Breakeven (𝐆𝐱𝐆)-(𝐌𝐀𝐒𝐂)

Chapter 26

-Zhary-

After a weeks of being alone with my family. I can't say I'm okey. Kase hindi talaga, kahit anong gawin ko hindi talaga ako okey. Akala ko kase dito walang nagpapaalala sa akin sa kanya ay mas mabilis akong makamove on. Pero hindi pala. Yung pakiramdam na pilit kong sinasantabi ah unti unting lumalabas. Unti unti kong nararamdaman ang pagkawala ni Royce sa buhay ko. Yung pakiramdam na gigising ako na wala na sya sa tabi ko. Yung matutulog ako sa gabi na hindi ko sya kayakap. Nakasanayan ko na palagi na syang andyan. Kahit na madalas hindi sya vocal in words but she's sweet in her actions. Hindi man ni Royce madalas sinasabing mahal nya ako pero nararamdaman ko yun. Kaya nga siguro subrang akong nasasaktan ngayon. Kase lahat ng pinaramdam nya saakin inakala kong totoo. Kamusta na kaya sya? Naiisip nya ba ako? Naalala nya ba ako? Napakagat labi ako habang nakatitig sa kisame. The tears I keep pushing back in my eyes was now overflowing into my checks. Ang sakit na pilit kong binabaliwala ay ngayon nararamdaman ng buo kong pagkatao.

Kasabay ng sakit na nararamdaman ko ay ang pagkamuhi sa kanya. Hindi ko alam kong ano ba tlaga ang nagawa kong kasalanan at ganito ang ginawa nya sa akin. Sabagay wala naman akong maasahan sa kanya. Kase sa simula pa man hindi na talaga nya ako gusto. Siguro nawalan lang choices noon, kaya pumayag syang tumira ako sa kanila. She's seeing me as a desperate girl who fall for her. Pero bakit ganun? Kahit na alam kong ginamit nya lang ako, bakit umaasa padin ako na sana totoo ngan minahal nya ako. Naiinis ako sa sarili kong tumayo sa kama ko. I love her but I hate her too! At gusto kong maramdaman nya din ang sakit na dinaramdam ko ngayon. Hindi pweding ako lang ang nagtitiis ngayon.

I decided to go to her friends. Wala naman akong ibang kaibigan kundi sila. I know they welcome me whatever happened. I called junely para sunduin ako sa bus stop. Kong mag mu mukmuk lang ako sa isang tabi at damhin itong nararamdaman kong sakit. Hindi ako makakaahon. I want to ease this pain and I think I need someone to talk. Kaya naman tinawagan ko ang mga kaibigan nya para gumimik even though, there's a possibility na magkita kame doon sa bahay nila junely kase tambayan ng tropa nila yun. Pagbaba ko sa bus Stop ay nakita kona agad na nakaabang si Junely at Mel sa akin. Malapad ang ngiti ni Mel sa akin na para bang masayang masaya syang makita ako. I know that kind of look. She likes me. At kapag kinagat ko ang mga tingin na yun. I may succeed to put Royce into my shoes! To put her I pain that I've been through.

I didn't see her after our break up. Pero panigurado akong nagsasaya sya. Hindi ko man sya masasaktan dahil sa mahal nya ako. Pero kapag ginamit ko si Mel para saktan sya I know I can. Mel is my Ace as of now. Sya lang pinakamabigat kong alas para kay Royce. Specially I know Mel has a feelings for me. Yes I want a revenge. Kahit ego lang ni Royce ang madurog ko okey na ako don! Kase kilala ko sya. She may not be hurt kapag nalaman nyang kame ni Mel, pero sigurado akong masasaktan ko ang ego nya kase pinagpalit ko sya sa kaibigan nya!

"Ma'am gumaganda ka ata ngayon ah. " bati agad ni Mel sa akin ng makalapit ako. Matamis akong gumiti sa kanya .

"Thank you Mel, grabe ka naman. Hindi naman di lang talaga ako stress. " masaya kong biro sa kanya. Nakatingin lang si Junely sa akin na para bang pinagmamasdan nya at hindi nya nagugustohan ang pakikipag flirt ko kay Mel. Well, I don't care! I have to get over to your friends you know.....

"Lika na ma'am, ng makapagsimula na ng tagay. " maya maya ay sambit ni Junely at hinila ako palapit sa kanya at palayo kay Mel. Tinaasan ko sya ng kilay. Pero denedma nya lang ako. Naalala ko na naman tuloy si Royce. This two has a fucking personal similarities. Ang hirap mag snob. Sumunod naman ako sa kanya at hindi naman pinansin ni Mel ang ginawang iyon ni Junely. Naglakad kame patungo sa bahay ni Junely habang nag kukwentuhan pero hindi namin na topic si Royce. I don't know if ayaw nilang banggitin, but it's okey for me. I'm open about that! It didn't matter to me.