පොලීසියෙන් එළියට ආවට පස්සෙ මං කෙරුමගෙ අතක් අරගෙන මගෙ බෙල්ල වටේ දාගෙන ඌව මගෙ ඇඟට වාරුකරගත්තෙ ඌ මට ඌව වඩාගන්න ඉඩ දුන්නෙ නැති හින්ද....!!! කොච්චර බැරි උනත් මූ කැමති නෑ බැරිකම පෙන්නන්න.කෙරුමා කියන්නෙ නමට පිරිමියෙක් නෙවෙයි නියම පිරිමියෙක් .....!!!!
"මට ඇවිදින්න පුළුවන් සර්...!!! මාව බේරගත්තට සර්ට ගොඩක් පිං සර්...!! "
"පිං පස්සෙ දීපන් ඇඳ උඩදි...!!! දැන් හොස්පිටල් යමන් ඇස්වලට බෙහෙත් ගන්න....!!!! "
"ගෙදර යන්කො සර්...!!! මේක හේදුවහම හරියයි...!!! "
"තොට මං මොකක්ද දැන් කිව්වෙ..?? ඇස් කියන්නෙ සෙල්ලම් බඩුවක් කියලද උඹ හිතන් ඉන්නෙ...??? "
"අරුං ආයෙ එයි සර්...!!! උන් ආවෙ සර්ට කරදරයක් කරන්න.අපි ගෙදර යමුකො සර්...!!!!! පුළුවන් නං පොලීසියෙන් කාවහරි අරං යං....!!! ඒක කෝකටත් හොඳයිනෙ සර්...!!! "
"උඹ ඇයි මේ බයවෙලා අර්ජුන්...???මොකක්ද එතන උනේ...??? කවුද උන්..?? උඹ නිකං කතාකරන්නෙ ආපු උන් ගැන දන්නව වගේනෙ...!!! "
"මං දන්නෙ නෑ බං සර්...!!! කිව්වහම යමන්කො ගෙදර...!!! "
"උඹ දන්නදේ මට කියපන් එතකොට මං ආපහු ගෙදර යන්නං ....!!! "
මට කියන්න පුළුවන් උනේ එච්චරයි.ඊගාව තප්පරේ කෙරුමගෙ අත තිබ්බෙ මගෙ බෙල්ලෙ.ලේපාට වෙලා තිබ්බත් ඌ උගෙ ඇස් ඇරිය...!!!!
ඒ ඇස්වලින් ගින්දර පිටවෙනව...!!! ඇත්තටම කෙරුමගෙ ඒ බැල්මට මගෙ ඇඟ හීතල වෙලා ගියා......!!!!
"මං මෙච්චර කාලෙකට උඹට අණදීල නෑ ආධිත්‍ය සර්....!!! ඒත් මේ දැන් ඉඳල උඹ මේ මං කියනදේ අහන්න ඕනෙ...!!! මැරෙන්න ආසාවක් නැත්තං ගෙදර යමන්....!!!! "
කාර් එකට මාව හිරකරගෙන කෙරුමා ඒටික කිව්වෙ ඇඟේ හිරිගඩු පිපෙන වොයිස් එකකින්.......
"හ.. හරි... යමන්...!!! බෙල්ල අතෑරපන්..!! උඹට මේ මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ කියල මට හිතාගන්න
බෑ..!! "
තවත් තප්පර ගාණක් ගිනි මකර වගේ හුස්ම පිඹ පිඹ හිටපු කෙරුමා මගෙ බෙල්ල අතෑරියෙ ආයෙමත් ඇස් වහගන්න ගමන් වෙද්දි මට මේ වෙන්නෙ මොකක්ද කියල හිතාගන්න බැරුව ගියා...!!! කාර් එක පාරට දාලා සෑහෙන්න දුරක් ගියත් කෙරුමා ෆුල් සයිලන්ට්.මං කීපසැරයක් ඌ දිහා බැලුවත් ඌ හිටියෙ ඇස් පියාගෙන...!!!!
YOU ARE READING
මාංචු
Non-Fictionඋඹේ ඇස් අපිව මුණගැස්සුව...!! ඇස් හින්ද උඹ අහු උනේ ගිනිකන්දකට කියල උඹ හිතන්න නැතුව ඇති.....!!! දැන් බලාගනිං උඹට වෙනදේ...!!!!
