අපි අපේ

2 කොටස

යුගාන් අයියා!!"

ආර්ග් ඒ කටහඩ... හැරිලා නොබලා උනත් මට කියතැහකියි ඒ කවුද කියලා... ඒ තරම් ඒ කටහඩ මට ඇබ්බැහියක්...

"ඒහ් අයියේ." ඔන්න ඉතින් මගේ අතේ එල්ලිලා අඩන්න වගේ මූණ හදන් ඉන්නේ එයා කතා කරපු එකට ප්‍රතිචාර නොදුන්න නිසා. අවදානෙමයි ඉල්ලන්නේ.

"ම්ම්ම්"
"ඔන්න ඉතින් බස්සා මූඩ් එකට ආවේශ වෙලානේ අයියේ ඔයා... ම්හුක්. මන් දන්නවා හිත ඇතුලෙන් වචන කෝටි ගානක් කතා කරනවා කියලා..."
කටත් උල් කරගෙන ඒක කියපු විදිහට අල්ලලා මිරිකන්න හිතුනා අනේව්.

විහාස් එක්ක කතා කර කර මම අපේ පන්ති පැත්තට ඇවිල්ලා තිබ්බා.එයත් එක්ක ඉන්න කොට මම ඉන්නේ කොහෙද කියලත් මට අමතකයි. ඒ තරමටම විහාස් කියන්නේ මට ඇබ්බැහියක්. නිවනක් නැතුව කටත් උල් කර කර කතා කරන එයා දිහා මම බලන්නේ හිටියේ හරි ආසාවෙන්. මගේ දර්ශන පතේට බාධා කරන එයාගේ මූණට වැටිලා තියෙන කොණ්ඩ කෑල්ලී ටික උඩට කලත් හරි හෙනහුරා කඩා පාත් උනා.

"ඕයි අයිසේ!! පාර මැද විගඩන් නොකර අයිනකට වෙනවද... අනික් අයට යන්න ඉඩත් නෑ..." අපි දෙන්නන්ගේ උරහිස් දෙකෙත් වැදිලා දෙන්නා මැද්දෙන් ඒ ගියේ ඇමති පුතා නොහොත් නෙත්‍ර අභිරූ...

............................................................................
ඔයාලට මාව අදුනවලා දෙන්නත් බැරි උනානේ හරියට.
මගේ නම යුගාන් රවීශ් ද අල්විස්.
අම්මා- විනෝශී කෞශල්‍යා
තාත්තා- සේනක වත්සාල් ද අල්විස්
අම්මයි තාත්තයි ඩිවෝර්ස්... ඒ වගේම ඒ දෙන්නම ආයේ බැදලා හිටියත් දෙන්නටම ඉන්න එකම පුත්‍ර රත්නය මේ මම තමයි.

ඒලෙවල්ස් වලට මැත්ස් කරන, කොච්චර සල්ලි තිබ්බත් සාමන්‍ය ජීවිතක් ගෙවන මම ජීවත් උනේ මගේ පුංචිත් එක්ක.

අපේ ස්කෝලේ ඩී.එච්.පී මම තමයි ඉතින්.
6.5 වගේ තමා මගේ උස. අහන්න එපා, මම දන්නේ නෑ ගිය ආත්මේ මම පොල් ගස් පූජා කලාද කියලා. වැඩිය සුදුත් නැති තලේලලුත් නැති හමක් මට තියෙන්නේ. විශේෂම ද, මට තියෙන්නේ මුහුදු පාට ඇස් දෙකක්. අපේ චූටී පුංචි මට කියලා තියෙන්නේ මහ රෑ නැගිටන් කලුවරේ ගේ ඇතුලේ ඇවිදින්න එපා කියලා. ඇස් දෙක දැක්කහම බය හිතෙනවලුනේ එයාට.