Roses and Champagne : Blue and Grey

21

"Pretentious"

Justice

Hanggang ngayon ramdam ko ang galit sa puso ko. I feel not good seeing him again after yaya came back. Parang nagkataon talaga na umuwi siya. I told my worries to my siblings who look at me worriedly.

They asked me if I am fine which I told them not. I'm not really fine. Paano ako magiging maayos kung nakita ko ang walang hiyang lalaki na iyon na malayang nakakalad sa kabila ng kasalanang tinakasan niya noon?

If I can I would jump right away and punch the hell out of him. Ngunit alam kong wala ako sa karapatan na gawin sa kanya iyon kahit na nag-ngingitngit akong basagin ang mukha niya. Baka ako pa ang makasuhan kung magpapabigla bigla ako ng galaw.

"I know it's really hurts knowing he's still free after what he did to our parents." Kuya Ejiofor muttered but I heard him clearly. He sounds tired. He's managing our school at the same time managing the case for our parents.

Gusto nila ulit buksan ang kaso at humingi ng re-trial. Hindi madali ang usapin na iyon sapagkat mahirap kumuha ng re-trial sa bansang ito.

Kahit si Ate Rashne ay masyadong tensyonado na malaman na nakabalik ng bansa ang kriminal naming tiyuhin. She wanted to take the case fastly as she can, but of course it can't. May proseso ang bawat galaw na gagawin namin.

"Are you sure you're okay?"

Brave asked me when he visited me on our house. Hindi kasi ako lumalabas ng bahay simula masundo namin si yaya Veron. Alam naman niya ang dahilan kaya nga lang hindi masyadong detailed. Ang alam niya lang ayokong lumabas dahil sa uncle ko.

"Nagtatanong sila Ate Rash ano raw gusto mong snacks," He added, nandoon siya nakatayo sa door frame at pinagmamasdan ako. Nasa kuwarto kami.

Matagal naman ng nakilala ni Brave sila ate. Last month pa nang umuwi kami galing korea. Sinabi ko na sa kanya na may mga kapatid ako na matagal kong hindi nakasama. After maipakilala sa parents niyang sobrang bait sa akin. Akala ko nga hindi sila papayag sa pakay ko kay Brave, but surprisingly they are open minded.

Hindi sila gaya ng tao na nakakunot agad ang noo kapag nalaman na may magkarelasyon na pareha ang kasarian. Though I prepared myself from their insults and prepared myself to hold what's between us and Brave. Ipaglalaban ko iyon dahil hindi naman sila ang nagmamahal.

Ngunit hindi na kailangan dahil tanggap naman na nila kami. Pati rin si Blake na nanunukso pa dahil daw binaliko ko ang kuya niya.

Matapos ma-meet ni Brave ang mga kapatid ko parang siya pa ang naging bunso nila dahil sobra silang excited na makita siya. Halos masakal na nga siya ni Ate sa pag akap sa kanya kaya nilayo layo ko. I'm just worried she'll crash him.

Humarap ako sa kanya, nakaupo sa gilid ng kama na nakasandal sa head board ng kama.

"Ikaw ano gusto mo?" Lumapit siya sa akin at sumandal din doon sa headboard kasama ko. Tinitignan niya ako ng maigi, para bang binabasa niya kung ano ang iniisip ko.

Isa rin 'yan sa katangian na nagustuhan ko sa kanya. Everytime we are together, he looks at me like he's understanding what's running in my mind so he can adjust. Napansin ko na 'yan noong una palang kaming nagkausap.

"What if gusto ko yakapin ka hahayaan mo ba ako?" Seryosong tanong niya sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay dahil parang gusto niya lang naman i-distract ako sa kung ano ang tumatakbo sa isipan ko.

"Gusto mo lang ng yakap ko e," sabi ko na kinangiti niya, umayos pa siya ng upo para maharap ako ng maayos.

"Anong gusto? Syempre part na 'yon pero gusto ko rin kasi para macomfort kita anong klaseng boyfriend ako niyan kung wala naman akong silbe sayo." Mabilisan niyang sabi kaya tinitigan ko siya ng maigi.