Arabaya binip bizim eve doğru tekrardan yola çıktık yoldayken kimse konuşmadı benimle kafamı cama yaslayıp sadece düşündüm ailemin yine neyi ortaya çıkacaktı yine benim başıma eğdirecek ne yapmışlardı çok merak ediyorum bitirmeyecektim ama en azından ne yaptıklarını bilmek çok istiyorum eve geldiğimiz zaman oturduk...
İdil: ailem yine ne yaptı?
Kalender: ailenin suçlu olduğunu mu düşünüyorsun?
İdil: bana yaptıklarını bilseydiniz böyle konuşmazdınız Size yaptıkları da ortada sizi çocuğunuzdan ayırdılar beni ablamdan ayırdılar ve beni hiç sevmediler..
Kalender: seni sevdi dedi hem de seni çok sevdiler sadece sana ilgi göstermeye korktular ailenle çok yakındık kardeş gibiydik hatta sizin gibiydik birbirimizin arkasına hep kollardık sonra ateş çıktı ortaya o zamanlar çıkarımız yoktu eşlerimizle hamileydi ne derse yapmak zorunda kaldık size adamı öldürdüm işkence yaptırdı her şeyinde bize kullandı sonunda önce pınar sonra sen doğdunuz bu kadar güzel bir bebektiniz ki anneniz ve babanız size bakmaya kıyamıyordu ama ateşe göre Sevgi güçsüzlüktü o yüzden eğer "çocuklarınıza Sevgi verirseniz elinizden alırım"dedi anneniz babanız da bundan korktular Çünkü Ateş sizi alırsa öldürürdü Bu yüzden Pınar'ı birazcık büyüdükten sonra gönderdiler ateşten ne kadar uzak olursa o kadar iyi olurdu ama seni gönderemediler birbirinizden haberiniz yoktu ama yine bir şekilde bağlıydınız dedi Senin enerjin hırsın ablanın zekasına bağlı anneniz ve babanız zeka kısmını İngiltere'ye gönderdi enerjik ve hırs kısmının yanında bulundum senden güç aldılar idil
Sima: bir dakika bunca zaman kötü sandığımız insanlar aslında kurban mıydı?
Kalender: daha çok şey var sonra Uras doğdu onda zekilik mertlik bebekken belli oluyor İdil ve Uraz bebekken çok oynarlardı hatırlamıyor olmanız normal çok küçüksünüz çünkü Ateş bizi bir göreve çağırdığı zaman size aynı beşiğe koyup giderdik Çünkü birbirimizi sadece siz sakinleştirebiliyordunuz
Ayşegül:Oha
Kalender: sonra alp doğdu aşkım sinir vardı öfke vardı sizin sevilmediğinizi hissettiği an ağlıyordu ve annen sana gülmediği sürece susmuyordu Alp'i de sadece biz sakinleştirebiliyorduk Çünkü annene çok kızgındı idik çünkü annen sana değer vermediği için çok kızgınım aslında veriyordu ama vermiyormuş gibi davranıyordu Çünkü zorundaydı ama bir iki aile birbirimizin yaralarını sarıyorduk Çok da mutlu bir şekilde yaşıyorduk ateşin bize bazen yaptıklarını saymazsak sonra Ateş bunu fark etti baktı biz birbirimizi yaralarını sarıyoruz bu günü tahmin ettim ona boyun eğmeyeceğinizi tahmin etti ondan sonra ailene bir şart sundu ya bizi öldüreceklerdi ya da sizi babanla bir konuşma yaptım dedim ki Yapma kıyma çocuklarını senin çocuğun ne olacak dedi bana Ben ne dedim biliyor musun?
Ağlıyordum annem ve babam gerçekten bunları mı yaşamıştı ve ben hep beni sevmedin diye suçlamıştım..
İdil: Ne dediniz?
Kalender: "İdil ve Uras nerede birbirlerini yarısını saracak merak etme" dedim ve görüyorum olmuş da birbirinizi bulmuşsunuz
İdil: Peki ölmediğiniz halde neden orası yalnız bıraktınız?
Kalender: karşısına çıksaydım Ateş benim ölmediğimi anlardı o zaman ya oğluma beni öldürtürdü ya da direkt seni hedef alırdı yeterince güçlenmeden karşımıza çıkamam ta ki kızım beni bul bana denk..
