IN YOUR EYES | Hyunlix |

•5•

İyi okumalar ♡♡♡

Sabah ayarladığı çalar saatin ziliyle  gözlerini açan Felix  yatağından kalkmış yavaş adımlarla lavaboya ilerlemişti . Günlerdir doğru dürüst uyuyamamanın vermiş olduğu yorgunlukla bu gece çok güzel bir uyku çekmiş ve her zaman olduğundan bir az geç uyanmıştı .

Normalden fazla uyuduğu için başı ağrırken banyodaki aynada dağılmış haline bakarak  içinden   "Chan nasıl bu kadar uyuya biliyor ?" Diye geçirmişti .

Yüzüne soğuk suyu çarparak ayılmaya çalıştı  . Rutin işlerini görüp banyodan çıktıktan sonra aynadan havanın nasıl olduğuna baktı . Hava hala karanlıkken mutfağa geçti  kendine bir tost yaparak yedikten sonra her zamanki gibi yürüyüşe çıktı .

Normal bir şekilde yürürken aniden durdu . Durmasına sebep birilerinin onu takip ettiğini hiss etmesiydi . Hemen arkasına dönüp baktığında hiç kimseyi görmediği için yeniden yürümeye devam etmişti .

Hala içindeki  şüpeyle ilerlerken sonunda her zaman geldiği sahile gelmiş  ve sabahın ilk ışıklarını izlemeye başlamıştı . Güneşin ilk  şüalarını  görürken yüzüne yayılan mutlu ifadeyle  derin bir nefes çekti içine . Bunu her şeyden çok seviyordu . Deniz , temiz hava , deniz kokusu ve muhteşem gökyüzü . 

Hala manzarasını izlerken bacağında hiss ettiği yumuşaklıkla kaşlarını çatarak aşağı baktığında gördüğü şeyle kaşları gerilmiş ve yüzüne bir gülümseme konmuştu .

Yavru bir köpek yanına gelmiş ve bacaklarına sürtünüyordu . Bu tatlı şeyin nasıl bu kadar güzel olduğunu düşünürken yüzündeki gülümsemeyle yavruyu eline almış ve  birleştirdiği dizlerinin üzerine yerleştirmişti .

"Ne tatlı şeysin sen böyle ?" Demiş ve etrafta bir sahibinin olup olmadığına bakmıştı . Hiç kimseyi göremediği için tasmasının olup olmadığına bakmış  ve tasmayı göremediğinde yavrunun bir sahibi olmadığını anlamıştı .

"Sanırım senin sahibin yok ha ?" Diye sormuştu yavrunun başını okşarken . Yavru köpek felixin kucağında sakince otururken dilini dışarı çıkararak o tatlı gözleriyle etrafa bakıyordu.

"Hmm.... Acaba seninle ne yapsak ? Ailen de yok ben mi sahiplensem seni acaba ?"  Diye kendi kendine sesli şekilde düşünmüş bir az bekledikten sonra "Evet , evet sahipleneyim . Benimle yaşarsın . Arkadaş olursun bana . Diğerlerinden bin kat daha iyi arkadaş olursun hem  . Hm? Ne dersin ?"

Kulağını  yavrunun ağzına yaklaştırmış ve sanki yavru bir şey fısıldıyormuş gibi başını anladım anlamında sallamıştı .  

"Sen de istiyorsun demek . Tamam artık benimle yaşayacaksın ."  Demişti . Yavruysa dilini çıkarmış koca gözleriyle etrafa bakıyordu . Felixin ne dediğini anlamıyordu tabii ki .

Kucağındaki yavruyla ayağa kalkıp eve dönmek için adımlamaya başlamıştı. Nihayet eve vardığında yine sabahki gibi yerinde donup kalmıştı . O hiss yine   bütün bedenini sararken etrafa bakınmış ama yine hiç kimseyi görememişti.

Evine vardığında kapının açık olduğunu fark ettiğinde kaşları çatılmış ve içindeki hiss onu daha da korkutmaya başlamıştı .  Kucağındaki yavruyla içeri girdiğinde etrafa bakınmış salondan gelen seslerle oraya yönelmişti .