Is it my fault?

30-A book full of

Floor's pov

"Uhm Floor van de Graaf" zegt een dokter. Ik kijk op en kijk recht in zijn ogen. "Jullie mogen meekomen met mij. We gaan ja kamer tonen" de jongens zetten zich recht. Ik blijf nog even zitten. "Kom flo" zegt Matthy als hij zijn arm naar mij uitreikt. Ik leg mij hand in de zijne en hij trek mij recht.

Alles is zwart ik voel mij duizelig. En voor ik het weet lig ik weer op de grond. Niet flauwgevallen gewoon mijn evenwicht verloren. Oké misschien heb ik wat te weinig gegeten. "Jongens wacht" roept Matthy. Ik ben niet bewusteloos dus ik hoor nog alles, ik heb gewoon te weinig energie om op mijn benen te staan. Een paar seconden later staan al de jongens rond mij en zie ik al wat meer. "Gaat het Floortje" vraagt Robbie. "Jaja het gaat al wat beter" zeg ik. Ik voel mij nog niet beter maar dan zouden de jongens het door hebben dat ik niets heb gegeten. Maar waarschijnlijk hebben ze het al lang door.

Ik ga recht op zitten en spring meteen recht. Toch mezelf wat overschat want nu ben ik echt flauwgevallen. Bewusteloos. Oh god wat hoop ik dat ik niet meer wakker word dan zijn die pillen niet meer nodig.

Een tijdje later. Ik heb geen idee hoeveel maar als ik mijn ogen open doe lig ik een bed en zitten al de jongens rond mij. Koen springt meteen recht. "Ik ga de dokter halen" zegt hij en hij loopt meteen de kamer uit. Robbie komt naast mij zitten op mijn bed "hoeveel heb je gegeten flotje" zegt hij. Ik krijg tranen in mijn ogen. Fucking hell. "Het is niet erg Floortje ze gaan je hier helpen" zegt hij en ik voel zijn armen rond mij. Ondertussen komt de dokter binnen. "Floor ik ga gewoon wat onderzoeken doen je moet helemaal niet bang zijn." Zegt hij. Fucking hell waarom is mijn zelfmoord poging mislukt.

Die onderzoek zijn gedaan eindelijk. Het was alles. Bloedonderzoek, fijne en grote motoriek, hartslag alles. Ik weet niet voor wat ze het nodig hebben. Volgens mij willen ze mij echt beter maken maar voor mij is dat niet echt nodig. Ondertussen staan er nu al 3 mensen in deze kamer die ik niet ken.

"Oké Floor ik ga eens de regels aan je uitleggen" brengt de ene uit naast de dokter die net meer van mijn lichaam heeft ontdekt als ik zelf. "Ten eerste de kamer waar je nu inligt word jou kamer. Vanaf nu is dit van jou. Voor de rest hier is een boekje. Hier staan al de regels in. De belangrijkste voor jou is gewoon geen zelfverwonding maar die is redelijk logisch." Ik krijg een boekje in mijn handen geduwd van zeker een vinger dik. Het zijn ook wel dikke pagina's en volgens mij is het al een paar keer nat geweest want de pagina's zijn mega gekruld. Als ik dit allemaal moet lezen ben ik morgen nog niet klaar. Als ik rond kijkt hangt er ook in elke hoek van deze kamer een camera. Dat ook nog. Hoe de fuck neem ik die pillen. Gezamenlijke badkamer dat word de place. Stiekem hoop ik dat de jongens snel weg zijn. Want ik zit vast, vast in alles. In mijn gedachten, ruimte, lichaam alles.