Dark Greenish Skies (Pentalogy Series #1)

23

"Where are you now, Mommy?"

Kakagising ko lang at tawag kaagad ni Claudia ang bumungad sa akin. Hindi pa nga ako nakaka pag hilamos at all. Pero ayos lang. May energy kaagad ako dahil nakita ko nanaman ang maamo niyang mukha.

"Taiwan, baby." I smiled. "Want do you want pasalubong?"

"You..." Napatigil ako dahil halata sa mukha niya na nag pipigil siya ng iyak. "Kailan ka uuwi, Mommy..."

"Tommorow, baby." Mas lalo ko pang nilakasan ang boses ko para naman maging cheerful sa pandinig niya.

"Promise?" Tinaas niya ang isang kamay niya, nanumumpa. Natawa naman ako tsaka ko ginaya ang ginawa niya. Tapos ang sabi ko rin promise. "Yey! I love you, Mommy. Please take care!"

"I will anak," sabi ko.

Kasama niya naman ngayon si Ke. May pupuntahan daw kasi si Akisha kaya sa kaniya na muna raw pinabantayan si Claudia. Puro drawing lang naman daw ang ginagawa niya don kaya hindi nag lilikot.

"Wag mo masyadong pakainan ng chocolates baka madagdagan nanaman ang bungal niyan," natatawang sabi ko.

Tinanong ko pa kung na ta-take naman ni Claudia lahat ng mga vitamins niya. Nag se-set naman daw sila ng alarm para don. Minsan kahit maaga pa lang si Claudia na ang nag papaalala sa kanila na may iinumin pa siyang gamot. Kahit noon pa man, hindi na siya pahirapan painumin ng gamot.

"Sino kasama mo, Mommy?"

Napatigil ako sa pag tutupi ng pinag higaan ko ng tanongin sa akin ni Claudia 'yon. Kahit si Ke, hinihintay na ang isasagot ko.

"Pilot and Flight attendant, anak." I said.

"Who's the Pilot and Flight attendant, Mommy?" Kailangan ba sobrang specific?

"Sila Ninang Kris and Hazel," Nakangiting sabi ko. Sana hindi na siya mag tanong.

"How about the Pilots?" Jusko.

Pinag-iisipan ko pa kung sasabihin ko pa ba sa kaniya o hindi na. Lumapit pa sa screen si Ke kaya mas lalo akong kinakabahan.

"The Captain is Luigim Salvantas, anak. Yung anak ng may ari ng airport ng pinah tratrabauhan ni Mommy and yung co-pilot naman niya ang pangalan Dan," I confessed.

Dahil alam kong nakasama na ni Ke si Luigim noon tiyak akong kilala niya kung sino ang tinutukoy ko. Nawala tuloy ang ngiti sa labi ni Keziah kaya mas lalo akong kinakabahan.

"Usap tayo pagbalik mo ng Manila," she said before ended the call.

Nanlambot ang tuhod ko kaya napa singhad ako tsaka napaupo sa kama. Kahit kailan wala sa isip ko nag mag kru-krus pa ang landas namin dalawa. Bakit ngayon pa?

Kung kaya ko naman mag-isa. Kaya ko naman mag-isa palakihin si Clau. Noong iniisip ko 'yon bumalik ang sinabi sa akin ni Pierre.

'May balak ka bang ipaalam kay Luigim 'yan. Siya pa rin ang tatay ng anak mo, Lynette," mariin sabi niya sa akin.

"Kaya ko naman Pierre. Kaya ko siyang papalakihin mag-isa." I answered honestly.

"Yes. Ikaw kaya mo. Pero yung anak mo? Kaya ba niya na lumaki ng walang tatay. Lalaki at lalaki si Claudia na may question mark na naka lagay sa utak niya. Mas lalo siyang magiging curious sa mundo. Hindi mo naman pwedeng sabihin sa anak mo na wala siyang tatay. Pano naman siya nabuhay sa mundong 'to?"

"Shit..." I gulped.

Hindi ko alam kung paano ko sisimulan sa kaniya 'to. Paano ko pag plaplanuhan na ipakilala sa kaniya ang anak namin. Hanggang ngayon ba may nag mamagitan pa rin sa kanilang dalawa ni ate? Wala na rin akong balita doon pagkatapos ng kaguluhan namin.