Invisible String

Prologue

As I look outside of the glass wall dito sa loob ng coffee shop, I wonder when the rain will stop pouring.

Pinanuod ko ang mga taong naglalakad sa labas, mga taong masaya kasama ang kanilang kasintahan meron din namang halata ang lungkot at pagod sa ekspresyon ng muka.

In a room full of people, I wonder if there will be eyes that falls under me. That notice me.

It is hard not to feel somehow lacking, like I will never be enough to catch someone's attention.

Bukod sa plain at boring akong tingnan, talaga namang wala akong ibang ginagawa sa buhay kundi ang magbasa, pumunta sa art gallery, at mag-aral.

Maybe I am just another face in the crowd.

Maybe I am one of those people who blends into the background so seamlessly that no one even realizes that I am there.

"Here's your order, Sir." Napatingin ako sa lalakeng nag-deliver ng order ko a minutes ago. "Thank you" sincere kong saad at ngumiti sa kaniya bago ibinalik ang atensyon sa labas.

Medyo lumalakas na ang ulan, hindi ata ito titila gaya sa inaasahan ko na titigil din hindi katagalan. Napukaw ang atensyon ko nang tumunog ang telepono ko.

I read the notification. "Art Gallery" I read in my mind. Napangiti akong sinulyapan ang Art Gallery across the street where I'm in.

Tumayo ako at dare-daretsong lumabas sa coffee shop. Kinuha ko ang payong na inilagay ko sa gilid ng coffee shop. Sadyang lagayan para sa mga basang payong ng mga customer.

I went straight to an Art Gallery, madalas ako dito dahil inaabangan ko ang mga bagong portrait and paintings ng unknown painter.

Hindi ko alam kung bakit pero ang alam kolang lahat ng paintings niya ay tila may mabigat at pinanghuhugutan. Tipong hindi lang isang interpretation ang mabubuo mo kung titingnan at iaanalisa mo.

I feel drawn to these paintings na kahit ilang beses kong titigan ito ay hindi ako nakakaramdam ng pagkabagot. All I feel is peace, and it leaves me wondering who's behind these beautiful arts.

Pinuntahan ko ang pinaka una nitong ipininta, I look at it closely. It was both ocean and river that starts to collide with each other while the moon shines so bright. And there was a small boat in the middle.

I love staring at this ineffable art, its so mysterious yet enticing.

In a literal meaning, a salty water that collates with fresh water becomes brackish which means not salty as sea and saltier than a river. A moon that shines means it was a wonderful night and a fisherman still there waiting for its catch.

Figuratively, its like mixing a different components isn't bad at all, in fact, it creates a new taste. A new feeling. The boat represents the similarity of two different nature, a heart of two soul. It beats the same rhythm.

How about the moon? Naihilig ko ang ulo ko. Siguro it speaks for hope? Tanong ko pa sa sariling utak.

I was busy contemplating my answer to my own question while rubbing the itchy pinky finger of mine. When I heared a clearing throat.

"Interpreting?" tanong ng isang boses lalake. Napalingon ako sa tabi ko, I didn't notice his presence masyado ata akong focus sa painting.

Nahihiya akong tumango at natawa pa ng mahina. He just hummed and smile at tinuro ang painting sa harapan naming dalawa.

"That's soulmate." Saad nito at lumingon sa akin ng panandalian. Nakatingin lang ako sa kaniya waiting for further explanation pero wala na akong narinig pa.

"Elucidate what you just said, Mister" maikli at kalmadong saad ko na kinalingon niya sa akin sa nagtatakang ekspresyon. Ilang segundo pa kaming nakatitig sa isa't-isa bago ito mahinang natawa. He cleared his throat.

"Its a two different epitome that somewhat naturally collide with each other. Like a river and ocean, they just naturally mixed." Saad nito at lumingon sa akin ulit. He smiled at me sabay nilingon ulit ang painting sa harapan.

Tiningnan ko ang nasa harapan ko habang inaantay ang kaniyang susunod na sasabihin.

"And the boat is for their core, a core that connects to one another." A small smile form on his lip. He love smiling, I guess.

"How about the moon?" tanong ko dahil ito rin ang huli kong sinusubukang bigyan ng sariling interpretation sa sarili.

"Its an endless beauty of an enigmatic darkness. A never ending of soul searching." Sagot nito na kinataka ko.

"I thought it was connected sa boat and the two components?" Nilingon ako nito sa pangatlong pagkakataon. His eye reflect something...

Parang nakita kona hindi kolang alam kung saan at kailan.

"It is." Sagot nito na mas kinalito ko. Muli kong binalingan ng tingin ang painting at tiningnan ang buwan. At binalingan ulit siya ng tingin.

That's when it hit me, his eyes are like moon. Its beautiful and in some unknown reason, it drawns me in na para akong nalulunod pero hindi ako natatakot. Ang ganda ng mata niya.

"So...how?" giit kong tanong dahil gusto kong malaman ang kaniyang opinion. Kung ano sa tingin niya ang ibig sabihin ng buwan sa painting na iyon.

"I thought of it as someone who shines to light the path of the two soul to connect." Litanya niya bago ito nagpaalam at naglakad papalayo. Tiningnan ko ito hanggang sa mawala sa paningin ko.

Sa paglabas ko ng Art Gallery na iyon ay napansin ko ang artwork na inalis sa pagkakasabit.

"Invisble String Theory" pabulong kong pagbabasa sa nakasulat sa baba nito. Akto na akong lalapit nang tawagin ako ng Guard dahil malapit na sila mag close.

Wala sa sariling tumawid ako na hindi tumingin sa kaliwa't-kanan hanggang sa nakarinig nalang ako nang malakas na busina at ang kamay na humigit sa bewang ko.

Sa pagbagsak ng payong ko ay ang pagharap sa taong nakakapit ng mahigpit sa bewang ko.

Our eyes met, as if I was in the movie everything become so slow. Patak ng ulan ay mas lumakas, ang paligid ay tila lumabo.

"Magpapakamatay kaba?" sambit nito na kinabalik ko sa reyalidad. Umiling ako ng marahan at lumingon sa likod ko kung saan naka hinto na ang van.

Lumingon ako sa lalakeng may hawak-hawak sa bewang ko dahil humigpit ang kapit nito. Agad akong lumayo sa kaniya at pinulot ko ang payong na nalaglag.

"Salamat" maikli kong saad. Hindi kona pinansin ang lalakeng tumawid narin sa kabilang bahagi ng daan.