Is it my fault?

15 - i want to help but how?

Floor's pov
Ik doe langzaam mijn ogen open. Gisteren was echt nog een kut dag. Robbie moest en zou er voor zorgen dat ik iets van eten binnen kreeg. Ik heb een paar happen genomen maar daarna alles er weer uitgekotst. En ik denk en hoop dat Robbie dat nog altijd niet door heeft.

Ik kruip uit mijn bed en ruik de geur van croissantjes. Een reden om te blijven liggen maar toch raap ik mezelf bij een om naar beneden te gaan. Als ik beneden kom zie ik matthy en Robbie zitten aan tafel met nog 1 croissant voor hun. 'hier die hebben we over gelaten voor jou' zegt matthy. Ah fantastisch daar wachtte ik echt op. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Dat is sarcastisch trouwens.

Ik pak de croissant en zet mij op de bank. Ik voel hun ogen op mij branden. Ik begin ook sneller te ademen. Gaan ze teleurgesteld zijn als ik het niet op eet? Gaan ze mij uit huis zetten? Willen ze mij eigenlijk nog? Ik adem snel en alles rond mij draait. Ik laat mij croissant vallen want daar heb ik geen kracht meer voor. Een aantal seconden later voel ik de bank inzakken naast mij en voel ik 2 warme armen om mij heen. Ze zijn van Robbie 'het is oké flo, rustig we zijn niet boos als het niet lukt. We willen je alleen maar helpen, ik wil niet dat je denkt dat we je pushen' ondertussen komt matthy de andere kant van mij zitten en hij legt zijn hand op mijn been. 'flo zullen we anders samen ademhaling oefening doen?' vraag hij omdat mijn ademhaling onregelmatig is. Ik knik omdat ik te weinig kracht heb om woorden uit te spreken.

Na een paar keer diep in en uit te ademen met matthy is mijn ademhaling weer oke. Ik ga liggen om de benen van robbie. Puur omdat ik zo moe ben. Ik heb nog een hele nacht liggen nadenken over vanalles. Ik heb misschien iets van 3 uur geslapen. Het is nu 8 uur en ik kon niet meer weer in slaap vallen daarmee dat ik hier zit.

De jongens hebben weer opnames vandaag. Raoul en Milo gaan volgende week op vakantie daarmee dat ze nu wat video's maken voor volgende week. Ze gaan hun eten ofzo maken met strijkijzers enzo snap er geen hol van. Het zal wel zolang ik maar niets moet eten als er nog iets over is. Maar ik denk dat robbie ondertussen wel doorheeft hoe ik mij voel. Dat hoop ik toch allesinds.

Robbie's pov

Floor ligt hier op mijn boven benen. Haar hoofd op mijn benen en de rest van haar lichaam in een bolletje. Ze is ondertussen in slaap gevallen. Ik heb zo medelijden met haar. Ik wil haar zo graag helpen maar ik kan mij niet voorstellen dat je niet van eten houd. Eten is het beste wat er is. Na een lange dag werken kan een zak chips ofzo is echt the best . eten kan mij soms zo gelukkig maken, ik snap niet dat dat bij sommige mensen niet zo is.

Ik wil haar gewoon zo graag helpen dat we later samen naar de maccie kunnen gaan en dan gewoon gezellig een big mac kunnen eten. Dat we later kunnen terug denken aan deze tijd en trots kunnen zijn dat dat nu allemaal achter de rug is.

Die laatste alinea is echt wow. Ik moest echt wenen toen ik da schreef. Misschien vind ik dit by far het beste hoofdstuk.  Anyways zorg goed voor jezelf en niet zo onzeker zijn <3