Reckless Romances

Chapter 29 - New

"Welcome back to Nueva Valencia, Stephanie!" magiliw na bati sa akin ni Auntie Elia—pinsan ni Papa, pagkababa ko sa van nila.

Kinuha niya agad ang itim kong maleta at ikinulong ako sa mga malulusog niyang bisig. Napangiti ako dahil doon. Alam ko kasing maya-maya lang ay sasambitin niya na naman ang pambobola niya sa akin na ilang taon ko ring na-miss.

"Ang laki mo na Stephanie at ang ganda-ganda mo pa, manang-mana ka talaga sa 'kin."

Napangiti ako habang kumakalas sa yakap niya. Panay rin ang tawa ni Uncle Marcel, asawa ni Auntie, na nasa likuran ko. Sinundo niya ako kaninang umaga mula pa sa airport sa Iloilo City at saka kami sumakay ng Roro papuntang Jordan, Guimaras. Ilang minutong land travel at nandito na kami sa resort nila sa Nueva, Valencia—ang pinakapaborito kong lugar sa buong mundo.

"Sulod na ta! [Pasok na tayo!] Mainit dito sa labas, bawal kay Stephanie ang mainitan, baka umitim 'yan, lagot ako kay Monica!" biro ni Uncle.

Hindi ko alam kung saan nag-ugat ang takot niya kay Mama, pero ang sabi ni Auntie sa akin noon, tutol daw si Mama sa kanila ni Uncle kaya hanggang ngayon parang ilang pa rin sila sa isat-isa.

Pagpasok sa gate ng malawak na lupain nila, ang una mo agad mapapansin ay ang arkong kahoy kung saan nakasulat ang pangalan ng beach resort— Sofia's Paradise Beach Resort, ipinangalan nila sa bunso nilang anak na noong huling punta ko rito ay sanggol pa. May matatayog na puno ng niyog at mga palmera na pinagigitnaan ang daang gawa sa mga natural na bato. May ilang pula at puting bougainvillea rin ang pinapalamutian naman ang bakuran ng resort. Halos dalawang minutong lakaran lang ay bumungad na sa akin ang tatlong palapag na gusaling kahit gawa sa semento ay sumisigaw pa rin ng tropical vibes dahil sa mga pawid sa bubong nito, kahoy na pintong may lilok ng palmera at bintanang may disensyong gawa sa rattan.

Walo lang ang kuwarto sa resort. Mas gusto kasi nila Auntie na intimate ang maging experience ng mga guests nila. Ayaw nila na maging crowded ito. Pinagigitnaan ang main building kung nasaan naroon ang lobby at ang mga kuwarto ng dalawang tropical themed villa. Ang isa ay mas malaki at may sariling parking. Doon naninirahan ang pamilya nila. Ang mas malapit naman sa dagat ay may isang kuwarto lang, pero may sariling sala at kusina— doon ako titira ng ilang araw... o ilang linggo... o ilang buwan. Hindi ko pa alam! Basta! Sa paborito kong lugar na ito, susubukan kong maghilom para sa anak ko at para sa bagong ako.

Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan ko at agad na napansin 'yon ni Auntie Elia.

"Ilang buwan na ba 'yang tiyan mo, Stephanie?" nakangiti niyang tanong. Hila-hila niya ang maleta ko at bitbit naman ni Uncle ang duffle bag ko. Malapit na kami sa villa at naaamoy ko na rin ang simoy ng dagat na nasa likuran lang ng villa ko.

"D-Dalawang buwan po," sagot ko habang pilit kong inilalagay sa likod ng tainga ko ang buhok kong hinihipan ng hangin.

"Naku, maselan pa 'yan. Huwag na huwag kang magkikilos sa villa ha? Tatawagan mo kami sa telepono kapag may kailangan ka..."

Binuksan ni Uncle ang pinto ng villa at iginala ko agad ang mga mata ko sa kabuuan nito. Wala pa ring kupas ang ganda nito. Umupo ako sa loveseat na gawa sa kawayan na may nakapatong na manipis na kulay berdeng kutson. Binuksan naman ni Uncle ang dalawang malaking bintana sa sala at ang pinto ng kuwarto at doon niya inilagay ang mga gamit ko.

"Papupuntahin ko rin si Sofia rito para may kausap ka, nasa school pa kasi ngayon. Mamaya pa ang uwi. Huwag ka ng magluto dahil hahatiran ka namin ng pagkain dito galing sa restaurant." Tuloy-tuloy pa rin ang mga paalala ni Auntie sa akin habang nakaupo siya sa tabi ko.

"Kapag may gusto kang kainin, sabihin mo sa 'kin ha? Ipapahanap ko. Kahit pa manggang walang buto 'yan!" natatawang dugtong niya.

"Auntie!" Magaan kong hinampas ang braso niya dahilan para sabay kaming matawa. Saglit akong napasulyap sa mga singkit niyang mata. Parehong-pareho ang mga mata nila ni Papa. Biglang nanubig ang mga mata ko.