Reckless Romances

Chapter 22 - Hate

"So... s-si Kuya pa rin pala?"

Jasper's voice echoed through my head, but I didn't answer. May dapat ba akong isagot? Ilang segundo kong piniling manahimik na lang muna bago ako nagsalita.

"I... I'm sorry, Jasper."

Tang ina, Stephanie. 'Sorry?' Sorry lang ba talaga ang kaya mong sabihin sa lalaking walang ibang ginawa sa iyo kundi ang patunayang mahal ka niya simula noong unang araw na nakilala mo siya?

"Gets ko naman, Steph." Pilit siyang ngumiti sa akin. "Ex mo si Kuya, ex-fiancé pa nga, ano'ng palag ko ron?" Ngumisi siya at bahagyang ginulo ang buhok niya.

"B-But I don't love him anymore. I-I actually hate him, Jasper." May kung ano'ng bumara sa lalamunan ko nang sabihin ko 'yon. Lumunok ako para mawala 'yon, pero bigo ako

"Buntis na pala si Amber tapos hinayaan niya pang may—" Nanginig ang boses ko, hindi ko yata kayang ituloy ang paliwanag ko kaya't napayuko na lang ako.

"You hate him, pero hindi ibig sabihin no'n na hindi mo na siya mahal." Nagulat ako sa seryosong sinabi ni Jasper dahilan para mag-angat ako ng tingin sa kaniya.

"Kagaya ng hindi mo naman ako 'hate', pero hindi rin ibig sabihin no'n na mahal mo ako..." His voice is trembling. I hurt him. Again. At hindi niya deserve 'to.

Kinuha ko ang mga kamay niya at mahigpit kong hinawakan ang mga 'yon. "I'm sorry... hanggang dito pa lang ang kaya ko." I inhaled sharply to stop my tears and then I caressed his knuckles.

"Steph... 'wag kang mag-alala sa akin." Ngumiti ulit siya. This time, mas malalim na ang ngiti niya, kita na ang mga dimples niya. "Kaya ko pa, kaya ko pang ilaban 'to." He leaned forward and planted a delicate kiss on my forehead. Napapikit ako sa ginawa niya.

"Mahal kita, palagi," he whispered.

Hindi ko na napigilan pa ang pagtulo ng mga luha ko. Sumandal ako sa upuan at tinakip ko ang mga palad ko sa mukha ko habang humihikbi. Tahimik lang si Jasper sa tabi ko. Patuloy lang ako sa paghikbi dahil sa hindi ko malamang dahilan... is it because of guilt for hurting Jasper like this? Or because of the pain from seeing Scarface earlier? Or maybe, because of hate—for allowing myself to hold on... to still love Gabriel despite of it all.

Ilang minuto pa akong umiyak hanggang sa isang tawag ang pumutol doon.

Li was crying on the phone. Nabaril daw si Andrew at fifty-fifty sa ospital. Kahapon lang si Andrew ang pinaka-kinasusuklamang tao ni Li sa buong mundo, pero ngayon humahagulgol siya sa telepono dahil natatakot siyang mawala si Andrew.

Can you really love and hate a person at the same time?

***

"I need to talk to someone... to fix this, Steph." Iyak pa rin nang iyak si Li sa balikat ko habang nakaupo kami sa maliit na couch at binabantayan ang walang malay na si Andrew.

Wala pang isang linggo ang nakakalipas nang may riding-in-tandem na nagtangka sa buhay nilang dalawa sa mismong tower ng unit ni Andrew. Threats have been following them simula noong bumalik sila mula sa honeymoon nila sa Zambales.

"S-Sino? I'll go with you! Sasamahan kita Li!" Humarap ako sa kaniya at mariing tinitigan ang mga nanunubig niyang mata.

Umiling-iling siya habang sumisinghot para pigilan ang pagtulo ng luha niya. "No, tawagan mo si Leo. Siya muna bahala kay Andrew. Ikaw, bumalik ka na sa Café."

Leo? Hindi ko yata kayang kausapin pa ang gagong 'yon! Pero sige, gagawin ko para sa kaibigan ko at para sa inaanak ko.

Matapos magbihis ni Li, nagmamadali siyang umalis ng ospital at ako naman ay nanginginig na idi-nial ang number ni Gabriel—ni Leo sa phone ko.