Grup olmuşlardı mutlulardı ama Ateş peşlerini bırakmıyordu ona attığı o yumruk aşırı derecede koymuştu ona idil'in canını yakmak istiyordu ama yanındakiler varken imkansızdı özellikle Uras varken kimse ona yaklaşamıyordu onun yanındayken çok güvende hissediyordu gözlerine baktığı zaman kaybolan bir çocuk gibiydi...bir gün adliyeden çıkarken ezgi ve burak'ın bağırışlarını duydu ve oraya gitti
Ezgi:Sen avukatsan bende avukatım haddini bil!
Burak: Suçlu birini savunamazsın
Ezgi:Benim müvekkilim masum ve sanane benim davamdan!
Burak:Öyle mi arkasındasın yani müvekkilinin
Ezgi:Her zaman!
Burak: Herkez buraya baksın bu kadın tecavüzcu birinin avukatlığını yapıyor
Ezgi:Burak...
Burak:Seninde o piç'ten kalır yönün yok avukatların yüz karasısın ezgi karaman!
Ezgi:Seni asla affetmicem bu günü asla unutma!
Ezgi ağlayarak uzaklaştı İdil ise hemen Burak'ın yanına gitti
İdil:Sen naptını sanıyorsun adliyede bir avukatı rezil ettin ve bu seni seven bir kadındı onu boşver bir kadındı bunu nasıl yaparsın Burak
Burak:Sinirlendim İdil o kadar şerefsiz bir adamı savundu ki kendimi tutamadım
İdil:Tutucaksın o kız avukat olmak için çok çalıştı ve mükemelde bir avukat oldu ve sen ona ne dedin Burak?!
Burak:Konuşmak istemiyorum İdil
Burak'ta farklı bir taraftan orayı terk etti neler oluyordu birlik olmaları gerekiyorken onalr yavaş yavaş dağılıyordu yada sevgi mi dağıltıyordu Burak ve ezgi'yi iyi idil tanıyordu Ezgi yıllardır burak'a aşık ama bir türlü söyleyemiyor acaba aşk mı onları ayırdı birleşmeden ayrılık olur muydu?Ama şu an bunları düşünemezdi hiç biri düşünemezdi ateş olayını halledene kadar hayatlarında duygulara yer olamazdı ve olmicaktı da...
