Art of our souls

Rozdział osiemnasty: Czysty przypadek

#aooswatt

***

Margarett

Nad rankiem obudziłam się, czując coś ciężkiego na swojej talii. Dopiero po chwili przypomniałam sobie to wszystko, co działo się dzisiejszej nocy. Szczere wyznania, pocałunki przepełnione emocjami i dotyk, który symbolizował bezpieczną przystań. Nie sądziłam, że ktoś doceni mnie taką, jaka jestem. Że ktoś zaakceptuje mnie w stu procentach i będzie mu zależało na mnie, moim bezpieczeństwie i przede wszystkim na moim szczęściu. Nadal nie mogłam w to uwierzyć i wydawało mi się to nierealne.

Nieznacznie wyswobodziłam się z jego objęć tak delikatnie, by go nie obudzić. Spoglądałam na jego spokojna, delikatną twarz, która kontrastowała z ciemnym odcieniem włosów czy konturami czarnych tatuaży. Wyglądał jak połączenie diabła i anioła. Usiadłam na skraju łóżka i sięgnęłam na telefon. Za dziesięć dziewiąta. Planowałam wstać, lecz ktoś mi to uniemożliwił. Raven ledwo przytomny chwycił mnie za dłoń, co skutkowało tym, że odwróciłam się z powrotem w jego stronę,

- Chodź tu. Nigdzie ci się nie spieszy - wypowiedział cicho, a chrypka w jego głosie dodała mu uroku.

Nie mogłam się oprzeć i zrobiłam to, co mi zasugerował. Wypełzłam jeszcze raz pod kołdrę, a chłopak objął mnie w talii, przytulając swoja twarz w okolice mojego brzucha. W ten sposób mogłam dotknąć jego włosów, które od jakiegoś czasu stanowiły moje imperium rzymskie. Nie zliczę ile razy pomyślałam jak cholernie miękkie muszą być. I miała rację. Włożyłam palce między ciemne kosmyki jego gęstych włosów, mierzwiłam je. Układałam je w jeszcze większy nieład, niż ten, który stanowiły, zanim wplotłam w nie dłoń. Były tak miękkie w dotyku... Przysięgam, to stanie się moją obsesją. Chłopak co jakiś czas mruczał w mój brzuch, pokazując mi, że sprawiam mu tym przyjemność. Dość miłe rozpoczęcie poranka.

Minęło dwadzieścia minut i leżenie oraz smyranie jego włosów, znudziło mi się.

- Wstajemy, Harris - wypowiedziałam stanowczo.

- Jak sobie życzysz - odparł i uniósł kąciki ust.

Oboje zwlekliśmy się z łóżka, a ja pokonałam parę kroków z zamiarem porannej toalety, ale Raven okazał się większą przylepą, niż zakładałam. Stanął tuż przed drzwiami, uniemożliwiając mi jakikolwiek ruch. Nachylił się, a następnie podarował mi krótki pocałunek.

- Nie myłam zębów, debilu.

- Ja też nie. I mam to w dupie, chcę cię tylko pocałować. - kolejny raz otarł się ustami o moje wargi. Jebana przylepa.

Zaśmiałam się, a następnie odkleiłam się od niego. Okrążyłam go, by móc wejść do łazienki. Umyłam twarz i zęby, a następie nałożyłam swoja ulubioną pielęgnację. Gdy wróciłam, Harris był już przebrany. Założył na siebie czarne dresy i dużą, białą koszulkę z jakimś napisem. Przyjrzałam się i dostrzegłam dokładnie każdy wyraz. Jego koszulka miała na sobie: ,, Break her bed, not her heart". Zaśmiałam się, a on to odwzajemnił.

- Co, podoba ci się? - zapytał.

- Cóż... jeśli zatrzymałeś się w dwa tysiące szesnastnym, to tak, jest spoko - odparłam, a później podeszłam do torby, w której trzymałam ubrania.

- Wiesz, że możesz się wypakować, prawda?

- Tak, tak, wiem. Jakoś wcześniej nie było na to czasu. - Prawda była taka, że wcześniej nie czułam się tam na tyle komfortowo, by móc się rozpakować. Ale tamtego dnia coś się zmieniło.