Chapter.10

5.4K 145 11
                                    

Unicode

More than just a fantasy

Chapter.10

ဒီရောက်မှသိခဲ့ရတာကမဟေမာတို့ကအိမ်သုံးပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးဖွင့်ထားသည်ဆိုတာပါပဲ။
အိမ်တွင်းသုံးပစ္စည်းတွေနဲ့ပတ်သက်ရင်သူ့ဆီမှာမရတာဘာမှမရှိ။

ဆိုင်ကလည်းနှစ်ထပ်ကိုမှအပေါ်ထပ်ရော​အောက်ထပ်ရောကပစ္စည်းတွေနဲ့အပြည့်ပါပဲ။
ဝန်ထမ်းတွေကလည်းမနည်းမနော။

ပြီးတော့အခုလက်ရှိသူမဒီကိုရောက်လာတဲ့တစ်ပတ်အတွင်းသတိထားမိတာက မန္တလေးမှာရန်ကုန်ကလိုမျိုးတိုက်ခန်းတွေသိပ်မတွေ့ရဘဲလုံးချင်းအိမ်တွေ​ကပိုများသည်ဆိုတာပါပဲ။

နောက်တစ်ခုကတွေ့လိုက်သမျှယောကျ်ားတွေရောမိန်းမတွေပါဆိုင်ကယ်လေးတွေကိုယ်စီနဲ့။

တစ်ချို့ဆို13,14အရွယ်ကောင်လေး ကောင်မလေးတွေတောင်ဆိုင်ကယ်စီးတတ်ကြသည်။

သူမလိုဆိုင်ကယ်မစီးတတ်သူအဖို့တော့သူများတွေကိုပဲလိုက်ကြည့်နေရပေါ့လေ။

''လုံးလုံး...နေ့လည်စာစားရအောင်လေကလေး''

''လုံးလုံးဗိုက်မဆာသေးဘူးမမ''

''မဆာလည်းစားရမှာပေါ့ အခုလုံးလုံးကတစ်ယောက်တည်းမဟုတ်တော့ဘူးလေ ကလေးလေးရှိနေပြီ လာပါ''

မဟေမာကသူမကိုဆိုင်ရဲ့အနောက်ဘက်ကိုခေါ်လာ၏။

မဟေမာတို့ကအိမ်သပ်သပ်ရှိပြီး မနက်ခင်းဆိုင်ကိုလာပြီဆိုထမင်းချိုင့်ထုတ်လာတတ်သည်။
ညခုနှစ်နာရီဆိုဆိုင်ပိတ်ပြီးအိမ်ပြန်တတ်ကြ၏။

''မမဟေမာ...လုံးလုံးကိုဆိုင်ကယ်စီးသင်ပေးပါလား''

''အမလေးတော် ပြောရဲတယ်နော် ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ကိုဆိုင်ကယ်စီးဘယ်လိုသင်မလဲ ကလေးမွေးပြီးမှသင်ပေးမယ်''

''ဆိုင်ကယ်စီးသင်တာကခက်လို့လား''

ကျော်စွာက...

''မခက်ပါဘူး ဒါပေမယ့်အစဆိုရင်မကျွမ်းကျင်သေးတော့လဲတာတွေတိုက်မိတာတွေဖြစ်တတ်တယ်ငါ့ညီမရဲ့ အဲခါကျညည်းဗိုက်ကိုထိမှာစိုးလို့''

More than just a fantasy(completed)Where stories live. Discover now