Invisible String

Chapter 21

ELIJAH

Nakailang ikot nadin kami dito sa National Museum ni Adrian.

We sometimes discussed the paintings and even portraits and landscape abstract oil based kapag nadadaanan namin.

I observed that he's really into arts na madalas ako pa ang nakikinig sa kaniyang sinasabi dahil lubos niyang alam ang mga paintings na tinuturo ko to discussed with him.

I just found myself smiling as I watch him explaning things to me without me feeling dumb or lack of something.

He is my very definition of a man with full of wisdom, hindi siya mahilig mag salita but his actions speaks louder than I thought. Nakaya niyang i-explain sa akin ang mga bagay na lubos akong walang alam pero hindi ko naramdaman na minamaliit niya ako, ni hindi ko naramdaman na ignorante ako.

He look at me with his wide smile while pointing at one painting. Hindi kona napigilan ang sarili but to close the gap between us and embrace him.

Niyakap kosiya at ibinaon ang muka sa leeg, ramdam ko ang gulat sa kaniyang katawan dahil hindi ito nakagalaw.

Not long I felt his arms wrapping around my waist and pulling me closer. Nasa dulo na kaming bahagi kaya walang tao kundi kaming dalawa lang.

Nang lumayo ako sa kaniya ay nanatili ang kaniyang dalawang kamay sa bewang ko at ang aking braso ay naka patong sa kaniyang malapad at maskuladong balikat.

I look at him as we look at me with soft stare. "Why? Is there something wrong?" alala niyang sabi na kinailing kolang.

"H-hindi ko alam kung anong ginawa ko sa past life ko para matagpuan kita..." sambit ko na ngayon ay mas malamlam na ang kaniyang titig sa akin.

Unti-unti ipinagdikit niya ang noo naming dalawa. "Siguro bayani ako dati kaya ito ang reward ko?" natatawang tanong ko but he just keep on staring at me until a tear escape from his right eye.

Nagtataka akong pinunasan ito. "I prayed for you" saad niya sa paos na boses. Hindi kona napigilan ang luha ko at sunod-sunod itong pumatak.

"I wish and hope that someday, somehow our path would cross" sambit paniya. "Kaya nung makita kita, alam ko ikaw yung hinihingi ko" saad niya. Hinalikan niya ang luhang pumatak sa pisnge ko bago ako siniil ng halik.

As our lips parted gasping for air he smile. "Hindi ko ata kakayanin na bitawan ka, so hold on for me too?" sambit niya.

Tumango ako at binigyan siya ng matamis na halik bago ngumiti to make him feel that I am sure with him. Na pagdating sa kaniya, I am always sure.

Nagtawanan kami nang marealizes how we ended up being drama. Magkahawak kami ng kamay habang binabaybay ang pasilyo patungo sa ibang sections ng painting hanggang sa mapunta kami sa painting ni Vicente Silva Manasala o mas kilala sa pangalang "Mang Enteng".

He's known for being the great Filipino cubist painter. He has been compared to both Jean Francois Millet and to Pablo Picasso.

But the way I saw his art works, he has differenr style. He has his own pouring emotion, he has his own class by himself.

Nang pansinin ko ang isang gawa niya na kilala sa title na Magsasaka na sinasabing may hawig sa gawa ni Jean Francois Millet na The Gleaners wala akong nakikita na pagkakapareho.