Is it my fault?

33 - take a moment to breathe.

Robbie's pov
Ik zit met de jongens op de bank. We zijn een beetje aan het bespreken wat we gaan doen voor video's de komende weken. Matthy zit een paar goede ideeën te zegen zoals een atjes marathon ofzo. Echt een goed idee maar dat zijn zo van die draaidagen waar je niet altijd naar op kijkt.

En plots word ik gebeld door de instelling. Er zou toch niets aan de hand zijn? "Uhm jongens de instelling belt ik ga even naar buiten"

"Hallo spreek ik met Robbie van de graaf" vraagt de vrouw aan de lijn. "Ja" zeg ik. "Uhm ja we hebben wat minder nieuws" fuck fuck fuck ze gaat toch niet...

"Floor heeft daarjuist haar zelf van het leven beroven. Ze heeft een grote hoeveelheid pilletjes gepakt. We hebben er nog alles aan gedaan om haar terug in leven te krijgen maar we waren te laat..."

"Ik.. ik... WAT" zeg ik op een geschrokken manier want ondertussen rollen er al tranen van mijn wangen. "Het spijt mij meneer"

Ik begin heftig te huilen. Zo luid dat ik al de jongens plots naast mij heb staan. Ik begin sneller te ademen val om de grond en sinds dan weet ik niet meer wat er gebeurt. Mijn telefoon glibt uit mijn hand. Het is te veel, veel te veel.

We zijn een half uurtje later en onderweg naar de instelling. Matthy zit aan het stuur en drukt met zijn voet hard op de pedaal. We rijden waarschijnlijk op deze 3 km 10 boetes maar dat maakt ons allemaal niets uit.

We zijn onderweg naar de instelling omdat nog wat dingen af te handelen en afscheid te nemen. Het maakt me geen hol uit of ze nu dood is of niet ik wil nog 1 laatste knuffel geven. De instelling melden ons ook al dat ze iets heeft achter gelaten voor ons. Ik weet niet wat het is, maar ik weet niet of ik dat vandaag nog wil zien of ga kunnen zien.

Ik heb mijn tante ook al verwittigd. De laatste van het gezin. Haar laatste dochter. En zelfs daar zorgde ze niet voor. Ik had ook gevraagd aan raoul om haar te bellen want ik kon het niet aan. Hoe kan het dat je zo je dochter behandeld. Je zou toch denken dat je na de zelfmoord van je andere dochter een beetje meer je best zou doen. Maar nee, en nu heeft ook Floortje er aan moeten geloven. Die fucking teef. Hoe kan je nu niet van Floor houden. Ik snap het niet. Ik hoop dat ik haar nooit meer moet zien maar vrees dat dat wel moeilijk ga zijn.

Ik en de jongens zijn er al over uit dat we Floor gaan laten begraven. Uitstrooien vinden we minder gepast voor iemand die al voor haar leven heeft gevochten. En ook gewoon omdat de jongens en ik haar waarschijnlijk vaak zullen gaan bezoeken. Uitstrooien zou ook zeker kunnen maar zo een graf vinden we beter.

Ons Floortje. Het meisje die altijd iedereen wou helpen maar beter eens zelf wat om meer hulp vroeg.

Sorry sorry sorry dat het zo kaulo lang duurde voor een nieuw deel. Maar ik ga proberen vandaag dit boek af te ronden dus wss gaan er ongeveer nog 2 of 3 delen komen vandaag :) trouwens dat vinden jullie ervan?