanki.." konuşmasına devam ederek elini Hyunjinin yanağına çıkarıp okşamaya başlamışdı. Öyle yavaş yapıyordu ki Hyunjin sanki o an dış dünyadan ayrılmış hiç bir şey hiss etmiyor, hiç bir şey duymuyordu. Sadece Felixin sesi ve yanağında varlığını güçle hiss ettiği dokunuşu.

Çatık kaşları gevşemiş gitdikce Felixin nefeslerini teninde hiss etmeye başlamışdı. Bu sıradaysa Felix cümlesini devam etdirmişdi. "Sanki bir az mızmız? Ya da nazlı kozlu desem?"

Hyunjin duyduklarıyla kaşlarını yeniden çatmış ve kendine geldiği gibi Felixden uzaklaşmışdı. Ayağa kalkıp üstden aşağı bakmış Felixin ona gülmesi daha da sinirlendirmişdi onu.

"Ben gidiyorum."

"Nereye?"

Felix hala gülüyordu.