අපි අපේ

12 කොටස

" මට බෑ!! මම කලිනුත් කිව්වා මට එන්න බෑ කියලා... "

"ලොකු පුතා... උබ ඔය එන්න බෑ කියන්නේ අර කොල්ලෝ දෙන්නා නිසා නම් -"

" ඒ දෙන්නට අතක්වත් තියල අහු වෙන්න එපා තාත්තේ!!! ඔයා යුගාන් ගැන තාම හරියට දන්නේ නෑ..."

"හහ්... උබට මොනාද බං පුලුවන්... මට මේ දැන් උනත් ඔය කොල්ලෝ දෙන්නව ආයේ හොයා ගන්න බැරි විදිහට අතුරුදහන් කරන්න පුලුවන්..."

කොච්චර බය නෑ කියලා පෙන්නුවත් යුගාන්ගේ වීක් පොයින්ට් එක අන්න එතන... උගේ කොල්ලෝ දෙන්නා... ඒ වගේම යුගාන්ව යක්ශයෙක් කරන්න පුලුවන් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ඒකත් කරන්න පුලුවන් මුන් දෙන්නටමයි...

" හරි... හරි මම දැන් මොකක්ද කරන්න ඕනා..."

අන්තිමට කොල්ලෝ දෙන්නට මොකක් හරි වෙයි කියන බයටම යුගාන් පරාජය භාර ගනිද්දි අනික් පැත්තෙන් තෘප්තිමත් හිනා හඩක් ඇහුනා...

" වෙන්න ඕනද... උබ ඒ ලෙවල් කරන්න ඕන නෑ... ඔයාට පුලුවන් ලන්ඩන් වල යුනි එහෙකට ඇප්ලයි කරලා ෆවුන්ඩේඅහන් එකේ ඉදලා ඩිග්‍රී එක කම්ප්ලීට් කරන්න... එතනින් පස්සේ ඔයාට තියෙන්නේ ඔයාගේ අම්මගෙයි මගෙයි කම්පැනීස් වලින් 50% ගානේ බාර ගන්න... උබට තියෙන්නේ අවුරුදු 3ක් මෙහෙ ඇවිත් ඉගෙන ගන්න එක විතරයි... එච්චරමයි... කම්පැනීස් ටික බාර ගත්තට පස්සේ ඔයාට මගෙන්වත් ඔයාගේ අම්මගෙන්වත් කිසිම කරදරයක් නෑ..."

" හරි මම එන්නම්... හැබැයි මගේ කොල්ලෝ දෙන්නට එක ඇගිල්ලක්වත් තියන්න බෑ... "

" මගේ වැඩේ සිද්ද වෙන තාක් උන් පරිස්සමට ඉදී... හැබැයි ඒක ඒ විදිහට නොවුනොත් මම බලා ගන්නම්... මම ඔයාට මාස 2ක් දෙනවා හරියටම මාස දෙකක්... මාර්තු මුල් සතිය ඇතුලත උබ ලන්ඩන් වල ඉදී..."

එච්චරයි ඒක තමා අන්තිම තීරනේ... ඉතින් කොල්ලෝ දෙන්නත් එක්ක සෙට් වෙලා එකට ගත කරන්න හම්බ වෙන්නේ මාස දෙකක් වගේ පොඩි කාලයයි...

............................................................................

එලියේ වැරැන්ඩා එකට වෙලා බර කල්පනාවක ගිලිලා හිටිය යුගාන් හරි සිහියට ආවේ එයාගෙ බද වටේ අත් දෙකක් එතෙනවා තේරෙද්දි... ඒත් එක්කම යුගාන්ගේ මූණේ හිනාවක් මතු වෙද්දි ඒ අත් වල අයිති කාරයාව එයාගෙ ඇස් ඉස්සරහට අරන් බදා ගත්තේ යුගාන්ගේ නිකට ඒ උරහිසේ රදවමින්...