လင်းတစ်ယောက်အခန်းထဲတွင်ထိုင်ကာမှိုင်နေလေသည်။ ကြည့်ရတာမြယွန်းသူမဆီစာမပို့လို့နှင့်တူပါသည်။ စာပို့သမားလာတိုင်းသူမဆီစာပါမလားမျှော်ရတာအမော။
"မြယွန်းတော့တို့ကိုမေ့သွားပြီထင်ပါရဲ့ အင်းပေါ့လေတို့ကလွယ်လွန်းတော့တန်ဖိုးမဲ့သွားခဲ့တယ်ထင်ပါရဲ့"
~~~
တစ်ညလုံးငိုထားသောကြောင့် မြယွန်းကိုယ်လက်များကိုက်ခဲနေလေသည်။ လေးလံသောမျက်ခွံအားဖြေးဖြေးချင်းဖွင့်ကာ သူမဖခင်၏စကားအားပြန်ကြားယောင်၍မျက်ဝန်းထဲမျက်ရည်စများစိုစွတ်လာသောကြောင့်မသိမသာသုတ်လိုက်ရင်း အိပ်ယာမှထလာသည်။ မှန်တင်ကုန်ရှေ့ထိုင်ရင်းလင်းအားသတိရမိနေသည်။ တီလင်းကော မြယွန်းကိုသတိရပါ့မလား။ တီလင်းကောမြယွန်းလိုစေ့စပ်ရတော့မှာလား။ ပိုင်ဆိုင်သူရှိလာတော့မှာလား။ မြယွန်းကတီလင်းကိုတသက်လုံးဆုံးရှုံးရတော့မှာလား။ တီလင်းနဲ့အတူရှိချင်တယ်။ တီလင်းကိုတွေ့ချင်တယ်။ ဒီတစ်ခါတွေ့ရင်ပြေးပြီးတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်မိမယ်ထင်ပါတယ်။ အရမ်းလွမ်းတယ်ရှင်။ ပြီးမှသူမစဉ်းစားမိသည်မှာ သူမရောက်နေသည့်အခန်းမှာ မဟာရတနာမြိုင်စံအိမ် မဟုတ်။ နန်းတော်ထဲရောက်နေခြင်းပင်။
"သခင်မလေး...ကျမပါရှင့်"
"ဝင်လာခဲ့"
နီလဲထုံးစံတိုင်းအခစားဝင်ပြီး မြကတော့သူမမျက်နှာအားကြည့်လျှက်
"နီ...နီ့ကိုအရေးတကြီးခိုင်းစရာရှိတယ် နီ့ကိုမြယွန်းယုံလို့ရတယ်မလား"
"ရပါတယ်မမလေး သခင်မလေးအတွက်ဆိုဘာမဆိုလုပ်ဖို့အဆင်သင့်ပါ"
"ဟုတ်ပါပြီ ပွဲကဘယ်အချိန်စမှာလဲ"
"မနက်၁၀နာရီပါသခင်မလေး သခင်မလေးမှာပြင်ဆင်ချိန်၃နာရီနဲ့မိနစ်၃၀ကျန်ပါသေးတယ်"
"နီ့ကိုပြောစရာရှိတယ်"
"နားထောင်နေပါတယ်သခင်မလေး"
"မြယွန်းနဲ့အတူသွားလာေနတဲ့ တီလင်း..တီလင်းစန္ဒီမေကိုသိတယ်မလား"
"သိပါတယ်သခင်မလေး"
မြယွန်းကလက်ဟန်ဖြင့်နီအားသူမအနားတိုးလာရန်ခေါ်လိုက်ပြီးတိုးတိုးလေး သူမနှင့်လင်း၏အကြောင်းများအားပြောပြလိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင်သူမတို့နှစ်ဦးသာရှိသော်လဲ အခန်းရှေ့မှဖြတ်သွားသူများကြားမည်ဆိုးသောကြောင့်ပင်။ ပွဲရှိသည့်နေ့မို့လူတွေရှုပ်ရှက်ခက်နေမှာသေချာပါသည်။
YOU ARE READING
မဟာရတနာမြိုင်စံအိမ်
Conto*မြယွန်းသီရိဒေဝီ* "တီလင်းရဲ့ဖြစ်တည်မှူတိုင်းကိုမြတ်နိုးတယ်" *လင်းစန္ဒီမေ* "နောင်ဘဝမှာတော့...မြနဲ့ပြန်စုံစည်းခွင့်လေးပေးပါ" *မြတ်သီရိမေ* "ငါ့မာနထက် ပိုချစ်တဲ့သူက....." *လဲ့ဝတ်မှုန်* "ချစ်လွန်းလို့..စိတ်ချရတဲ့သူလက်ထဲထည့်ပေးခဲ့တာပါ" *မြယွန်းထိုက်* "တီခ...
