Breakeven (𝐆𝐱𝐆)-(𝐌𝐀𝐒𝐂)

FINALE

( Royce in a future after 50 years)

- Dione ( fourth person POV) -

          Hindi ko alam kong bakit paulit ulit akong nakakaramdam ng sakit sa puso ko ng hindi ko maipaliwanag na dahilan. Lalo na ng makauwi ako dito sa Pilipinas para asikasohin ang pinamana sa akin ng lolo ko. My family and I was decided na dito ako mag papatuloy ng pag aaral ko sa pinas. At after I graduted pwedi na akong bumalik sa Canada kong saan ako lumaki. Kong saan andoon ang buhay ko talaga.

    Hindi ko maipaliwanag pero maraming lugar dito na pakiramdam ko pamilyar sa akin pero sa totoo lang it is my first time here. So wala hindi talaga ako nakakapunta pa at bago sa akin ang lahat ng lugar pero bakit pakiramdam ko alam ko na ang buong lugar na iyon. At kadalasan sa mga lugar na napupuntahan ko ay nakakaramdam ako ng biglang pagsakit at pagkirot sa puso ko na para bang tinutusok iyon ng milyong milyong mga karayom.

   Katulad nalang sa pagpunta namin ngayon sa bar na ito dito lang malapit sa lugar namin. Kasama ko ang mga kaibigan kong sila Alexa at Irina. Kaya tinawag ko na silang kaibigan since sila naman ang mga una kong nakilala sa school at madalas ko ng nakakasama lalo na at pare pareho kameng mga bisexuals. Kanina pa ako hindi mapakali sa subrang kirot ng nararamdaman ko sa puso ko. Pakiramdam ko kailangan ko ng magpacheck up sa doctor para malaman ko ang rason, baka mamaya meron na akong sakit sa puso.

   Masaya naman ako at palagi anong sinasamahan ni Alex at Erin sa mga gala. Alam mo na, I'm a happy go lucky person. So staying the house is not on my list. Pahirapan pa kame sa pag hihintay ni Erin kay Alex. Well, si Alex kase lumaki sa grandparents nya at mahigpit sila. So kailangan pang magpalusot ni Alex ng mabuti para masama ngayon.

   Naninigarilyo muna ako dito sa gilid ng parking lot ng bar kahit na medyo madilim dito. Mabilis lang naman ang ginawa kong paninigarilyo at nagsimula din ako kagad na bumalik sa loob pero ng papasok na ako sa entrance ay may nakabangga akong babae.

  "Sorry." Ngumiti pa ako sa kanya tanda ng paghingi ko ng pasensya sa hindi ko sinasadyang pagkabangga sa kanya. Nakatitig lang sya sa akin na para bang matagal nya na akong kilala.

  "Are you okey miss? " I don't know if that an appropriate to call her. Pero mukha syang mas matanda sa akin. Maybe 28-to 30? I think basta nasa ganun rage ng face nya ang edad nya. Unlike me. I'm just only 18 no. Nakatulala pa din syang tumingin sa akin.

  "Royce...... ". Nagulat ako ng biglang tumulo ang kanyang mga luha sa mata ng tawagin nya ako sa pangalan na hindi ako pamilyar.

  " Sorry.. What?. " nagtataka kong tanung. Pero tuloy tuloy lang ang pagluha ng kanyang mga mata.

  "Hoy D!!! Ano na ang tagal mo? " tawag sa akin ni Erin na nakasundo na agad sa akin. Ilang minuto lang akong nawala. Takot talaga tong mag isa.

  "Sorry miss but i need to go.. I'm sorry again. " ayaw ko man gawin pero pinilit kong itabi ang katawan nyang nakaharang sa dadaanan ko. Matapos akong lumagpas sa kanya ay sinalakay ako muli ng sakit sa buong puso ko. Sakit na para bang ikakamatay ko na. Napahawak ako sa dibdib ko ng wala sa oras. Kasabay nun ang mabilis kong paghinga. At ang biglaan pagpatay ng luha sa mga mata kong hindi ko alam kong bakit.

  "What the hell is wrong with me? "

-----------❤---------------❤

     Third PERSON POV.

(Zhary in the future 50 years after Royce Died.)

- Agatha -

       Hindi ko alam kong paano ko tatanggapin ang lahat ng mga panaginip kong iyon. Lahat yun pakiramdam ko totoo. Lalo na at nararamdaman ang pakiramdam sa mga lugar kong saan nakita ko sa panaginip ko. Huli ko na napagtanto na it's not just a dream. It's my past life...

   My past life as Zhary.....

   At Hindi ko alam kong bakit hanggang ngayon, yung pakiramdam niya ay buhay na buhay pa rin sa katauhan ko. Kaya siguro hindi ako nagkakaroon ng taong nagugustohan kase hinihintay ko sya sa buhay na to. Hinihintay ko ang taong matagal ko ng inaasahan bumalik.

  At hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ng puntahan ko ang bar noon kong saan madalas kame gumigimik ng barkada. Iba na sya sa dating bar noon, mas maganda na ngayon at mas umangat pa lalo ang bar ng di hawak sa dobleng ganda at service nila. Doon ako madalas na nag iinom. Naghihintay ng himala. Hanggang nakakaramdam na ako ng pagsuko nalang kase hindi ko talga maramdaman na magkikita kame sa buhay na to. Siguro sa susunod ko lang mga buhay. Kaya naman ang desisyon na akong umuwi. At dahil nakainom na ako ay halos di kona napapansin ang mga taong nakakasalubong ko lalo na at nakabangga ko pa.

    Nag angat ako ng tingin para humingi ng tawad sa kong sino man tong nakabangga ko ngayon.

  "Sorry." Sabi nya at halos magunaw ang mundo ko ng makita ko ang kanyang mga ngiti. Narinig ang kanyang boses na matagal ko na inaasam na marinig. Ang kanyang singkit na mga matang punong puno ng buhay kapag nakangiti. Tulad nalang ngayon. Ang bilogan nyang mga mata at ang kanyang bangs na madalas tumatabon sa kanyang pisngi. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Gustong gusto ko syang yakapin pero mas nanaig ang sarili kong titigan lamang sya.

  "Are you okey miss? " muli tanung nya sa akin at hindi ko mapigilang hindi maiyak. That voice!!!! Oo alam kong hindi na si Royce ang kaharap ko. Pero mula sa tindig, sa mukha, maging ang kanyang buhok at boses ay parang na buhay sa katauhan nya si Royce..

   "Royce... " hindi ko mapigilan sambitin ang pangalan na matagal ko ng kinasasabikan banggitin muli sa harap nya.

.  "Sorry... What? " nagtataka nyang sabi. Pero patuloy lang sa pagpatak ng luha ko.

"Hoy D!!! Ano na? Ang tagal mo? " mula sa likoran namin ay narinig kong may tumatawag sa kanya.

"Sorry miss but i need to go. Sorry again. " bago pa man ako ang salita ay tinulak nya ako patabi para makadaan sya. Kahit yung pabango na gamit nya ay pabango dati ni Royce. Sea salt and citrus. Parang dinudurog ang puso ko. Sa tagal kong paghihintay. Pangungulila at pagsisisi, masaya ako at natagpuan ko na sya.

    At gagawin ko ang lahat magkaroon lang kame ng maayos na relasyon sa buhay na to. At ipaparamdam ko sa kanya na ako naman! Ako naman ang nagmamahal sa kanya ng walang kapantay. At hinding hindi ko hahayaang maulit ang mga nagyari sa nakaraan.

Siguro ito ang parusa sa akin ng kanyang pagkawala. Ang maalala ko sa bawat bagong buhay na nabubuhay ako, maalala ko ang nakaraan at maghihintay ng kanyang pagbabalik. Ilang beses na din akong nabuhay pero agad din akong namamaalam. Ito ang pinakamahaba kong buhay sa pagkakatanda ko mula ng na rerencarnate ako. Siguro kase sa buhay na ito ay andito sya. At kailangan kong ayusin ang ano mang hindi ko naayos sa nakaraan...

                  The end!

Salamat sa mga sumuporta sa "Breakeven."

Abangan nyo din po sana sa susunod ang book to na pinamagatang...

  "Re encountered"
  Dione & Agatha story ❤

Salamat salamat ng marami talaga ❤

Please don't forget to vote ❤❤❤❤🤩🤩🤩🤩.